Morgunblaðið - 24.08.2000, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUD AGUR 24. ÁGÚST 2000 51
MINNINGAR
+ Bergljót Stefáns-
dóttir fæddist í
Ási, Ásahreppi, Ran-
g'árvallasýslu 14. maí
1938. Hún andaðist
laugardaginn 12.
ágúst á heimili sonar
síns að Grænumýri
26, Seltjarnamesi.
Foreldrar hennar
voru hjónin Stefán
Jónsson, smiður, f.
29. maí 1897 í Ási,
Ásahreppi, Rangár-
vallasýslu, d. 4. apríl
1961 í Keflavík og
Steinunn Guðrún
Kristmundsdóttir, húsfreyja, f. 5.
ágúst 1904 á Stað, Grunnavíkur-
hreppi, Norður-Isaíjarðarsýslu, d.
14. nóvember 1975 í Reykjavík.
Bróðir Bergljótar: Jón Stefáns-
son, f. 7. október 1939. Hálfsystk-
in sammæðra: Kristinn Guðbergs-
Begga er farin úr þessum heimi.
Söknuðurinn er sár en minningarnar
ylja og fá mann til að brosa á ný.
Begga var skemmtileg kona, það var
alltaf gaman að fá hana í heimsókn
-hún fyllti húsið af lífi og hlýju.
Begga var falleg, góð, sterk og ein-
staklega gjafmild. Eg er þakklát fyr-
ir þær mörgu stundir sem ég átti
með henni sl. eitt og hálft ár; heim-
sóknirnar til Keflavíkur, heimsóknir
hennar til okkar, jólin og áramótin
síðustu, dagarnir sem við áttum
son, f. 10. desember
1926, Haraldur Axel
Guðbergsson, f. 26.
október 1930 og
Ólafía Sigríður Guð-
bergsdóttir, f. 4. des-
ember 1931.
Hinn 20. desember
1965 giftist Bergljót
Emi Erlingssyni, f.
3. febrúar 1937 í
Garði. Þau skildu.
Synir þeirra eru:
Stefán Arnarson, f.
6. apríl 1962 í Kefla-
vík, Erlingur Arnar-
son, f. 13. apríl 1967 í
Keflavík, Hjörtur Arnarson f. 6.
mars 1971 í Suður-Kóreu og Öm
Amarson, f. 6. desember 1975 í
Keflavík.
Útför Bergljótar fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 18.
ágpist.
saman á Kanari, spjall um lífið og til-
veruna og síðasta gönguferðin 9.
ágúst. Ég er þakkiát fyrir að hafa
verið hjá Beggu síðustu daga hennar
allt þar til kallið kom.
Það eru margar myndir af Beggu í
huga mér, allar eru þær lifandi nema
ein - ein mynd er sveipuð friði og fal-
legu brosi.
Ég trúi því að nú sé Begga í engla-
heimi, að ná upp sínum íýrri styrk og
þaðan mun hún fylgjast með þeim
sem elska hana.
Kallið er komið,
kominernústundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimirkveðja
vininn sinn látna,
Er sefur hér hirrn síðasta blund.
(V. Briem.)
Björg.
