Morgunblaðið - 02.11.2000, Page 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2000 51
GISLIFRIÐRIK
JOHNSEN
+ Gísli Friðrik
Johnsen fæddist i
Vestmannaeyjum 11.
janúar 1906. Hann
lést á sjúkrahúsinu
Sólvangi 8. október
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Hafnarfjarðarkirkju
16. október.
Frændi minn og vin-
ur Gísli Friðrik John-
sen er látinn hálftíræð-
ur að aldri.
I hugann koma
minningar löngu lið-
inna daga í Vestmannaeyjum þar
sem hann fæddist og dvaldi mestan
hluta ævi sinnar. Gísli Friðrik verður
mér minnisstæður sem ljúfur og við-
kvæmur listamaður með glöggt auga
fyrir fegurð náttúrunnar. Snemma
hóf hann sem áhugamaður að stunda
ljósmyndun, sótti myndefnið víða,
einkum í landslag og fuglabyggðir.
Hann var eldheitur Uteyingur og
stundaði lundaveiði í Helhsey og oft
gátum við á góðri stund rifjað upp
lundaveiðisögur og vangaveltur um
lundakónga og -prinsa sem veiðst
höfðu á lundatímanum og hann fest á
filmu. Gísli Friðrik hóf snemma að
lita svarthvítu ljósmyndirnar, löngu
áður en litmyndatækni var notuð. í
þessari list sinni gat hann sameinað
ljósmyndatæknina og málaralistina
og oft urðu ljósmyndir hans listilega
fagrar, bæði mótíf og litameðferð.
Hann blandaði saman landslagi og
skýjamyndum og litaði saman svo að
úr varð sterk heild með sérstakan
blæ listamannsins. Byggðasafn og
Listasafn Vestmannaeyja eiga
margar myndir eftir Gísla Friðrik og
víða á heimilum Vest-
mannaeyinga eru lit-
ljósmyndir Gísla Frið;
riks augnayndi. í
endurútgefinni „Sögu
Vestmannaeyja" eftir
Sigfús M. Johnsen, fv.
bæjarfógeta og föður-
bróður Gísla Friðriks,
er að finna nokkur ein-
tök af myndum Gísla
sem ekki hafa komið út
fyrr.
Gísli stundaði um
árabil útgerð með mági
sínum Astþóri Matt-
híassyni á Sóla og fet-
aði þannig í fótspor föður síns Gísla
J. Johnsen útgerðarmanns. En í
dýpsta eðli sínu var Gísli Friðrik
listamaður og bóhem. Hann hafði
sérstakt dálæti á fuglafræði og
fuglaljósmyndun og eitt sumar fór
hann sérstaklega um Vestfirði til
þess að fylgjast með og ljósmynda í
smáatriðum emi og fálka. Hann
hafði yndi af ferðalögum og lestri
ferðabóka og oft var gaman að ræða
við hann um fjarlæga staði.
Gísla Friðrik var hlýtt til allra
samferðamanna sinna, vildi vel og af
honum stóð ákveðinn hlýr ljómi ljúf-
mennis. Pau Friðbjörg, eiginkona
hans, sem var í senn stoð hans og
stytta, áttu hlýlegt heimili á Faxa-
stíg 4 þar sem fjölskyldan undi löng-
um. Þeim Friðbjörgu varð þriggja
barna auðið og komust tvö til fullorð-
insára. Ævikvöldinu eyddu þau í
Hafnarfirði í nánd við Hrafn og Ás-
dísi, börn sín, og fjölskyldur þeirra,
en Friðbjörg lést fyrir um hálfum
áratug.
Hafðu þökk, kæri frændi minn,
fyrir viðkynnin og minninguna. Eg
OTTÓSVAVAR
JÓHANNESSON
+ Ottó Svavar Jó-
hannesson fædd-
ist á Móbergi í
Langadal Austur-
Húnavatnssýslu 1.
júlí 1912. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. október
síðastliðinu og fór út-
för hans fram frá
Kópavogskirkju 20.
október.
Hver minning dýrmæt
perla að liðnum lífsins
degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af
alhugþakkahér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj.Sig.)
