Morgunblaðið - 02.11.2000, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Barist til
ósigurs
Nú erBush ríkisstjóri Texas og viðþað
að takast hið ómögulega öðru sinni.
Nái Gore hins vegar að merja sigur
verðurþað þrátt jyrir einbeittan vilja til
að kasta honum frá sér.
Alokaspretti kosninga-
baráttunnar hefur
kossaflensið milli A1
og Tipper Gore færst
í aukana. Þau kyssast
ekki aðeins á sviðinu heldur einnig
baksviðs á kosningafundum og í
mannþrönginni stendur fólk með
spjöld, sem stendur á „Tipper
rokkar!" Bak við tjöldin gerir hins
vegar örvænting vart við sig. Gore
hefur verið varaforseti í átta ár og í
valdatíð hans hefur verið viðvar-
andi góðæri. Þó er hann við það að
kasta frá sér sigrinum.
George W. Bush er að reka
endahnútinn á sína kosninga-
baráttu. Kosningamar eru 7. nóv-
ember og þá munu 62 milljónir
kjósenda hafa fengið símhringingu
frá stuðnings-
mönnum Bush
og 110 milljón-
ir fengið bréf á
aðeins tveimur
VIÐHORF
Eftir Kari
Blöndal
vikum. Bush stendur ekki einn í
kosningabaráttunni. Pabbi og
mamma og litli bróðir styðja hann
dyggilega og ekki skemmir fyrir að
í þeim þriggja manna hópi eru
fyrrverandi forseti landsins og nú-
verandi ríkisstjóri Flórída.
Bush skilgreinir sig sem um-
hyggjusamt íhald. Þessi um-
hyggjusemi virðist lítið annað en
skjól til þess að gera sjálfan sig
gjaldgengari í augum kjósenda.
Handritið að kosningabaráttu
Bush gæti allt eins verið tekið úr
fyrstu kosningabaráttu föðurins
fyrir þingsæti. Þá var áherslan
lögð á það að orða hlutina almennt í
ljósi þess að kjósendum leiddist
þegar farið væri út í smáatriði á
borð við hvemig eigi að gera hlut-
ina og hvar eigi að fá peninga til
þess.
Það er greinilegt að Bush notar
sjálfan sig sem mælikvarða þegar
hann leggur dóm á þolinmæði kjós-
enda gagnvart smáatriðum. Hann
kemur í vinnuna klukkan m'u á
morgnana, tekur einn og hálfan
tíma í mat og er farinn heim klukk-
an fimm. Dagurinn fer í myndatök-
ur og stutt samtöl við fúlltrúa
þrýstihópa og fleiri. Hann lætur
aðra um smáatriðin og hlífir bæði
sjálfum sér og kjósendum.
Gore hefur gert sér kosninga-
baráttuna einstaklega erfiða og er í
raun með ólíkindum að hann skuli
vera að tapa þessum kosningum.
Gíore hefúr lagt áherslu á að hann
sé sinn eigin maður og nefnir vart
Clinton á nafn þótt þeir hafi starfað
saman í Hvíta húsinu í næstum
átta ár. Embætti varaforseta
Bandaríkjanna hefur ávallt þótt lítt
eftirsóknarvert sakir valdaleysis.
Sennilega hefúr hins vegar enginn
varaforseti haft jafnmildl völd og
Gore.
Vikulega hafa hann og Clinton
hist tveir og varaforsetinn hefur
einnig setið alla mikilvæga fundi.
Gore hafði talsverð áhrif á skipan
manna í embætti og gat þar komið
sínum mönnum að. Hann var lykil-
maður í að koma því til ieiðar að
lögð var áhersla á að draga úr fjár-
lagahallanum, sem nú hefur verið
eytt. Hann hefur einnig haft mikið
að segja um flestar ákvarðanir
Clintons í utanrfldsmálum. Segja
má að hann hafi sveigt stefnu for-
setans mun lengra til hægri en
S Clinton ætlaði sér í upphafi.
