Morgunblaðið - 27.09.2000, Blaðsíða 42

4E
MIÐVIKUDAGUR 27. SEPTEMBER 2000
IVIINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGRIÐUR
INGIBJÖRG
SIGMUNDSDÓTTIR
+ Sigríður Ingi-
björg Sigmunds-
dóttir fæddist á
Brúsastöðum í Þing-
vallasveit 12. sept-
ember 1911. Hún lést
á Elliheimilinu
Grund 16. scptember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
*+ mundur Sveinsson, f.
9. apríl 1870 í Gerð-
um, Garði, d. 12.
ágúst 1962, húsvörð-
ur í Miðbæjarskólan-
um í Reylqavík og
k.h. Kristín Símonar-
dóttir, f. 5. júní 1878 í Miðey, V-
Landeyjum, d. 3. sept. 1944. For-
eldrar Sigmundar voru Sveinn
Magnússon, f. 1831, d. 1921, út-
vegsbóndi og smiður, Gerðum,
Garði, og k.h. Eyvör
Snorradóttir, f. 1836,
d. 1906. Foreldrar
Kristínar voru Símon
Einarsson, f. 1850, d.
1879, bóndi í Miðey,
A-Landeyjum og k.h.
Sessejja Hreinsdóttir,
f. 1844, d. 1891. Systk-
ini Sigríðar voru: Sess-
e\ja H. Sigmundsdótt-
ir, f. 5. júlí 1902, d. 8.
nóv. 1974, stofnandi
og forstöðukona Sól-
heima í Grímsnesi, M:
Rudolf Noha; Lúðvík
Sigmundsson, f. 29.
júlí 1903, d. 1. janúar 1947, vél-
sljóri, M: Alexía Sesselja Pálsdótt-
ir; Gróa G. Sigmundsdóttir, f. 13.
febrúar 1905, d. 3. október 1978,
hárgreiðslumeistari; Steinunn Sig-
Elsku frænka mín, þá ert þú líka
farin, síðust af öllum þínum systkin-
um. Það er alltaf erfitt að þurfa að
vera síðastur og sjá á bak öllum sín-
iawn systkinum.
Þér var gefið í vöggugjöf sérstak-
lega gott skaplyndi og aldrei minnist
ég þess að hafa heyrt frá þér styggð-
aryrði né að þú hafir verið í vondu
skapi.
Alltaf var gaman að koma til þín og
ef að þú vissir af komu minni þá
varstu búin að baka pönnukökur
handa mér og minnist ég þess með
gleði að hafa einu sinni getað endur-
goldið þér er þú komst til mín í fyrra-
sumar og áttum við notalega stund
^pman.
Þið Sesselja, Gróa, Steinunn og
Sigríður ólust upp í bamaskólanum
(síðar Miðbæjarskólanum) og voruð
almennt kallaðar systumar í bama-
skólanum. Þið voruð einstakar, þið
lærðuð allar eitthvert fag og fóruð í
nám og störf erlendis sem var nú ekki
algengt að konur gerðu á þessum
tíma.
Þið systumar létuð ykkur annt um
okkur bróðurböm ykkar, hvöttuð
okkur til náms og sýnduð í hvívetna
væntumþykju ykkar.
Og þú, Sigga mín, varst óspör á að
hvetja okkur systkinin um að bursta í
okkur tennumar þegar við vorum að
vaxa úr grasi, enda varstu tannsmið-
ur og sást afleiðingamar á illa hirtum
--4önnum.
Þú varst lánsöm að eignast jafn
hugulsaman son og hann Kristin og
hans fjölskyldu. Hann kom ávallt til
þín í hádeginu í Lönguhlíðina og síðan
á Gmnd eftir að þú fluttist þangað.
Með þessum fátæklegu orðum vildi
ég kveðja þig og þakka þér fyrir okk-
ar samverustundir og væntumþykju
^arasKom
v/ Fossvogskirkjwgai'ð 1
Simii 554 0500
og vinsemd sem þú ávallt sýndir mér.
