Morgunblaðið - 04.10.2000, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 4. OKTÓBER 2000 45
MINNINGAR
JON AÐALS TEINN
KJARTANSSON
+ Jón Aðalsteinn
Kjartansson
fæddist á Sauðár-
króki 10. apríl 1963.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 21. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bakkagerð-
iskirkju í Borgarfirði
eystra 30. septem-
ber.
Fátt er sorglegra en
það þegar menn á borð
við Jón Aðalstein eru
kallaðir burt úr þessum heimi á
blómaskeiði ævi sinnar. Myrkur
leggst yfir huga manns og svo virðist
sem aðeins minningar geti tendrað
þar ljós. Þeir eru margir sem misst
hafa mikið með Jóni enda var hann
vinamargur með eindæmum og mikill
öðlingur. Þó hlýtur hugur okkar
flestra að vera hjá hans nánustu fjöl-
skyldu á þe isum erfiðu tímum. Ég
finn hjá mér sterka þörf til að minn-
ast Jóns í örfáum línum því hann var
litríkur persónuleiki og góður félagi
sem ég bar mikla virðingu fyrir.
Kynni mín af Jóni hófust snemma á
mínum unglingsárum og þá mest í
gegnum íþróttir. Jón var frábær
íþróttamaður og virtist þá engu máli
skipta hvort um var að ræða íþróttir á
borð við brids og skák eða körfubolta,
blak, fótbolta og borðtennis. Jón hafði
líka alveg einstakt keppnisskap, gafst
aldrei upp og hjá honum kom aldrei
annað til greina en að sigra. Keppnis-
skapið hljóp þó aldrei með hann í gön-
ur, til þess var það of vel tamið. Þegar
við strákarnir heima á Borgarfirði
fórum í salinn til að spila einhverja
boltagi-ein þá var það alltaí' lyldlatriði
að reyna að fá Jón til að koma því þá
var vitað að það yrði spilaður góður
og drengilegur bolti. I körfubolta
sóttist ég sérstaklega eftir því að vera
með Jóni í liði, þá þurfti maður aðal-
lega að hugsa um að koma boltanum á
Jón í skotfæri. Ef svo ólíklega vildi til
að skotið geigaði hjá Jóni reyndi mað-
ur að ná frákastinu og gefa aftur á
hann því Jón klikkaði aldrei á tveimur
skotum í röð.
Veturinn 1994 fóru tveir smábátar
frá Borgarfirði suður til Þorlákshafn-
ar á stutta netavertíð. Áhafnimar af
bátunum bjuggu undir sama þaki
meðan á vertíðinni stóð. Ég var al-
gjörlega óvanur netaveiðum en réð
mig þó sem háseta hjá Ola mági mín-
um. Við vorum aðeins þrír í áhöfn en
það varð okkur til happs að þriðji
maðurinn var Jón Aðalsteinn. Ég
hafði alla tíð litið upp til Jóns enda
ærin ástæða til en hann óx jafnvel enn
meir í áliti hjá mér meðan að við vor-
um herbergis- og skipsfélagar þessa
mánuði. í fyi’sta lagi sýndi hann mér
mikla þolinmæði við alla vinnu um
borð og reyndist mér
góður kennari. Hann
var þaulvanur allri sjó-
vinnu og afskaplega vel
verki farin. í öðru lagi
hafði hann eitthvert lag
á að búa tíl góðan anda í
kringum sig hvort sem
það var úti á sjó eða
heima í landi. Hann
spaugaði síðar meir
með það við mig að á
þessari vertíð hefði
hann gert mig að manni
og víst er að margt hefði
ég getað lært af honum.