Vegna andúðar sinnar á Clinton
í kjölfar hneykslisins vegna Monicu
Lewinsky er hins vegai' svo komið
að þeir talast varla við. Gore hefur
ávallt tengt allar sínar hugljómanir
og upplifanir fjölskyldu sinni og
þegar Lewinsky-málið kom upp
fannst honum líkast því sem Clin-
ton hefði saurgað dætur sínar með
framferði sínu. Um leið hefur hann
hlustað á ráðgjafa, sem sögðu að
hann yrði að sýna að hann gæti
staðið á eigin fótum. En þeim láðist
að benda Gore á að hann gæti hæg-
lega notað frammistöðu sína í emb-
ætti til að sýna einmitt fram á að
hann væri sinn eigin maður.
Það þarf ekki langan lestur
skoðanakannana til að sjá að
bandarískur almenningur gerir
skýran greinarmun á embættis-
verkum Clintons og einkalífi - and-
stæðingum forsetans til mikillar
skapraunar. Það er í raun með
ólíkindum að Gore skuli ekki hafa
treyst kjósendum til að gera sama
greinarmun á sínum embættis-
verkum í Hvíta húsinu og kynlífs-
ævintýrum forsetans. Fáir standa
Clinton á sporði í atkvæðaveiðum
og forsetanum hefur liðið líkt og í
spennitreyju að þurfa að fylgjast
aðgerðarlaus með kosningabaráttu
Gores.
I herbúðum Gores hafa menn
gefið sér að fyrirlitningin og and-
úðin á Clinton væri svo megn að
lögð hefur verið áhersla á hreinlífi
og trúrækni þannig að ætla mætti
að hann væri að sækjast eftir emb-
ætti pafa.
Og þegar Gore minnist á lengsta
góðæri í Bandaríkjunum síðan í
stjómartíð Johns F. Kennedys og
Lyndons B. Johnsons á sjöunda
áratugnum er hann svo hræddur
við að verða enn einu sinni sakaður
um að þykjast hafa fundið upp
Netið að hann segir að hinn vinn-
andi maður eigi heiðurinn, í stað
þess að fylgja þeirri eðlisávísun
stjómmálamannsins að eigna sér
allt, sem gott er. Og hefði hann
samt nokkuð til síns máls í þetta
skipti.
Þegar þetta er skrifað eru Bush
og Gore nokkurn veginn jafnir í
skoðanakönnunum, þótt sá síðar-
nefndi hafi verið að síga fram úr. I
kosningunum er ekki nóg að fá
meirihluta atkvæða, heldur þarf
meirihluta kjörmanna, sem skipt-
ast milli ríkjanna eftir ákveðnum
reglum og fær sá sem sigrar í
hveiju rfld alla kjörmenn þess
hversu rpjótt sem er á munum.
Þegar lagðir hafa verið saman
kjörmenn í þeim ríkjum, þar sem
Gore hefur fomstu, hefur hann um
171 kjörmenn, en Bush 209.270
kjörmenn þarf til að sigra.
Nú velta menn fyrir sér hvort
sagan frá 1888 þegar Benjamin
Harrison sigraði í forsetakosning-
um þótt hann hlytá minnihluta at-
kvæða vegna þess að hann fékk
meirihluta kjörmanna endurtaki
sig.
Þegar Bush ákvað að skora Ann
Richards, þáverandi rfldsstjóra
Texas, á hólm hafði ekki einu sinni
mamma hans trú á að hann gæti
sigrað. Nú er Bush rfldsstjóri Tex-
as og við það að takast hið ómögu-
lega öðru sinni. Nái Gore hins veg-
ar að meija sigur verður það þrátt
fyrir einbeittan vilja til að kasta
honum frá sér.
JÓN KRISTINN
STEINSSON
+ Jón Kristinn
Steinsson fædd-
ist á Siglufirði 3.
nóvember 1908.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 25. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigríður
Þorláksdóttir, f. 9.
nóvember 1876 í
Reykjavík og Steinn
Einarsson, f. 6. jan-
úar 1878 í Háakoti,
Fljótum. Bræður
Jóns voru: 1) Guð-
mundur Einar, f. 15.
júlí 1904. 2) Hendrik Kristinn, f.