Far þú í friði.
Kristín Lúðvíksdóttir.
Um leið og sumarið kvaddi fékk
hún Sigga frænka mín að slást í förina
með því til fegri heima. Sigga hefur
um nokkurt skeið verið ferðbúin og
kom andlátsfréttin því engum á óvart
en þó var eins og kaldur gustur færi
um allt. Um nóttina gránaði í fjöll.
Sigga fæddist á Brúsastöðum í
Þingvallasveit næstyngst átta bama
þeirra hjóna Kristínar Símonardótt-
ur og Sigmundar Sveinssonar sem
þar bjuggu um tveggja áratuga skeið.
Þegar hún var sjö ára fluttu foreldrar
hennar til Reykjavíkur og bjó fjöl-
skyldan lengst af í Miðbæjarbama-
skólanum þar sem Sigmundur var
húsvörður.
Brúsastaðasystkinin áttu það sam-
eiginlegt að bera í brjósti hlýjar til-
finningar til Þingvallasveitarinnar og
litu þau alla tíð á hana sem sína
heimasveit. Systumar áttu þar sum-
arbústaði um langt skeið og fjölskyld-
an kom þar oft. Þær systur höfðu
sterka þjóðemiskennd og næmi fyrir
náttúrufegurð og sögu lands og þjóð-
ar. Hefur fegurð og helgi Þingvalla og
nálægðin við alla þá sögulegu stórvið-
burði sem gerst hafa á 20. öldinni ekki
síst orðið til þess að rækta með Siggu
sterka þjóðemiskennd og næmt auga
fyrir fogrum listum og menningu í
þess orðs bestu merkingu.
Hún var í mörg ár félagi í Ferðafé-
lagi íslands og ferðaðist flest sumur
um landið, oft gangandi.
Það var unun að hlusta á hana
segja frá ferðum sínum um landið.
Man ég sérstaklega hve gaman var að
heyra hana segja frá ferð sem hún fór
komung stúlka ásamt Stellu frænku
sinni, Soffiu Tubals og e.t.v. fleiri
stúlkum. Fóra þær ríðandi úr Fljóts-
5ÓLSTEINAR
Legstelnar
íLundí
vUt Nýbýtang, Köpavogl
Sími 564 4566
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útf ararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
Sverrir
Olseti
útfararstjiri.
Baldur
Frederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
mundsdóttir, f. 12. október 1906, d.
5. desember 1990, sjúkranuddari,
M: Eggert Ólafsson; Simon Sig-
mundsson, f. 12. júní 1908, d. 26.
desember 1991, kennari; Kristinn
Sigmundsson, f. 6. september 1909,
d. 30. mars 1986. M: Nína Sig-
munds; Þórarinn Sigmundsson, f.
27. júlí 1917, d. 25. febrúar 1996,
mjólkurfræðingur. M: Ingibjörg
Bjömsdóttir.
Sonur Sigríðar er Kristinn Sig-
mundur Jónsson, f. 19. september
1947, rafeindavirki í Mosfellsbæ,
kvæntur Ólöfu Friðriksdóttur, f.
12. júlí 1948. Dætur þeirra eru Sig-
ríður, f. 15. mars 1979 og Sesselja,
f. 19. mars 1981.
Sigríður fluttist til Reykjavíkur
1919 og bjó hún unglingsárin í
bamaskólanum (síðar Miðbæjar-
skólanum) í Reykjavík þar sem fað-
ir hennar var húsvörður. Hún lærði
tannsmíði og vann við það f mörg
ár þjá Theodóri Brynjólfssyni
tannlækni við Miðstræti í Reykja-
vík. Síðustu árin vann hún við
Heymar- og talmeinastöð íslands.
Utför Sigríðar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
hh'ðinni og inn í Þórsmörk með tjald
og allan farangur á hestum og voru
marga daga í ferðinni. Sigga unni
Þórsmörk og umhverfi hennar mjög
og naut þess meðan heilsan leyfði að
fara þangað og dvelja um lengri og
skemmri tíma við leik og störf.