Eftir að Jón byrjaði .
að gera út sinn eigin bát frá Borgar-
firði beitti ég dálítið fyrir hann. Það
var afskaplega gott að vinna fyrir Jón
því hann gerði alltaf vel við starfsfólk
sitt og maður fann svo innilega að
hann kunni að meta störf manns. Það
var líka alltaf eins og lifnaði yfir
beituskúmum þegar hann leit þar inn
og það gat stytt daginn til muna. Ég
mun alla tíð minnast Jóns sem sterks
persónuleika, leiftrandi húmorista og
góðs félaga. Hann var drengur góður
og hans verður sárt saknað á mörgum
vígstöðvum. Foreldrum Jóns, systk-
inum og öðrum af hans nánustu votta
ég mína dýpstu samúð.
Ásgrímur Ingi Amgrímsson.
Jón Aðalsteinn var æskuvinur
minn. Við kynntumst í Bamaskólan-
um á Borgarfirði; ég úr sveitinni en
hann úr þorpinu og urðum fljótt góðia
félagar. Margt var brallað á þeim áf*
um eins og gengur en við urðum þó
fljótt býsna efnilegir á ýmsum sviðum
og lærðum m.a. brids 13 ára gamlir
hjá lærifeðmm okkar, Einari Þor-
bergs og Barða Þorkels. Leið okkar
lá síðan í Eiðaskóla þar sem við lögð-
um stund á ýmsar íþróttir. Jón þótti
lunkinn boltamaður, með gott auga
fyrir sendingum og samspili þótt
hann hefði ekki mikla yfirferð. Hann
varð snemma slyngur skákmaður og
snjall í hvers kyns spilum, þ.ám.
kotm og seinna keppnisbrids þar sem
hann náði mjög góðum árangri síð-
asta áratug. M.a. urðum við félagam-
ir þrívegis Austurlandsmeistarar í
sveitakeppni. Jón var ekki víðlesinn í
bridsfræðunum en borðtilfinningin
var einstök. Hann var ekki djarfur
spilari, heldur grandvar og gætinn og
hafði fyrir sið að mæla út andstæð-
inginn við spilaborðið og taka síðan
rétta ákvörðun í samræmi við það.
Varla var hægt að hugsa sér þæglegri
makker. í rúbertubrids, eftir vel
heppnaða ákvörðun, hafði Jón stund-
um á orði, í gríni, að „andstæðingur-
inn hefði verið eins og krakki í hönd-
unum á honum“ eða „ég las stöðuna
rétt“! Jón Aðalsteinn var traustur fé-
lagi en fremur dulur og flíkaði ekki
tilfinningum sínum. Þó var hann glað-
+
Alúðarþakkir til þeirra, er minntust okkar ást-
kæru
JENNÝAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
áður Brekkugötu 25,
Hafnarfirði,
við andlát hennar og útför.
Sérstakar þakkir og kveðjur til starfsmanna
og heimilisfólks á Hrafnistu í Hafnarfirði þar
sem hún átti heimili síðustu 15 árin.
Sigrún Skúladóttir og fjöiskylda,
Steinunn Guðmundsdóttir og fjölskylda.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlý-
hug við andlát og útför
AÐALBJÖRNS E. KJERÚLFS,
Arnheiðarstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
Systkinin og fjölskyldur þeirra.
vær og glettinn og mikill húmoristi. í
góðra vina hópi var hann launkíminn
og lét mörg gullkomin falla viðstödd-
um til ómældrar ánægju.