24. september 1905, 3) Hreggvið-
ur, f. 2. mars 1912, 4) Pétur Grét-
ar, f. 31. mars 1919. Þeir eru allir
látnir.
Hinn 9.maí 1942 kvæntist Jón
Þóru Jónsdóttur frá Sólbakka,
Stokkseyri, f. 25. janúar 1917.
Börn þeirra eru: 1) Sigurður
Steinn, f. 21. júli 1942, flugvirki
starfar hjá Cargolux i' Luxem-
burg, kona hans er Yolande Jons-
son, f. 20. september 1954, dóttir
þeirra er Stéphanie, f. 11. janúar
1985. 2) Logi Þórir, f. 1. maí 1945,
vélfræðingur, kvæntur Helgu
Láru Hóim, f. 16. nóv-
ember 1942, börn
þeirra: Drengur f. og
d. 2.mars 1970, Eva
Lára, f. 14. júlí 1971,
hún er gift Hilmari
Þór Arnarsyni, f. 7.
janúar 1970, dóttir
þeirra er Ástrós
Helga, f. 8. desember
1990. Sunna Ósk, f. 8.
nóvember 1973, sonur
hennar er Arnar Logi
Ólafsson, f. 11. febr-
úar 1993, sambýlis-
maður hennar er Atli
Karl Ingimarsson, f.
28. ágúst 1974. Jóhanna, f. 20.
ágúst 1976, sambýlismaður henn-
ar er Hannes Þorsteinsson, f. 1.
febrúar 1970, synir þeirra er Stef-
án, f. 22. október 1998 og dreng-
ur, f. 31. október 2000. Oddný
Þóra, f. 6. ágúst 1986. 3) Viktoría,
f. 15. nóvember 1948, d. 27. janúar
1987, kennari, hún var gift Jör-
undi Garðarssyni, f. 6. desember
1948, þeirra börn eru: Þóra Dögg,
f. 21. júní 1971, hennar börn eru
Viktoría, f. 20. mars 1991 og
Steinar Þór, f. 29. júlí 1993. Una
Ýr, f. 18. ágúst 1972, sambýlis-
maður hennar er Steinar Áslaugs-
son, f. 2. október 1973. Jón Garð-
ar, f. 24. september 1981, unnusta
hans er Sara Hreiðarsdóttir, f. 13.
janúar 1982. 4) Smári, rafeinda-
virki, f. 15. nóvember 1948,
kvæntur Vilmu Radam Valeriano,
f. 13. janúar 1966, þau eiga dótt-
ur, f. 23. október 2000.
Foreldrar Jóns áttu heima á
Sigiufirði til ársins 1919 en flutt-
ust þá til Hafnarfjarðar og tveim-
ur árum seinna upp á Akranes.
Jón var virkur þátttakandi í fé-
lags- og íþróttalífi á Akranesi,
m.a. var hann stofnfélagi í Skáta-
félagi Akraness og var gerður þar
að heiðursfélaga 1996 þegar fé-
lagið var 70 ára. Hann var í knatt-
spymuliði Akraness þegar það
vann sinn fyrsta meistaratitil árið
1929. Á árunum milli 1930 og
1940 vann Jón við ýmis störf á
Akranesi og í Vestmannaeyjum.
Hann lærði bifvélavirkjun og
vann við iðn sína í Reykjavík,
lengst af hjá Jóhanni Ólafssyni,
Hrafni Jónssyni og Sveini Egils-
syni en síðustu 20 ár starfsævinn-
ar hjá Vita- og hafnarmálastjórn
við viðgerðir, viðhald véla og við
hafnargerð vi'ða um land. Hann
lét af störfum 78 ára gamall. Jón
tók virkan þátt í flokksstörfum
Sósi'alistaflokksins og baráttu
hemámsandstæðinga, einnig var
hann virkur félagi í Mír.
Utför Jóns fer fram frá Foss-
vogskirkju í' dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
elskulegur tengdafaðir minn og
vinur siðastliðna þrjá áratugi.
