Morgunblaðið - 03.06.2000, Blaðsíða 60

60 LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURJÓN
RUNÓLFSSON
+ Sigutjón Run-
ólfsson fæddist á
Dýrfinnustöðum í
Skagafírði 15. ágúst
1915. Hann lést á
Sjúkrahúsi Skagfírð-
inga 27. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
María Jóhannesdótt-
ir, f. 16. apríl 1892, d.
24. júní 1986, og Run-
ólfúr Jónsson, f. 25.
mars 1881, d. 23.
mars 1937. Böm
Runólfs og Maríu
auk Sigurjóns em
Guðbjörg Jóhannesína, f. 27.7.
1916, eiginmaður hennar var Gísli
Hannesson, Anton Valgarð, f. 9.7.
1917, d. 1.4. 1993, Bjöm Þórður, f.
20.3. 1919, Pálmi Anton, f. 24.7.
1920, eiginkona hans er Anna
Steinunn Eiriksdóttir, Jóhannes, f.
6.11. 1923, Sigríður Sólveig, f.
23.11. 1925, eiginmaður hennar
var Ingólfur Hannesson, Steinunn,
f. 9.11.1926, eiginmaður hennar er
Ingólfur Pálsson, Una, f. 7.9. 1928,
eiginmaður hennar er Kristján
Jónsson, Kristfríður, f.
23.8. 1929, fyrri eigin-
maður hennar var
Höskuldur Þorsteins-
son, seinni eiginmaður
hennar var Eyjólfur
Ágústsson, Friðfríður
Dodda, f. 8.12. 1931,
eiginmaður hennar er
Friðrik Friðriksson,
Hólmfríður Svandís, f.
11.12. 1932, d. 5.8.
1987, eiginmaður
hennar var Valgarð
Bjömsson. Uppeldis-
systkini Sigxujóns
vom Björgvin Eyjólfs-
son, f. 16.8.1935, d. 12.2.1961, eig-
inkona hans var Jónína Óskar-
sdóttir, Guðrún Eyjólfsdóttir, f.
4.10.1936, eiginmaður hennar er J.
Ingimar Hansson.
Sigurjón kvæntist 4. júlí árið
1963 eftirlifandi eiginkonu, Sigríði
Guðrúnu Eiríksdóttur, f. 13.11.
1927. Foreldrar hcnnar vora Eirík-
ur Jónsson, f. 28.5. 1897, d. 31.8.
1959, og Fróðný Ásgrímsdóttir, f.
28.2.1897, d. 22.7.1986. Dætur Sig-
urjóns og Sigríðar em stúlka, and-
vana fædd 30.6. 1965, og Anna Mar-
ía, f. 2.4. 1966. Uppeldissonur
Sigríðar og Siguijóns er Eiríkur
Jónsson, f. 29.3.1957, eiginkona hans
er Lena Jónsson Engström. Sonur
Eiríks og Guðbjargar Hinriksdóttur
er Þorgrímur Gunnar, f. 10.3. 1982.
Dóttir Sigríðar er Guðbjörg Bjöms-
dóttir, f. 1.12. 1961, sambýlismaður
hennar er Jón V. Gíslason. Börn
þeirra em Berglind Eygló, f. 19.5.
1984, og Bjöm Þórður, f. 14.11.1986.
Siguijón lauk prófi sem búfræð-
ingur frá Bændaskólanum á Hólum í
Hjaltadal 1940. Hann axlaði ungur
ábyrgð á æskuheimilinu ásamt móð-
ur sinni, ömmu og elstu systkinum,
þegar faðir hans missti heilsuna. Sig-
uijón tók alfarið við búinu sem bóndi
á Dýrfinnustöðum í Akrahreppi í
Skagafirði árið 1937. Hann var í
sveitarsljóm Akrahrepps um árabil
og m.a. formaður bygginganefndar.
Siguijón studdi margskonar menn-
ingarstarf og vann ötullega að upp-
byggingarmálum í sveitinni. Hann
var vel hagmæltur og eiga margir
vinir hans í fómm sínum vísur og
kvæði eftir hann. Siguijón hætti ekki
búskap fyrr en heilsa hans brást.
Áttatíu og tveggja ára fluttist hann
ásamt eiginkonu sinni til Sauðár-
króks.
Útfór Siguijóns fer fram frá
Hofstaðakirkju í Skagafirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
„Þú verður aldrei annað en Sigur-
jón á Dýrfinnustöðum," sagði
Steingrímur Steinþórsson, fyrrver-
andi forsætisráðherra, við Sigurjón
þegar Siguijón ræddi eitt sinn við
hann um að fara í frekara nám, en
það var honum mjög ofarlega í sinni.