Skapgerð Siggu var þannig að vart
er hægt að hugsa sér skemmtilegri
manneskju, hún var alltaf glöð og
ánægð og aldrei man ég eftir að hafa
heyrt hana kvarta undan nokkram
sköpuðum hlut. Það var alltaf svo
gaman að hitta hana vegna þess að
hún fagnaði gestum þannig að þeim
fannst þeir vera alveg sérstaklega
velkomnir. Var þá sama hvort komið
var til hennar á tannsmíðasofuna,
heim til hennar í Lönguhhðina eða á
sjúkrasofu. Alltaf var sami fögnuður-
inn og gleðin sem umvafði gestinn.
Þótt ótrúlegt sé hélt hún þessu við-
móti til hinstu stundar.
Sigga lærði tannsmíði og vann hjá
ýmsum tannlæknum þar til síðustu
starfsárin er hún vann hjá Heymar-
og talmeinastöðinni. Þegar elsta syst-
ir Siggu, Sesselja, stofnaði barna-
heimihð Sólheima í Grímsnesi var
Sigga ein af hjálparhellunum sem
studdu Sesselju og hlupu undir bagga
þegar erfiðleikar steðjuðu að ásamt
mörgum öðram vinum og vanda-
mönnum. Allt það starf vann Sigga
með sömu gleðinni og natninni, sem
einkenndi allt hennar líf.
Sigga bjó ásamt Gróu systur sinni í
Lönguhhð 23 og þar ól hún upp son
sinn, Kristin Sigmund. Síðustu árin
var Sigga ein í íbúðinni en þá kom
Kristinn til hennar á hveijum degi,
borðaði hjá henni í hádeginu og leit
eftir að allt væri í lagi hjá henni.
Sigga var búin að panta sér pláss á
elliheimilinu Grand mörgum árum
áður en kom að því að hún þyrfti að
fara þangað. Sýnir það hve raunhæf
og hagsýn hún var alltaf og vildi að
aðrir þyrftu sem minnst fyrir henni
að hafa.
Heimihð sem þær Sigga og Gróa
bjuggu sér í Lönguhlíðinni stóð
lengst þeirra heimila sem tengdust
afa og ömmu og gamla tímanum á
Sólheimum. Það var sárt að sjá það
hverfa er Sigga þurfti að fara á
Grand. Enn sárara er að geta ekki
lengur hringt til Siggu eða hitt hana
fagnandi og káta. Við systkinin og
fjölskyldur okkar kveðjum hana með
söknuði en við vitum að fyrir handan
er nú fagnað yfir heimkomu hennar.
Við sendum Kristni og fjölskyldu
innilegar samúðarkveðjur.
Guðrún Sigríður Þórarinsdóttir.
Sem unglingur naut ég þeirrar
gæfu að vera í nokkur ár heimagang-
ur á heimili Sigríðar Sigmundsdóttur.
Það byrjaði fermingarárið mitt, ég
var þá nýlega fluttur í Hlíðahverfið og
við Kristinn, sonur Siggu, voram
bekkjarfélagar í Gagnfræðaskóla
Austurbæjar. Tengsl mín við heimilið
að Lönguhhð 23 urðu mjög sterk um
tíma og þar var gott að vera. Kristinn
bjó þar með móður sinni, Sigríði
tannsmið, og Gróu, móðursystur
sinni, hárgreiðslukonu, sem héldu þar
saman heimili. Kristinn bjó í sérher-
JÓNÍNA STEINUNN
ÞÓRISDÓTTIR
+ Jónína Steinunn
Þórisdóttir
fæddist á Seyðisfirði
15. apríl 1931. Hún
lést á Sjúkrahúsinu á
Seyðisfirði 18. sept-
ember si'ðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Seyðisfjarð-
arkirkju 23. septem-
ber.