Foreldrar Jóns Aðalsteins eru
Bima Aðalsteinsdóttir frá Borgar-
firði og Kjartan Karlsson sem nú er
látinn. Fósturfaðir hans er Árni
Björgvin Sveinsson og systkini Ami
Bergþór Kjartansson, Þröstur Fann-
ar Arnason og Ragnhildur Sveina
Árnadóttir. Mikið ástríki var á heim-
ilinu og samkomulag þeirra Jóns og
Áma fóstra hans með eindæmum
gott enda ljúft að lynda við jafn dag-
farsprúðan mann og Jón Aðalsteinn
var. Snemma beygðist krókurinn til
þess sem verða vildi hjá Jóni. Hann
byrjaði 14 ára til sjós með frænda sín-
um, Degi Bjömssyni, á Haraldi. Þá
vomm við félagamir saman á vertíð á
Homafirði. Síðan fómm við í Sjó-
mannaskólann og lukum þaðan fiski-
mannaprófi; ég 1986 en Jón 1990. í fé-
lagi við Vilhjálm Jónsson og Magnús
Þorsteinsson í Höfn keypti hann bát,
Hafrúnu og gerðu þeir hana út frá
Borgarfirði. Þegar þeirri útgerð lauk
festí Jón kaup á Sædísi og skírði upp
á nýtt; Alla Ólafs. Alli Ólafs var mikið
happafley enda Jón afburða fiskinn
og duglegur sjómaður. Jón var ákaf-
lega bamgóður og nutu frændsystkin
hans þess í ríkum mæli. Hann var
mikill dýravinur og bar ótakmarkaða
virðingu fyrir náttúmnni. Mér er það
minnisstætt þegar Jón var eitt sinn
að keyra okkur, nokkra félaga á dans-
leik upp á Hérað. I kolsvörtu nætur-
húminu ókum við skyndilega inn í
rjúpnahóp með ófyrirsjánlegum af-
leiðingum og var bílstjórinn, Jón, al-
veg miður sín það sem eftir lifði ferð-
arinnar.
Það er sárt að sjá á bak æskuvini
sínum og fráfall hans er mildð áfall
^fyrir jafn lítið byggðarlag og Borgar-
fjörður eystri er. Eflaust eiga margir
eftir að sakna Jón Aðalsteins en
mestur er þó missirinn fyrir fjöl-
skyldu hans.
Ég færi foreldmm og systkinum
hans mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jóni Aðalsteini flyt ég mínar hinstu
kveðjur með virðingu og þakklæti
fyrir trausta vináttu og ógleymanleg-
ar stundir við spilaborðið og annars
staðar þar sem fundum okkar bar
saman.
Minningin um góðan og sómakær-
an dreng lifir í bijóstum okkar, sam-
ferðamanna hans, um ókomna tíð.
Skúli Sveinsson,
Borgarfirði eystra.
HALLDÓR JÚLÍUS
MAGNÚSSON
+ Halldór Júlíus
Magnússon bif-
reiðastjóri fæddist í
Reykjavík 4. júlí
1907. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
22. september síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Borg-
arneskirkju 30. sept-
ember.
Mig langar til að
kveðja þig, afa minn
og nafna, og þakka
þér fyrir ógleyman-
legar minningar um
þig frá æskuáram mínum og þar
til nú.
Fyrstu minningar mínar af þér
em frá því þegar þú og Guðný
komuð í heimsókn á Kjartansgöt-
una eða þá að við fjölskyldan kom-
um í heimsókn til ykkar, því þá
var alltaf kátt í höllinni. Þú varst
alltaf svo skapgóður og rólegur við
okkur systkinin og lést auðvitað
allt eftir okkur. Ég man hvað þú
áttir marga spennandi og
skemmtilega hluti sem okkur þótti
gaman að skoða og spekúlera í
með þér, bæði inni í herberginu
þínu og skúrunum þínum. Ég man
sérstaklega eftir því þegar við
komum í heimsókn til ykkar á Þór-
ólfsgötuna, þá fengum við stund-
um að sjá bíó hjá þér (eftir smá-
suð) sem vom slædsmyndir varpað
á tjald og var það oft hápunktur-
inn á heimsókninni.
Síðar, þegar ég hafði aldur til
að spóka mig einn um bæinn, lá
leið mín oftar en ekki til þín í
skúrana þar sem þú varst gjarnan
að dytta að bílunum, sleðanum
eða bara einhverju öðru dóti sem
tilheyrði þér. Oftast fékk ég nú
að hjólpa eitthvað til þótt stuttur
væri og lærði þá margt af þér t.d.
góð handbrögð og ýmsa reglu-
semi á hlutunum sem ég reyni að
tileinka mér í dag (en gengur
kannski misjafnlega með það síð-
arnefnda). Þegar verkunum var
síðan lokið í skúrunum fórum við
stundum heim til þín þar sem Guð-
ný beið með volgar kleinur og jóla-
köku.