Þetta urðu orð að sönnu. Siguijón
varð í orðsins fyllstu merkingu Sig-
urjón á Dýrfinnustöðum.
Ég kveð nú með nokkrum fátæk-
legum orðum þennan mjög nána vin
minn sem nú er farinn leiðina sem
allii- þurfa víst að fara. Það er óhætt
að segja að Sigurjón hafi haldið reisn
sinni þar til yfir lauk, enda maðurinn
engum líkur. Kynni okkar Siguijóns
rúman síðasta áratuginn voru mjög
náin og samskipti töluverð, enda var
vinátta okkar mikil og bar þar aldrei
skugga á. Það er óhætt að segja að
Sigurjón var engum líkur og allir
sem kynntust honum gerðu sér fljót-
lega grein fyrir að þar fór mikill
höfðingi og gáfumaður. Yfirgrips-
mikil þekking Siguijóns á flestum
hlutum var aðdáunarverð og minnið
ótrúlegt. Sannarlega komu menn
ekki oft að tómum kofunum hjá Sig-
urjóni, sem þrátt fyrir að hafa ekki
getað fetað menntaveginn hafði afl-
að sér mikillar almennrar þekkingar
og þekkingar sem ekki var augljóst
að bóndi uppi í sveit byggi yfir.
Þannig hafði Siguijón yfirgrips-
mikla þekkingu á grískri goðafræði,
gat farið með heilu kaflana úr Ham-
let og hafði lesið Biblíuna a.m.k.
tvisvar frá orði til orðs og mundi það
sem hann hafði lesið. Það var nefni-
GUÐRÚN GUÐJÓNS-
DÓTTIR ÖFJÖRÐ
+ Guðrún Guðjóns-
dóttir Öfjörð
fæddist að Lækjar-
bug, Hraunhreppi,
13. desember 1913 og
ólst þar upp. Hún
andaðist í Sjúkrahúsi
Akraness hinn 29.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hennar vora
Guðjón Þórarinsson
Öljörð, f. 17. septem-
ber 1890, bóndi í
Lækjarbug, d. 30.
janúar 1980, og kona
hans, Valgerður Ste-
fánsdóttir, f. 24. maí
1891, d. 22. desember 1918. Systk-
ini Guðrúnar: Valtýr, f. 1910,
Gyða, f. 1916, og Sigríður Svein-
bjömsdóttir (uppeldissystir), f.
1915.
Guðrún giftist Gisla Þórðar-
syni, f. 2. júní 1906, d. 10. október
1982, bónda og hreppstjóra í Mýr-
dal, Kolbeinsstaðahreppi, hinn 30.
april 1938 og bjó þar alla tíð þar
til hún fluttist að Dvalarheimili
aldraðra í Borgamesi í maí 1999.
Þau eignuðust fimm syni. 1) Þórð-
ur, f. 13. ágúst 1938, d. 6. janúar
1939. 2) Þórður, f. 16. júní 1940,
smiður í Mýrdal. Kona
hans er Kristín Stef-
ánsdóttir, f. 7. október
1943, og eiga þau
fímm böra og fjórtán
barnabörn. 3) Guðjón,
f. 16. júní 1940, bóndi í
Lækjarbug. Kona
hans er Ingibjörg
Haraldsdóttir, f. 24.
nóvember 1945, og
eiga þau fjögur börn
og tvö bamabörn. 4)
Ingólfur, f. 1. júní
1945, bifreiðastjóri í
Garðabæ. Kona hans
er Björk Gísladóttir, f.
23. ágúst 1948. Þau skildu. Þau
eignuðust þijú böm saman en tvö
létust í frumbernsku, auk þess átti
Björk einn son áður og á hann eitt
bara. 5) Jón Norðfjörð, f. 15. ágúst
1949, bifreiðastjóri í Mýrdal. Sam-
býliskona hans er Margrét Svavars-
dóttir, f. 9. ágúst 1951. Auk þess ólst
upp í Mýrdal frá um 10 ára aldri
LUja Guðmundsdóttir, f. 30. maí
1934, húsfreyja á Ósabakka á Skeið-
um.
Guðrún verður jarðsett frá Kol-
beinsstaðakirkju i dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku amma mín. Eina amman
sem ég hef átt á lífi og alnafna mín.