Það er alltaf erfitt að missa góðan
vin. Hvað getur maður gert? Hvað
getur maður sagt? Ekkert, maður er
orðlaus á stundu sem þessari, verður
hryggur, hryggur yfir því að þurfa
að kveðja þig. Þú barðist eins og
sönn hetja við erfiðan sjúkdóm sem
hreinlega enginn maður getur ráðið
við. Krabbameinið er sá sjúkdómur
sem leiddi þig á annan stað, líklegast
betri stað þar sem leitast var eftir
góðri og fallegri persónu sem hefur
hlýja og góða sál að geyma, því alls
staðar vantar engla. Já elsku Begga
mín, það eru ekki margir englar eins
og þú varst. Það róar huga minn er
ég hugsa til þess að þú ert núna kom-
in yfir þetta tímabil og ert farin að
njóta þess og líða mun betur. Ég var
úti á Krít þegar mamma hringdi og
sagði mér þessar sorgarfréttir. Það
var svo stutt síðan ég horfði á þig út
um gluggann í eldhúsinu með rass-
inn upp í loftið að vinna í garðinum
þínum við að reyta arfann, hlaupandi
um með sláttuvélina eða þrífandi ál-
felgurnar þínar á bflnum sem þú
þreifst svo vel með uppþvottaburst-
anum. Þetta gast þú dundað þér við
og notið út í ystu æsar. Þetta er það
sem lýsir þér best, orkuna og kraft-
inn vantaði aldrei í þig. Elsku Begga,
við sem vorum búnar að tala um það
að skrifast á þegar ég færi til Þýska-
lands. Ég sem ætlaði að segja þér
svo mikið frá landi og þjóð. Begga,
við vitum það báðar að það er enn þá
hægt, vegna þess að við gerum það á
okkar hátt, notum okkar leið til þess.
Elsku vinkona ég kveð þig að sinni,
við hittumst aftur seinna, synir þínir
eiga sárt um að binda þessa stundina
og litlu bamabömin sem eiga eftir að
sakna ömmu Beggu svo sárt. Ég
vona að guð gefi fjölskyldu þinni
styrk og hlýju í þessari miklu sorg.
þau hafa misst mikinn gullmola líkt
og við hin sem munum sakna þín svo
mikið. Guð veri með ykkur.
Þín vinkona og nágranni,
María Kristinsdóttir.
Hún var dökk á brún og brá, falleg
kona og glæsileg svo eftir var tekið.
Fundum okkar bar fyrst saman
fyrir tæpum tíu ámm, þegar elstu
börnin okkar mgluðu saman reitum.
Aldrei þekkti ég Beggu öðmvísi
en hispurslausa, hrífandi og já-
kvæða, en nafnið hennar fallega,
Bergljót, merkir einmitt í gömlum
bókum björt kona og fögur. Begga
geislaði af lífsþrótti og fegurð, sem
engan skugga bar á, þótt hún, í hart
nær tvö ár, vissi örlög sín nálgast.
Henni var búinn harður skapadóm-
ur.
Það var eins og ávallt væri bjart í
kringum Beggu. Hún hafði lag á að
gera gott úr hlutunum, finna bjartan
blett, jafnvel þótt myrkrið grúfði yf-
ir. Hún var sólskinsbam og það var
sjaldnast lognmolla eða dmngi í
kringum hana.
Listfeng var hún, unni öllu fögm
og bjó yfir ríkri sköpunargáfu. Hún
var ákaflega hugmyndarík og djörf í
sköpunargleði sinni. Á augabragði
saumaði hún hvort heldur var rúm-
föt handa litlu barni eða töfraði af
fingram fram listaverk af allt öðmm -
toga, úr allt öðru efni, stundum
næstum engu. Hlutirnir urðu bara til
í höndunum hennar. Listakokkur
var hún og elskaði góðan mat. Og svo
hafði Begga þessa dæmalaust
„grænu putta“. Blómin hennar og
trén döfnuðu ótrúlega og í garðinum
framkvæmdi hún óhikað tilraunir
sem bám ríkulegan ávöxt. Ég held
ég þekki enga manneskju sem orðið
„lífskúnstner“ á betur við.
Hún vai' afar umburðarlynd og
trygglynd og ekkert fyrir að velta
sér lengi upp úr smámunum. Vin-
mörg var hún sannarlega, skemmti-
legur og kátur félagi.
Bænum sínum, Keflavík, unni hún
og þar, eða hjá strákunum sínum
sem einn af öðmm fluttu J bæinn“,
leið henni best.
Bergljót minnti mig á harðgerða
íslenska jurt. Hún lifði og lagaði sig
eftir aðstæðum og blómstraði þegar
hennar tími kom. Hún bjó líka yfir
eiginleika sem svo margir vildu eiga,
en skortir áræði til. Hún þorði að
taka áhættu og láta draumana ræt-
ast.