Vegna mistaka við
vinnslu blaðsins víxl-
aðist hluti af texta í
minningargreinum
sem undirritaðar
voru af Helgu Ósk og
Dóru Guðmundsdóttur í blaðinu
23. september. Hlutaðeigendur
eru beðnir velvirðingar á mistök-
unum.
Elsku mamma mín. Þá ertu loksins
komin til pabba og Valgerðar systur
eftir baráttu við erfiðan sjúkdóm. En
þú varst svo dugleg í veildndum þín-
um. Ég er búin að búa í Reykjavík í
tæp fimm ár en það var alltaf best að
koma heim á sumrin, þú tókst alltaf
svo vel á móti okkur eins og þér einni
er lagið. Ég á eftir að sakna alls þess
sem við gerðum saman. Ég á eftir að
segja htlu dóttur minni og ófædda
baminu mínu allt um ömmu Jónínu.
Elsku mamma, ég kveð með söknuði,
vonandi hður þér vel núna. Takk fyr-
ir allar yndislegu minningarnar sem
þú skilur eftir. Kærar þakkir til
starfsfólksins á sjúkrahúsinu á Seyð-
isfirði fyrir góða umönnun. Hér kem-
ur svo bænin sem þér er svo kær.
Guðgefiméræðruleysi,
tilþessaðsættamigvið
það sem ég fæ ekki breytt.
Kjark til þess að breyta því
seméggetbreytt
ogvittiiaðgreinaþar
ámilli.
Þín dóttir,
Helga Ósk.
Elsku amma mín.
Mér finnst svo ótrú-
legt að ég eigi aldrei
eftir að sjá þig aftur.
Þegar ég var barn þá
var ég alltaf með annan
fótinn hjá þér og afa og
fór ég með ykkur í allar
sumarbústaðarferðir
og útilegur.
Eftir að ég varð eldri
og eignaðist dóttur mína þá komum
við til þín á hverjum degi og gátum
við talað saman um allt milli himins
og jarðar. Þú varst alveg ótrúlega
fróðleiksfús og vissir svo margt.
Aldrei talaðir þú illa um nokkum
mann og alltaf sást þú það góða í öll-
um.
Eftir að ég flutti til Reykjavíkur og
síðan til Danmerkur, þá var svo erfitt
að geta ekki talað við þig eins mikið
og ég var vön.
Þú varst búin að ákveða að koma í
heimsókn til okkar til Dannmerkur
og varst búin að kaupa miðann áður
en þú veiktist, og þegar ég kom í
heimsókn til þín í sumar á sjúkrahús-
ið þá talaðir þú um hvað þú hlakkaðir
til að koma út til mín.
Þótt þú værir mikið veik þá varst
þú alltaf svo jákvæð og kvartaðir
aldrei.
Sara dóttir mín á eftir að sakna
þín. Hún hefur oft sagt mér hvað
henni þyki vænt um langömmu.
Ég kveð þig með söknuði og þú átt
alltaf sérstakan stað í mínu hjarta.
Þín dótturdóttir,
íris Bryiya.
bergi uppi í risi og réð þar yfir ævin-
týraveröld sem mér þótti heill undra-
heimur með ahs kyns rafrnagns-
tækjum og radíótólum. Eftir á að
hyggja var það e.t.v. merkilegt að
táningur, fullur af ólgandi gelgju
skyldi sækja í návist þeirra systra.
Skýringin var sú að þær systur vora
aht öðravísi en það fullorðna fólk sem
ég hafði áður kynnst. Þær höfðu mjög
ákveðnar skoðanir á lífinu almennt og
til hvers maður ætti að lifa því. Það
var gaman og lærdómsríkt að heyra
þær rökræða og spjalla. Ekki aðeins
um einstaka Mstamenn og stjórn-
málamenn heldur almennt um líf
þessa heims og annars því lifssýn
þeirra var miklu víðari en svo að þær
væra að velta sér upp úr smáatriðum.