Hann lést aðeins nokkrum dögum
fyrir 92 ára afmælisdaginn sinn og
hafði þá legið á sjúkrahúsi í þrjár
vikur en fram að þeim tíma verið
furðu hress og lítinn bilbug látið á
sér finna.
Jón og Þóra áttu 57 ára hjóna-
band að baki þegar Þóra lést á ár-
inu 1997. Lengst bjuggu þau í
Nökkvavogi 8 en einnig á Jörfa-
bakka, Digranesvegi og síðast í
Arskógum 6 þar sem Jón bjó einn
eftir að Þóra lést. Hann sá að
langmestu leyti um sig sjálfur en
fékk heimilishjálp einu sinni í viku
síðustu misserin.
Heimili Jóns og Þóru var menn-
ingarheimili í orðsins fyllstu merk-
ingu. Þau áttu gott bókasafn fylgd-
ust grannt með þjóðmálum og
miðluðu til barna sinna hvatningu
um menntun og heiðarleika. Dótt-
ur sína Viktoríu misstu þau á ár-
inu 1987 aðeins tæplega fertuga og
var það þeim mikill missir en hún
hafði verið þeim stoð og stytta.
Jón var mikið náttúrubarn.
Hvers kyns útivera og veiði-
mennska voru hans áhugamál og
ferðalög um fjöll og firnindi elsk-
aði hann enda þekkti hann landið
okkar vel og átti marga upp-
áhaldsstaði svo sem Veiðivötn sem
hann átti vart orð til að lýsa.
Verkalýðsbarátta var Jóni hug-
stæð alla hans ævi og vann hann
mikið starf sérstaklega á sínum
yngri árum að framgangi hennar.
Hann var eindreginn hernámsand-
stæðingur og lagði þeirri hreyf-
ingu lið í mörg ár.
Betri heimilisföður en Jón er
ekki hægt að hugsa sér og og
lengst munum við minnast þess
hve barngóður hann var, öll börn
hændust að honum og kölluðu
hann afa og afabörnin og langafa-
börnin áttu hug hans allan, hann
gat aldrei nógsamlega dáðst að
þeim og gerði allt fyrir þau sem
hann gat.
Núna þegar komið var hrímkalt
haust kvaddi hann tengdafaðir
minn þetta jarðlíf, það var líka
komið haust í hans lífi, líkaminn
farinn að gefa sig þó hugurinn og
áhuginn væru enn til staðar. Áður
fyrr hefði hann á þessum árstíma
sennilega verið á rjúpna- eða
gæsaveiðum á heiðum uppi og not-
ið sín vel.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
þakka ég Þóru Thorarensen frá
Heimaþjónustunni fyrir aðstoð
hennar og vináttu við Jón, svo og
öðrum sem komu að aðhlynningu
hans.
Ég kveð kæran tengdaföður
minn og vin með innilegu þakklæti
fyrir samfylgdina.
Helga Lára Hólm.
Mig langar til að minnast og
kveðja tengdaföður minn fyrrver-
andi með nokkrum orðum.
Það var í október 1966 sem við
fyrst hittumst í Nökkvavogi 8. Þá
fékk ég strax að kynnast einstök-
um manni. Ekki einstökum vegna
ákveðinna stjórnmálaskoðana
heldur vegna þess kærleika og
þeirrar hlýju sem alltaf streymdi
frá honum. Ég held að skoðanir
hans um jafnrétti og bræðralag
hafi fyrst og fremst stafað af eðli
hans og eiginleikanum til að gefa
af sér. Hann upplifði öld þeirra
mestu þjóðfélagsbreytinga sem
mannkynið hefur upplifað og sá
þjóð sína rísa úr örbirgð til vel-
megunar sem varla á sína hlið-
stæðu. Auðvitað var hann einn af
þeim sem Iagði hönd á plóginn til
þess að skapa velferðina sem við
búum við og ekki síst það þjóðfé-
lagsréttlæti sem jafnaðarstefnan
hefur fært okkur. Jafnaðarstefnan
var hans vegur til efnahagslegs
réttlætis, menntunar, friðar og
bræðralags.