Hugrökk lagði Bergljót upp í
hinstu ferðina sína, óvissuferðina til
draumalandsins. Ég efast ekki um
að þar er hún falleg og frjáls, umvaf-
in birtu og yl, sem hún, með sínum r*-
hætti, heldur áfram að miðla til
drengjanna sinna og fjölskyldna
þeirra.
Blessuð sé minning Bergljótar
Stefánsdóttur.
Guðrún Broddadóttir.
BERGLJÓT
STEFÁNSDÓTTIR
■ \
...
GUÐRÚN
MAGNÚSDÓTTIR
+ Guðrún Magnús-
dóttir, Klepps-
vegi 134, fyrrv. sím-
stöðvarsljóri fæddist
á Mosfelli í Mosfells-
sveit 6. aprfl 1913.
Hún lést á St. Jósefs-
spftala 8. ágúst síð-
astliðinn á 88. aldurs-
ári. Hún var dóttir
hjónanna séra Magn-
úsar Þorsteinssonar,
f. 3.1. 1872, d. 4.7.
1922 og Valgerðar
Gísladóttur, f. 27.10.
1873, d. 11.6. 1940.
Guðrún var yngst í
átta barna hópi Magnúsar og Val-
gerðaren systkinin eru nú öll látin.
Guðrún giftist 19.10. 1935 Jó-
hanni Sigurjónssyni bókara og
eignuðust þau fjögur börn: I) Sig-
uijón, f. 12.8. 1933. Maki Erna
Þorleifsdóttir, f. 9.4. 1939, d. 7.3.
1994. Þeirra börn eru Jóhann,
Þórgunnur, Katrín og Anna Guð-
rún. Sambýliskona Ingibjörg Þór-
arinsdóttir, f. 25.8. 1933. 2) Jón
Magnús, f. 2. 12. 1935, maki Erna
Ólafsdóttir, f. 1.1. 1938. Þeirra
böm eru Einar, Gunnar Jóhann,
Guðrún, Guðný, María og Bjarki
Páll. 3) Margrét Helga, f. 4.5.
1940. Maki 1 Flosi Gunnarsson, f
24.8. 1933, d. 26.5. 1990. Böm
þeirra em Guð-
mundur Örn og Jak-
obína. Þau skildu.
Fyrir átti Margrét
soninn Val Jóhann
Vífílsson, faðir Vífill
Magnússon, f. 17.12.
1938. Maki 2 Máni
Sigurjónsson, f. 28.4.
1932. Þau skildu. 4)
Matthildur, f. 1.2.
1942, maki Pétur
Guðmundsson, f. 7.2.
1942. Sonur þeirra
er Pétur. Þau skildu.
Barn tvö Ragnheið-
ur, faðir Ketill Odds-
son, f. 20.1. 1941. Barn þrjú Alan
Már, faðir Stanko Darri Miljevic,
f. 28.9.1952.
Guðrún og Jóhann skildu. Jó-
hann lést 31.12.1956.
Síðari eiginmaður Guðrúnar
var Karl Halldórsson tollvörður (
giftust 28.8. 1954). Karl lést 13.2.
1963.
Guðrún vann á símstöðinni á
Brúarlandi í Mosfellssveit frá
1946, fyrst sem símamær en síðar
sem stöðvarstjóri fram til ársins
1972.
Barnabörn Guðrúnar voru 16
og barnabarnabörn 30 er hún lést.
Útför Guðrúnar fór fram í kyrr-
þey.
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Guðrúnar Magnúsdóttur,
sem lést hinn 8. ágúst síðastliðinn
eftir að hafa dvalið á sjúkrahúsum
síðan í haust sem leið.
Guðrán Magnúsdóttir, eða amma
Gunna eins og hún var ævinlega
kölluð af niðjum barna hennar, var
stórbrotin og sterk kona, kletturinn
í hafinu.
Amma Gunna var ákveðin en
mjög hlý og aldrei var langt í glettn-
ina. Hún var vel að sér í málefnum
líðandi stundar og hafði ákveðnar
skoðanir bæði á mönnum og málefn-
um sem gaman var að ræða við hana
á góðum dögum.