Þær systur vildu virkja okkur strák-
ana og með jákvæðni og notalegheit-
um höfðu þær lag á að glæða með
okkur einhverja löngun tU að vera
með í umræðunum. Slíku hafði ég
ekki vanist áður og eftir á að hyggja
er ég viss um að góðu og notalegu
stundimar í litla eldhúsinu hjá þeim
systram höfðu meiri árif á lífsafstöðu
mína en margt annað sem ég lærði
síðar á skólagöngunni. Við þessi
kynni af þeim systram í LönguhUð-
inni bættist síðan sú reynsla að kynn-
ast tveimur öðram systram Siggu,
þeim Sesselju Sigmundsdóttur á Sól-
heimum í Grímsnesi, sem í dag er
landsfræg fyrir sitt einstæða braut-
ryðjendastarf.
Að SóUieimum dvöldum við Krist-
inn í tveimur páskaleyfum og návistin
við Sesselju og mannlífið þar gleym-
ist aldrei. Fjórða systirin, Steinunn,
var sjúkraþjálfari sem með sam-
blandi af mýkt og harðneskju nudd-
aði úr mér alla streituhnúta sem
ásóttu mig um tíma.
AUar vora þessar systur menntaðir
fagmenn hver á sínu sviði.
Síðan eins og sjálfsagt gerist oft
hjá ungu fólki þá skildu leiðir okkar
Kristins og við tóku nýir vinahópar en
minningin um stundimar í Löngu-
hlíðinni var alltaf, og er enn, jafn hlý.
En kynnum okkar Siggu var aldeiUs
ekki lokið. Þegar ég kom tU starfa á
HeymardeUd HeUsuvemdarstöðvar
Reykjavíkur árið 1977 var Sigga
starfsmaður þar og vann við að smíða
Sól lækkar á lofti, blómin fölna og
falla, það er komið haust, þá kvaddir
þú Jónína mín eftir erfitt vor og sum-
ar. Fyrst höfðum við vonina, en það
var bara von, aUt var gert en stundin
var komin og við tók bið eftir lausn.
Þær era margar minningamar eftir
að hafa átt þig að vini meira en hálfa
ævina og allar góðar. Minningar um
konu sem aldrei kvartaði þótt hún
væri sárkvalin, konu sem hugsaði um
velferð og líðan annarra, átti alltaf
huggunarorð fyrir vini og fjölskyld-
una sem hún elskaði svo heitt og lifði
fyrir.
Jónína mín, þegar ég hitti þig sein-
ast þá kvaddi ég þig, það var erfitt,
við ætluðum að gera svo margt á
næstu áram og eyddum löngum
stundum saman og létum okkur
dreyma. Núna í haust ætlaði ég að
koma til þín og við ætluðum í beija-
mó, en við geram það seinna á öðram
stað. Þú áttir þann góða eiginleika að
geta hlakkað tíl. Þegar við töluðum
saman sagðir þú mér frá einhverju
sem þú hlakkaðir til eða einhverju
sem þú hafðir gert, sem var svo
skemmtilegt. Það þurfti ekki stóra
hluti til að gleðja þig, þú varst ekki
manneskja sem gerðir kröfirr fyrir
sjálfa þig heldur varst alltaf að gefa
af þér með hlýju þinni og góðri nær-
vera. Fjölskylda þín hefur misst mik-
ið, hún hefur staðið eins og klettur
við hliðina á þér í þessum miklu veik-
indum.
Það verður tómlegt að koma á
Seyðisfjörð því hvorki þú eða Frissi
þinn verða þar til að taka á móti mér
með allri ykkar gestrisni og glað-
værð.
Nú skiljast leiðir í bili en eitt er ég
viss um að þið verðið í hópnum sem
tekur á móti mér þegar minn tími
kemur. Nú ert þú hjá Frissa þínum
og litlu Valgerði Brynju sem var tek-
in svo fljótt frá ykkur og þér líður vel.
Ég bið Guð og góðar vættir að
styrkja böm, bamaböm og aðra sem
nú syrgja þig. Vertu sæl góða vin-
kona, þakka þér fyrir vináttu þína.
Dóra Guðmundsdóttir.

Ír.