Nú mun ég bera nafnið með öðru
hugarfari en áður þar sem minning-
in um þig, einstaka konu, mun
fylgja því. Ég velti því oft fyrir mér
hvernig hægt væri að vera eins og
þú, gömul og ung í senn. Gömul því
þú bjóst yfir mikilli visku sem gott
var að leita til þegar á bjátaði og
ung því lífsgleðin og kætin var svo
mikil og húmorinn alltaf á réttum
stað. Sama hvaða mál bar á góma,
þú nálgaðist þau án fordóma og með
því hispursleysi sem einkenndi þig.
Hvflík persóna, það var engin eins
ogþú.
Élsku amma, þakka þér fyrir
samvistirnar sem ég fékk að njóta
með þér. Þakka þér fyrir að vera
nákvæmlega eins og þú varst. Minn-
ingin um þig mun ætíð fylgja mér.
Kveðja,
Guðrún Guðjónsdóttir.
lega aðdáunarvert að fylgjast með
því hversu minnugur Sigurjón var.
Gilti þetta um það sem hann las og
það sem sagt var við hann. Þannig
gátu menn gengið út frá því vísu að
væri eitthvað sagt og ákveðið
gleymdi Sigurjón því ekki og var það
sama á hvaða tíma sólarhringsins
orðin féllu eða samkomulag var gert.
Orð Siguijóns voru eins og stafur á
bók.
Örlögin höguðu því svo að Sigur-
jón missti ungur fóður sinn og þar
sem hann var elstur margra systk-
ina kom það í hans hlut að aðstoða
móður sína við búskapinn. Þetta
voru vissulega örlög, því ég deili
þeirri sannfæringu með öðrum að
Sigurjón hefði farið til náms hefðu
örlögin ekki skipast á þennan veg,
enda stóð hugur hans alla tíð til þess.
Vinátta okkar Siguijóns var
fölskvalaus, þrátt fyrir nokkurra
áratuga aldursmun, enda varð Sig-
urjón aldrei gamall í sinni. Um það
getur fjöldi ungra manna og kvenna
sem laðaðist að Sigurjóni vitnað.
Sigurjón hafði nefnilega ekki síður
náin samskipti við yngra fólk en
gamalt. Við félagamir áttum saman
margar góðar stundir bæði hér á
landi og erlendis. Á tímabili var lögð
mikil áhersla á að fara á Evrópumót
hestamanna, en Sigurjón fór á sitt
fyrsta mót þegar hann var sjötugur,
þegar mótið var haldið í Svíþjóð
1985. Þeim sem voru með Sigurjóni í
þessari ferð líður hún seint úr minni.
Upp úr þessu fóru menn að tala um
svokallaðar „fjölskylduferðir" en
kjaminn í fjölskyldunni vom Sigur-
jón og félagar úr Skagafirði. Há-
mark „fjölskylduferðanna" var ferð-
in á heimsmeistaramót í Austurríki
1987. Á því móti var fjölskyldan
ákaflega áberandi og laðaði að sér
fjölda manns. Einlæg gleði ríkti áv-
allt í hópnum allan tímann, enda
vom aldrei vandræði þar sem Sigur-
jón var, heldur líf og fjör. Minnis-
stætt er mér þegar ég þreytti hjá
honum próf í skagfirskri lífsspeki, en
prófið fór fram á keppnisvellinum á
staðnum að viðstöddum áhorfendum
og prófdómurum. „Það gæti verið að
ég yrði miskunnarlaus við þig þegar
í prófið er komið,“ sagði Sigurjón við
mig stuttu fyrir hið opinbera próf.
Fóru þó leikar svo að hann útskrifaði
mig eftir erfiðar spurningar úr lat-
ínu, um enskan skáldskap, heim-
speki og stærðfræði, spumingar
sem komu sjáanlega prófdómumm á
óvart. Mér persónulega er minnis-
stæðust ferðin sem við tveir fórum
saman til Danmerkur 1989. Upp-
mnalega höfðu fleiri úr hinni svok-
ölluðu fjölskyldu ætlað að fara en
endirinn varð sá að við fómm aðeins
tveir og deildum við félagarnir her-
bergi og var þar oft glatt á hjalla.
Ýmislegt gerðist í þessari ferð sem
varð Sigurjóni að yrkisefni, en hann
var í raun skáld þótt hann flíkaði því
lítið. Eftir hann liggja margar
skemmtilegar vísur og vísnabálkar
sem munu lifa hann.