Árin liðu og alltaf vomm við jafn
nánir og gerðum
margt skemmtilegt
saman. Við fómm t.d.
margar skemmtilegar
ferðir saman í Löd-
unni þinni og þá var
sleðakerran oftast í
eftirdragi með gamla
Johnson innanborðs.
Sleðaferðirnar eru
mér mjög minnisstæð-
ar, við fómm oftast
upp á Holtavörðuheiði
en stundum eitthvað
annað eins og Bröttu-
brekku eða um ná-
grenni Borgarness.
Eftirminnilegasta ferðin okkar
finnst mér vera þegar við fómm
saman á Langjökul. Þá varst þú
orðinn níræður og geri aðrir betur.
Við héldum af stað snemma morg-
uns eftir að þú hafðir sótt mig
heim og stefnan var tekin upp í
Húsafell. Á miðri leið hægðir þú
ferðina, lagðir út í kant og baðst
mig að taka við stýrinu. Þetta var í
síðasta skiptið sem ég sá þig keyra
og mun ég aldrei gleyma þvi. Þeg-
ar að jökulröndinni var komið sett-
umst við upp í snjóbíl og brunuð-
um upp jökulinn ásamt fleira fólki.
Ég veit að þú hefðir getað notið
ferðarinnar betur ef sjóninni hefði
ekki verið farið að hraka en gamall
draumur þinn varð að veraleika og
ég er ánægður með að hafa tekið
þátt í því með þér.
Næstu árin hrakaði sjóninni
meir og meir en þú hélst þó áfram
að hreyfa þig reglulega með stutt-
um gönguferðum og kíktir stund-
um inn hjá okkur.
Þú varst einstaklega rólegur
maður og mikill húmoristi eins og
allir vita sem þekktu þig. Þú varst
góður við alla enda leið fólki vel
með þér. Nú ertu farinn frá okkur
og laus við allar þjáningarnar sem
hrjáðu þig síðustu dagana. Ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert
núna með Guðnýju, Stínu og fleira
góðu fólki sem fallið er frá.
Elsku afi minn, ég mun alltaf
geyma minningarnar um þær
stundir sem við áttum saman.
Guð geymi þig,
þinn nafni,
Halldór Steinar.
Í
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengda-
faðir,
VALUR FANNAR
gullsmiður,
Hlégerði 31a,
Kópavogi,
andaðist á hjartadeild Landspítalans í Fossvogi
að kvöldi sunnudagsins 1. október.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 6. október kl. 15.00.
Hanna Aðalsteinsdóttir,
Halldór Fannar,
Pór Fannar,
Heimir Fannar,
Valur Fannar,
Hanna Mjöll Fannar,
Fríður Garðarsdóttir,
Guðrún Markúsdóttir,
Cheryl Fannar,
Guðlaug Tryggvadóttir,
Brynjólfur W. Karlsson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS GESTSSON
frá Ormsstöðum,
fyrrv. safnvörður á Laugum,
Dalasýslu,
andaðist á sjúkrahúsi Akraness föstudaginn
29. september.
Jarðað verður frá Staðarfelli laugardaginn
7. október kl. 14.00.
Gestur Magnússon, Guðfinna Jóhannsdóttir,
Björn Magnússon, Brynja Viðarsdóttir
og barnabörn.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
>
OSWALDS
SÍMI 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTRÆTI 4B • 101 REVKJAVÍK
Davíð Inger Óhifur
Utfartirstj. utfararstj. Utfararstj.
LÍKKISTUVINNÖSTOFA
EYVTNDAR ARNASONAR