Elsku Svavar frændi. Mig langar
að minnast þín í örfáum orðum. Þú
fluttir á Sambýli aldraðra, Skjól-
braut ÍA, fyrr á þessu ári - fullur af
fjöri, iðandi af kátínu og kærleikur-
inn skein í gegn! Þú fréttir að frænka
þín frá Móbergi væri að vinna þarna
á elliheimilinu og varst ekki síður
forvitinn en ég að hittast... og frá
fyrstu kynnum var ekki hægt annað
en líka vel við þig. Þú varst svo með-
vitaður um lífið og tilvenana svo full-
ur af speki, svo ríkur af kærleik, vild-
ir öllum vel, svo gegnheill. - Elsku
frændi. Takk fyrir allar stundirnar í
eldhúsinu á Skjólbraut 1A. Þú komst
inn... Eg að undirbúa kvöldmatinn...
„Almáttugur! Er ég tefja þig
frænka?“ Svo hrististu af hlátri...
Nei frændi, þú tafðir mig aldrei,
heldur var hrein unun að hlusta á allt
sem þú hafðir að segja, þú varst
búinn að upplifa margt á langri ævi
og tilbúinn að miðla reynslunni með
frænku þinni frá Móbergi.
„Það eru ræturnar - frænka -
ræturnar...!11 Svo sagðii’ þú mér
hverja söguna á fætur annarri,
hvemig lífið var hjá þér og henni
Hallfríði þinni - fórst í
gegnum allan ykkar
búskap...
Arin í sveitinni. - Ár-
in í Kópavogi - talaðir
af miklu stolti um börn,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn og
allt sem þau tóku sér
fyrir hendur. Þú sagðir
mér frá tilhugalífi afa
míns og ömmu og hafð-
ir gaman af öllu saman.
Takk fyrir allt spjall-
ið - þú kenndir mér svo
margt um lífið - aldur-
inn skipti ekki máli -
þú varst svo mikill jafningi - vinur
vina þinna.
Já, það er ansi tómlegt núna,
Svavar, á Skjólbrautinni okkar og
stelpurnar mínar geta ekki sætt sig
við að þú sért farinn frá okkur... Allt-
af gátu þær leitað til þín og alltaf var
þessi umhyggja til staðar og kær-
leikurinn. Þær eignuðust ekki bara
frænda heldur líka afa, sem vissi allt.
I sumar fórum við í ferðalag sam-
an... þú, ég og hún Bylgja þín litla -
við skmppum norður í land á æsku-
slóðir okkar beggja, Móberg í
Langadal. Þangað hafðir þú ekki
komið í mörg ár, þvílík upplifun -
fyrir þig að koma á Norðurlandið í
síðasta sinn - fyrir mig að fá annan
eins ferðafélaga.
Við hittum ættingja unga og
gamla, keyrðum upp Vatnsskarð og
horfðum yfir Svartárdal, keyrðum
inn Böndudal til þess eins að kynna
þig fyrir skáldkonunni og stórbónd-
anum Jóhönnu Halldórsdóttur í
Austurhlíð, þar hittirðu líka börnin
hennar fimm og þú hafðir sérstak-
lega gaman afyngsta drengnum sem
þá var nokkurra mánaða, en þar
sástu prestefni mikið! Við héldum
svo aftur suður yfir heiðar, búin að
sækja yngstu stelpuna mína sem vai-
stödd í sveitinni, og ekki fannst þér
verra að hafa dömurnar tvær í aft-
ursætinu með í túrnum suður. Um
kvöldið komum við í Kópavoginn eft-
er viss um að þú ferð á vit eilífra
lundaveiðibrekkna og sólarlaga, ljós-
mynda sem enginn nema skaparinn
geta litað á festinguna.
Guð blessi minningu þína.
Sigfús J. Johnsen.
Eins og ævintýri í lífsins melódíu
var hann frændi minn, Gísli Friðrik
Johnsen, ljósmyndari og útgerðar-
maður frá Vestmannaeyjum. Hann
lést fyrir skömmu í hárri elli í Hafn-
arfirði. Það var leitt að geta ekki
fylgt honum til grafar vegna fjarveru
í útlöndum.