Amma Gunna var símstöðvar-
stjóri á Bráarlandi mestan hluta
starfsævi sinnar og var vel liðin af
undirmönnum sínum og sveitungum
í Mosfellssveit.
Hún var hannyrðakona mikil og
nutu allir ættingjar hennar góðs af
því, hún sá þeim fyrir vettlingum,
lopapeysum, húfum og sokkum yfir
vetrarmánuðina. Handbragð hennar
í öllum saumaskap var mjög gott og
gaman var að ganga í flíkum sem
hún hafði pijónað sökum þess hve
fallegar þær vora.
Amma Gunna hafði mjög gaman
af tónlist þó sérstaklega af söng og
söng opinberlega með kórum og á
öðmm uppákomum á sínum yngri
áram. Hún hélt röddinni langt fram
á efri ár og gaman var að heyra hana
syngja.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til hennar á Kleppsveginn
eða í Lopakot eins og hún nefndi
heimili sitt. Það skorti aldrei neitt í
veitingum, ávallt nóg af öllu til að
metta svangan æskulýð. Þegar mað-
ur kom í heimsókn í Lopakot var oft
tekið í spil eða bara spjallað um flest
málefni, því amma Gunna var mjög
vel að sér og hafði, að mér virtist,
meira gaman af því að ræða við sér
yngra fólk um hitt og þetta þannig
að manni fannst aldursmunurinn
hverfa.
Amma mín, ég vil þakka fyrir
þann tíma sem ég átti með þér. Það
var ávallt gott að leita til þín, þú
varst alltaf tilbúin að hlusta og
greiða úr flækjum þeim er fylgja
uppvaxtaráranum.
Elsku amma mín, ég mun minnast
þín með söknuði, þakklæti og virð-
ingu um ókomin ár.
Guð blessi þig.
Guðmundur Öm Flosason.
Elsku amma Gunna.
Mig langaði til þess að kveðja þig
með nokkram orðum. Alltaf var jafn
gaman að koma í heimsókn til þín og
ávallt varstu ánægð að sjá mig.
Ég man ekki eftir þér öðravísi en
hressri og skemmtilegri og gott var
að tala við þig.
Ég þakka þér fyrir þær stundir
sem við áttum saman. Hlýjar minn-
ingar mun ég ávallt eiga.
Guð geymi þig.
Andri Fannar Guðmundsson.
Elsku besta amma mín. Mig lang-
ar til kveðja þig í hinsta sinn með því
að skrifa til þín nokkrar línur.
Nú ert þú farin frá okkur eftir
langa spítaladvöl og ert án efa hvfld-
inni fegin.
Þú ert farin sömu leið og næstum
því allir vinir þínir og systkini, sem
þú reyndar varst búin að sakna
lengi. Þú hafðir oft orð á því hve
tómlegt væri orðið í kringum þig eft-
ir að þinn stóri systkinahópur og
hart nær allir vinir þínir væra
gengnir yfir móðuna miklu.
Ég og þú áttum margar góðar
stundir saman, enda ólst ég upp með
þér og mömmu.
Þegar mamma og pabbi skildu ár-
ið 1969 fluttu þú og mamma frá Mos-
fellsbænum til Reykjavíkur nánai’
tiltekið á Njálsgötu 82. Þá var ég sjö
ára og bræður mínir átta og þrettán.
Þaðan á ég margar góðar minningar.
Á þeim tíma varst þú símtövðar-
stjóri á Bráarlandi og tókst rútuna
frá Hlemmi upp í Mosfellssveit á
hverjum degi í öllum veðram. Þótt
það væri glæra gler og bylur úti var
engin ástæða til ad setja það fyrir
sig, þú skelltir þér bara á mann-
broddana.
Þú varst mér alltaf fjarskalega
góð amma og meira en bai'a amma,
líka góð vinkona. Ég man ekki eftir
því að þú hafir neitað að spila við
mig, fara í Frúna í Hamborg, eða í
falinn hlut, sem mér fannst svo
skemmtilegt.