Sigurjón bjó allan sinn búskap á
Dýrfinnustöðum en dvaldi aðeins
síðustu árin á Sauðárkróki. Það fór
ekki framhjá neinum sem kom að
Dýrfinnustöðum að þar fór fram-
kvæmdamaður sem hafði áhuga á
framkvæmdum og byggingum. Allt-
af var Sigurjón að framkvæma eitt-
hvað, þótt auðvitað yrði „verkfall“ ef
gesti bar að garði eins og alsiða er í
Skagafirði. Ævinlega þegar ég heim-
sótti hann að Dýrfinnustöðum ásamt
fjölskyldu minni var vel tekið á móti
manni, enda fannst mér og mínum
að við ættum heima á Dýrftnnustöð-
um. Margar klukkustundir gátum
við Sigurjón setið á stólunum í fjós-
inu og rætt málin, þannig að ýmsum
þótti nóg um. „Ætli þeir séu ekki
komnir á stólana?" var viðkvæðið
þegar spurt var um okkur félagana
heima á bæ.
Þegar Sigurjón varð áttræður fór-
um við saman ásamt konum okkar í
þetta skipti til Hollands. Þetta var
ánægjuleg ferð í alla staði og heim-
sóttum við nokkur nærliggjandi lönd
Sigurjóni til óblandinnar ánægju, en
hefði Sigurjón verið yngri þegar
hann fór að ferðast hefði hann farið
víðar en raun varð á. Það er mikil-
vægt að „sjá á“ eins og Sigurjón
sagði. Ávallt gaf ég Sigurjóni
skýrslu um ferðalög mín erlendis og
aldrei kom ég þar að tómum kofun-
um. Ánægðastur held ég þó að hann
hafi verið þegar ég hringdi í hann af
Akrópólis í Aþenu, en áhugi hans á
grískri goðafræði var mikill og hefði
ég óskað að hann hefði getað komið
til þessarar borgar sem var vett-
vangur atburðanna sem hann hafði
lesið svo mikið um.
Fyrir stuttu heimsótti ég Sigurjón
eina helgi eins og venja hefur verið
til margra ára. Ljóst var að Sigurjón
var orðinn mikið veikur þótt andinn
og hugurinn væri sá sami og áður.
Þegar ég kvaddi minn kæra vin
gerði ég mér ekki grein fyrir að svo
skjótt skipuðust veður í lofti, en eftir
á að hyggja held ég að hann hafi ná-
kvæmlega vitað að hverju stefndi.
Hann var nefnilega búinn að skila
pípunni frægu sem hann hafði til
varðveislu og afnota um sína daga.
Pípuna hafði hann sent í áframhald-
andi ferðalag, ferðalag sem hófst
einhvem tíma á síðustu öld í Skot-
landi. Þetta var merki um að hann
vissi að tíminn væri að nálgast og að
Sigurjóni hafi verið þetta ljóst.
Ég mun sakna Siguijóns og smit-
andi gleði hans þegar við vorum að
skemmta okkur. Hið ómótstæðilega
sælubros hverfur seint úr minni og
svo höndin á loft líkt og til að leggja
áherslu á hlutina. Með Siguijóni er
genginn merkur maður og Ijóst að
Skagafjörðurinn verður ekki samur
eftir fráfall hans. Ég votta Sigríði,
Önnu Maríu og öðrum aðstandend-
um Sigurjóns samúð mína og vona
að minningin lækni um síðir öll sár.
Helgi Sigurðsson.
Elsku Sigurjón, það er skrítið að
sitja og skrifa um þig minningar-
grein því manni finnst einhvem veg-
inn að menn eins og þú séu eilífir, en
svo er víst ekki. Það verður skrítið
fyrir okkur að koma í Skagafjörðinn
og þú ert ekki þar. En þetta verðum
við að sætta okkur við. Við höfum þó
Siggu til að fara til. Siguijón,
manstu þegar við hittumst fyrst?
Það var á heimsmeistaramóti ís-
lenskra hesta í Danmörku. Ég vissi
auðvitað hver þú varst, en þú vissir
ekkert um mig. Fyrir mig var það
mikill heiður að fá að kynnast þér.
En ég kynntist ekki bara þér heldur
henni Siggu þinni eins og þú sagðir
oft. Þú varst nú búinn að segja mér
mikið um Siggu þegar ég hitti hana
fyrst, en frá því við sáumst fyrst höf-
um við verið eins og bestu vinkonur,
þrátt fyrir töluverðan aldursmun.
Það hefur alltaf verið mikil til-
hlökkun hjá börnunum okkar þegar
á að fara til Siggu og Sigurjóns. Þau
hlakka til i marga daga. Þú hafðir
mjög gaman af að ferðast og manstu
þegar þú varðst áttræður og við fór-
um til Hollands? Það var nú ekki
amalegt, og þá kom Sigga líka með,
en það var í fyrsta sinn sem við fór-
um saman í ferðalag.