Gísli Friðrik var stórkostlegur
persónuleiki. Hann lét ekki mikið yf-
ir sér en hugsun hans, orðhnyttni og
athyglisgáfa var fágæt. Hann hafði
glæsilegan stfl með hljóðlátu fasi en
var alltaf fyrri til í orðræðum að
komast að kjarna málsins. Hann
virtist nefnilega vera búinn að
þroska með sér afstöðu til allflestra
þátta sem upp komu í spjallinu.
Gísli Friðrik var listamaður af
Guðs náð og handlitaðar ljósmyndir
hans skipa sérstakan og heillandi
sess í ljósmyndasögu Islands. Hann
var útgerðarmaður um langt árabil,
drjúgur og séður, en listamaðurinn í
honum var sterkastur, næmleikinn
fyrir fegurð lífsgátunnar. Hann var
göngugarpur og líklega átti hann
aldrei bfl í Eyjum. Hann var sjálfur
sígilt módel í grásprengdu fötunum,
gamla frakkanum og stundum með
sixpensarann. Það var alltaf hátíð
þegar Gísli Friðrik kom fyrir horn á
göngu um götur bæjarins.
Hann var alltaf að gauka ein-
hverju að vinum sínum, karamellu,
blómi sem hann hafði tínt og einu
sinni sá ég hann gefa flestum farþeg-
um í flugstöð Flugfélags íslands á
Reykjavíkurflugvelli steinvölur sem
hann hafði tínt á göngu sinni um
Vatnsmýrina frá miðbæ Reykjavík-
ur til flugvallarins. Hann þurfti ekki
fjöll og fimindi. Steinvölurnar urðu
ir vel heppnað ferðalag - full af lif-
andi minningum - en auðvitað dauð-
þreytt. Þetta var ekki eina ferðalagið
okkar en það lengsta.
Nokkrar ferðir fórum við upp í
kirkjugarð að leiði Hallfríðar konu
þinnar, þar á meðal á afmælisdegi
hennar, þú keyptir rauðar raush' og
ljómaðir yfir að komast upp í garð
þennan dag því þetta var hennar
dagur og ekki síður þinn.
Nokkrum sinnum komstu á heim-
ilið mitt og hafðh’ ósköp gaman af að
sjá hvernig frænka byggi og ekki síst
að sjá herbergin hjá litlu dömunum
þínum. Svo kom að því að heilsunni
hrakaði og þú þurftir að fara á
sjúkrahús - líkaminn orðinn lúinn en
alltaf var Svavar sjálfum sér líkur,
andlega hress og kátur og spurði eft-
ir öllu sínu fólki norðan heiða, litlu
frænkunum hér fyrir sunnan, hvern-
ig gengi í skólanum og hvort heima-
námið væri mikið og svo frv.
Já, húmorinn var alltaf til staðar -
í seinna skiptið þegar ég heimsótti
þig á sjúkrahúsið sagðirðu: Er ekki
einhver leið, Aðalheiður, að þú rúllir
mér út bakdyramegin í rúminu, það
er svo drepleiðinlegt hérna?
í þetta skipti vissum við bæði að
þú kæmir ekki aftur á Skjólbrautina
- þú varst orðinn þreyttur og farinn
að bíða... En eins og allt sem þú gerð-
ir þá kvaddirðu með stæl... Óskaðir
mér alls hins besta um ókomin ár,
sendir mig út í lífið, fulla af þinni
visku, ásamt stærðarblómvendi,
baðst að heilsa litlu stúlkunum þín-
um þrem.
Já, 88 ár eru langur tími - en
Svavar notaði öll sín 88 ár á jákvæð-
an hátt og miðlaði til okkar visku og
kærleik í orðum og gjörðum. Bestu
þakkir, frændi, fyrir kynnin og þann
part sem þú skildir eftir hjá okkur af
þér.
Þín frænka,
Anna Aðalheiður
Halldórsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
fögur fjöll sem hann færði gestum og
gangandi með sínu kankvísa brosi,
þessi hversdagslega rauðamöl.