Þú bjóst til góðan mat og bakaðir
afbragðs lummur og skonsur.
Þú lagðir mér líka margar lífs-
reglurnar og fræddir mig um ýmsa
hluti í daglegu lífi, sem hafa komið
sér vel á minni lífsleið. Þú sagðir
mér frá lífinu á Islandi fyrir, á og eft-
ir stríðsárin, ýmislegt um bragga-
hverfin og margt fleira. Ein af
skemmtilegustu frásögnunum var
þó um ferðalagið sem þú fórst með
vinkonum þínum með skemmti-
ferðaskipinu Gullfossi og um allt fín-
iríið sem þú keyptir þér, keip og
flotta hatta. Mér fannst þetta mjög
áhugavert. Það má segja að ferða-
sögurnar þínai' hafi verið kveikjan
að mínu útlandabrölti.
Þegar ég var komin rétt yfir ferm-
ingu fluttuð þið mamma frá hvor
annari og þú fluttir á Kleppsveginn
nr. 134 í litla íbúð sem þú svo oft
kallaðir lopakot, enda varst þú alltaf
með eitthvað á prjónunum. Þú varst
góð prjónakona og prjónaðir hinar
fallegustu lopapeysur en gast líka
alltaf nýtt alla spotta í eitthvað brúk-
legt. Eg minnist þess einnig að í
hvert skipti sem ég og mínir héim-
sóttum þig í lopakotið var allt það
besta sem til var sett á borð. Maður
fór alltaf saddur út þó svo að maður
hefði í upphafi ekki hugsað sér að
þiggja neitt. Þú varst líka mjög
skemmtileg kona. Það var sérstak-
lega gaman að sitja hjá þér og ræða .
við þig um heima og geima og ekki'
síst hlæja með þér. Þú hafðir alltaf
tíma til að hlusta og varst skilnings-
rík og var gott að leita ráða hjá þér
með hina ólíklegustu hluti.
Þegar ég var rétt yfir tvítugt
fluttist ég til kóngsins Köbenhavn,
seinna giftist ég þar og eignaðist
barn og buru. Þú komst og heimsótt-
ir okkur tvisvar. Þér fannst ekki
mikið mál að skella þér í heimsókn
til okkar þótt þú værir orðin hálfátt-
ræð. Við áttum yndislegan tíma í
bæði skiptin og þú naust þess að
koma aftur til Köben.
Þú varst alltaf mjög höfðingleg í
eðli þínu og minnist ég þess þegar
þú bauðst allri fjölskyldunni upp úr
þurru út að borða á Copenhagen '•
Corner, þar sem við sátum undir
ekta Krpjer og fengum fínasta
„dinnerinn" sem húsið hafði upp á að
bjóða.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín mikið. Takk fyrir allar
góðu og skemmtilegu stundirnar
sem þú hefur gefið mér.
Ég segi eins og þú sagðir oft við
mig, Guð geymi þig!
Jakobína Flosadóttir (Jabbý).

Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
NANNA BALDVINSDÓTTIR,
frá Þórshöfn,
til heimilis á Heiðarvegi 23a, Keflavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grinda-
vík sunnudaginn 20. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudag-
inn 31. ágúst kl. 14.00.
Baldvin Elís Arason,
Hilmar Arason, Annie Sigurðardóttir,
Snjólaug A. Baldvinsdóttir,
Anton H. Antonsson,
Gísli K. Wium,
Sigurbjörg Jónsdóttir,
Valur Á. Gunnarsson,
Óskar S. Ingvarsson
Bjarkar S. Adolfsson,
Stefanía Guðmundsdóttir,
Guðlaugur Arason,
Sólrún Aradóttir,
Kolbrún Aradóttir,
Birgir Arason,
Þóra Aradóttir,
Þórdís Aradóttir,
Björk Aradóttir,
Reynir Arason,
Svanfríður Aradóttir, Ragnar Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.