Það var ótrúlegt hvað þú hafðir
lesið, það var alveg sama hvert í
heiminum við Helgi höfðum farið, þú
varst alltaf búinn að kynna þér stað-
inn betur en við. Þú varst svo mikill
heimsmaður.
Ég er viss um það Sigurjón, að þú
átt eftir að ferðast til Ríó, Akrópólis
og enn fleiri staða frá þeim stað sem
þú ert núna á. Það er bara verst að
Sigga kemst ekki með. Sigurjón, það
var mjög sérstakt að fylgjast með
sambandi ykkar Siggu, virðingin
sem þú barst fyrir henni var ótvíræð.
Einnig var mjög sérstakt að fylgjast
með sambandi þínu við þína einka-
dóttur Önnu Maríu sem var sólar-
geisli þinn, enda voruð þið mjög lík.
Hún fór til Ameríku til að mennta sig
og það varstu ánægður með, því þú
vissir að hún myndi koma aftur
heim.
Elsku Sigurjón, ég kveð þig með
söknuði, en þakka þér samt fyrir að
ég fékk að kynnast þér.
Jóna Dís.
Þegar maður er átta til tíu vetra
gamall er maður að mótast. Ég varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
vera í sveitinni hjá Sjonna og Siggu á
sumrin til 16 ára aldurs á Dýrfinn-
ustöðum. Það var mjög lærdómsríkt
og gaman að vera á Dýrfinnustöð-
um. Það má eiginlega segja að þetta
séu mínar æskustöðvai’. Skagafjörð-
ur á góðri sumarkvöldstund er það
fallegasta sem ég hef séð, sólin í sín-
um kvöldroða að setjast bak við
Drangey, fuglasöngurinn í kvöld-
kyrrðinni. Fyrst fannst manni þetta
ekkert alltof spennandi að vera í
sveit. Það er náttúrulega erfítt að
koma frá þéttbýlisstað í sveitina. En
Sigurjón var nú ekki lengi að heilla
mann af sveitinni og því sem fylgir.
Mörg atvik sitja alltaf eftir í manni,
sum góð, önnur alvarleg. Eitt atvik
er mér minnisstætt og nú seinna
spaugilegt. Fyrsta sumarið fylgdist
ég með þrastapari er hafði gert sér
hreiður í skúr einum á Dýrfinnustöð-
um. Nú, svo komu ungarnir og mikið
fjör í þeim. En einn daginn var allt í
rúst í kofanum og hreiðrið ónýtt á
gólfinu. Gramdist mér þetta mjög og
grunaði heimilisköttinn um þetta og
leitaði hans drykklanga stund með
öxi í hendi og ætlaði svo sannarlega
að láta hann finna fyrir því. En Sig-
urjón og Sigga voru nú ekki lengi að
róa þetta niður, þannig að kisi slapp
en var frekar lúpulegur um kvöldið.
Annað spaugilegt atvik sem Sigur-
jóni fannst alltaf gaman að minnast á
var þegar ég var 16 ára. Ég hef alltaf
verið haldinn veiðidellu en var nú
ekki alltaf tilbúinn að greiða fúlgu
fyrir að veiða í einhverjum ómerki-
legum sprænum. Eitt kvöldið að
sumarlagi fór ég í fljótin og kom mér
fyrir á góðum stað og var að landa
fiski þegar það er klappað létt á öxl-
ina og spurt hvað ég sé að gera. Hér
var á ferð ónefndur embættismaður
ríkisins sem átti sumarbústað þama
skammt frá, og í þokkabót var hann í
veiðifélaginu á staðnum! Þetta
fannst Sigurjóni alltaf fyndið er við
hittumst, nú síðast í vor er ég var á
ferðinni og kíkti inn hjá þeim heið-
urshjónum.
Mér hefur alltaf fundist gott að
hafa kynnst þeim, því að betra fólki
hef ég ekki kynnst um ævina. Alltaf
var hægt að tala við Siggu og Sjonna
ef eitthvað bjátaði á hjá manni. Mað-
ur kemst jú ekki í gegnum lífið nema
maður hafi gott fólk á bak við sig og
með sér, ekki satt?
Að morgni 27. maí bárust mér þau
tíðindi að Sigurjón hefði farið í ferð-
ina sem á eftir að liggja fyrir okkur
öllum.
Elsku Sjonni minn. Ég á alltaf eft-
ir að minnast þín og okkar samver-
ustunda.
Eg sendi j»r kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt
þig umvefji blessun og bænir,
égbið aðþúsofirrótt
Þótt svíði sorg mitt þjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Sigga mín, Eiki, Anna og
Guðbjörg. Guð veri með ykkur. Megi
hann styrkja ykkur nú og alltaf.
Magnús.