Hann lagði okkur strákunum góð
ráð og það var gott að vera aufúsu-
gestur á heimili þeirra Friðbjargar,
óhagganlegt æðruleysi og óendanleg
umhyggja. En hvflíkur sársauki þeg-
ar Örn, yngri sonur þeirra, féll í val-
inn fyrir voðaskoti 16 ára gamall,
vinur minn og jafnaldri. Með slíku
áfalli búa ástvinir ævilangt í þögn-
inni.
Prakkaraskapur var Gísla Frið-
riki í blóð borinn. Einu sinni tepptust
eggjatökumenn í Hellisey í heila viku
vegna ofsaveðurs sem skall á. Þeir
höfðu ætlað að stansa á eynni þrjá til
fjóra tíma. Fljótlega urðu þeir mat-
arlitlir, en reyndu að gera gott úr
hlutunum. Það brást þó ekki að á
hverjum morgni fengu þeir skeyti í
gegnum Vestmannaeyjaradíó, mat-
seðil dagsins. Þar var m.a. talað um
grænþörunga í morgunmat, hvönn
með súluskít í hádegismat og svart-
fuglseggjahræru með hundasúru-
mauki. Enginn vissi hver hafði sent
matseðlana fyrr en allir voru komnir
í land. Þá gat Gísli Friðrik ekki þag-
að yfir skemmtun sinni.
Meining Gísla Friðriks fór aldrei á
milli mála, fá orð en afgerandi.
Fyrir nokkrum árum var ættar-
mót í Eyjum. Gísli Friðrik var elstur.
Það voru tvisvar sinnum 17 tegund-
um á borðum en Gísli spurði um
hvort það væri ekkert almennilegt
til. Eg skaust út í bæ og afraksturinn
varð flaska af serríi á borðið fyrir
framan Gísla Friðrik. „Þetta er
betra“, sagði hann brosandi, og
ættarmótið hélt áfram með alla
ánægða.
Og nú er vinurinn sigldur eins og
báturinn Þristur sem hann gerði
lengst út. Ævintýrið er úti en eftir
lifir minningin um dýrmætan dreng,
dásamlega persónu sem kunni betur
aðgefaenþiggja.
Megi góður guð bera Hrafn og Ás-
dísi og aðra ættingja hans og ástvini
á höndum sér, gefa þeim sýn á þann
eiginleika Gísla Friðriks að rækta
stað og stund, gera lífið að ævintýri.
Árni Johnsen.
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við fráfall og
útför ástkærar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR JÓHANNESDÓTTUR,
Freyjugötu 19,
Sauðárkróki,
áður Þverárdal.
Guð blessi ykkur öll.
Ingibjörg Árnadóttir, Grétar Jónsson,
ísgerður Árnadóttir,
Elsa Árnadóttir, Björn Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför eiginkonu minn-
ar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÍÐAR F. ÞORLEIFSDÓTTUR
fyrrum húsfreyju í Viðfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fjórðungs-
sjúkrahússins í Neskaupstað.
Guð blessi ykkur öll.
Guðni Þorleifsson,
Sveinn Þórarinsson, Guðrún Sigurðardóttir,
Þorgeir Þórarinsson,
Ólöf Erla Þórarinsdóttir, Hjalti Auðunsson,
Freysteinn Þórarinsson, Steinunn Stefánsdóttir,
Þórarinn V. Guðnason, Katrín Gróa Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum samúð og hlýju vegna andláts móður
okkar,
ÖNNU BJÖRNSDÓTTUR
frá Hörgsholti.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalarheimilis
aldraða, Borgarnesi.
Hallfríður Eiðsdóttir,
Björn Eiðsson,
Ingibjörg Eiðsdóttir,
Sigurður Eiðsson,
Sveinn M. Eiðsson
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir fyrir vináttu og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
GUÐMUNDAR ALEXANDERSSONAR,
áður til heimilis
í Miðtúni 52.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Arnheiður Guðmundsdóttir,
Valgerður Guðmundsdóttir,
Guðmann Guðmundsson,
Unnur Guðmundsdóttir,
Gunnar Guðmundsson,
Sigurður Jónsson,
Reynir Jakobsson,
María Steinsdóttir,
Gísli Guðmundsson,
Áslaug Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.