Ég vil með þessum fáu orðum
þakka honum, og einnig tengda-
móður minni Þóru Jónsdóttur sem
lést fyrir þremur árum fyrir sam-
fylgdina og allt sem þau hafa verið
mér og börnunum mínum. Ég veit
að „afi og amma“ voru þeim alltaf
mjög mikils virði og ekki síst eftir
að móðir þeirra dó árið 1987.
GUÐMUNDUR
SNORRI
GISS URARSON
+ Guðmundur Snorri Gissurar-
son fæddist að Hvoli í Ölfúsi
19. júlí 1918. Hann lést á Hrafii-
istu í Reykjavík 11. október síð-
astliðinn. Foreldrar hans voru
hjónin Gissur Gottskálksson
bóndi, f. að Sogni í Ölfúsi 6. nóv-
ember 1870, og Jórunn Gíslína
Snorradóttir húsfreyja, f. að
Þórustöðum í Ölfusi 22. ágúst
1874. Systkin voru sjö talsins og
lifir ein, Jónína Ragnheiður. Hin
Ég var stödd í fjarlægu landi,
þegar hringt var til mín og mér
sagt lát föðurbróður míns, Guð-
mundar Snorra Gissurarsonar. Mér
brá mjög við þá frétt. Það var nú
þannig að mér fannst einhvem veg-
inn að Gummi frændi væri eilífur.
Hann var hlédrægur og ósköp
hljótt í kringum hann. Hann bjó
einn í íbúðinni sinni í um það bil 20
ár að Úthlíð 9 í Reykjavík.
voru Vigfússína Svanhildur, Gott-
skálk, Salvör, Kristín og Guðrún
Halldóra. Guðmundur ólst upp að
Hvoli í Ölfusi. Hann stundaði
hefðbundið bamaskólanám þess
túna. Hann vann ýmis störf en
stundaði þó aðallega sjómennsku,
þar til hann Iærði húsasmíði og
starfaði við það meðan heilsa
leyfði.
_ títför Guðmundar fór fram frá
Áskirkju 18. október.
Guðmundur Snorri fæddist að
Hvoli í Ölfusi þann 19. júlí 1918.
Sonur Jórunnar Gíslínu Snorra-
dóttur og Gissurar Gottskálksson-
ar, bónda og organista. Þegar ég
var að alast upp á Hvoli, kom
Gummi frændi oft austur í sveitina
sína. Þeir voru aðeins tveir bræð-
urnir, faðir minn Gottskálk og
hann. Það var mjög kært með þeim
bræðrum, eins og öllum systkinun-
um. Systurnar voru fimm en ein er
eftir af þéim. Vigfúsína Svanhildur
var elst, þá Salvör en hún dó ung
kona frá tveimur bömum, Kristín,
Guðrún Halldóra og Jónína Ragn-
heiður, sem nú dvelur á Hrafnistu í
Hafnarfirði í hárri elli. Það var gott
að alast upp á Hvoli og ég hygg að
það hafi einnig verið svo með
Gumma.
Guðmundur Snorri giftist ekki
eða eignaðist börn. Hann kom oft
austur í sveitina sína tii að heim-
sækja skyldfólkið og líta sveitina
sína kæru. Hann ók þá oft austur
með Ingólfsfjaliinu og settist niður í
fallegri laut. Á seinni árum hafði
hann orð á því að það væri búið að
eyðileggja Þunnubrekkumar og
Djúpadalinn.
Elsku Nína frænka, þið systkinin
voruð svo samrýmd. Á góðum
stundum vomð þið saman og rædd-
uð dægurmálin yfir kaffibolla,
pönnukökum og öðru góðgæti og þá
var oft glatt á Hvoli og víðar. Mikið
spilað og sungið. Já, það rifjast svo
margt upp við fráfall Gumma
frænda. Ég man alltaf þegar þú og
vinur þinn komuð með nýja jepp-
ann hans pabba austur og jafnframt
fyrsta bílinn sem kom á heimilið, og
pabbi settist upp í hann og ók stór-