Morgunblaðið - 02.11.2000, Blaðsíða 47

+
MORGUNBLAÐIÐ
____________________________FIMMTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2000 47
MINNINGAR
Ég trúi því, sannleiki, að sigurinn þinn
að síðustu vegina jafni;
og þér vinn ég, konúngur, það sem ég
vinn,
og því stíg ég hiklaus og vonglaður inn
í frelsandi framtíðar nafni.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Jörundur Garðarsson.
hann afi minn verið alveg einstak-
ur og forréttindi að hafa kynnst
honum og fengið að hafa hann
svona lengi hér á jörð.
Takk fyrir samverustundirnar,
elsku afí minn, við höldum spjall-
inu áfram síðar.
Sunna.
Pegar hann afi minn, sem nú
hefur kvatt þennan heim, talaði við
og um börn færðist ávallt bros yfir
varir hans og augun ljómuðu. Öll
börn voru hans börn og öll voru
þau bestu vinir hans. Með yndis-
legum orðum lýsti hann börnum
sem hjartakóngum og litlum engl-
um. Hann hafði alltaf tíma fyrir
okkur barnabörnin og þegar við
vorum lítil var ekkert eins
skemmtilegt og að fara með afa í
laugarnar eða á skauta á Melavell-
inum. Við vorum líka svo montin af
honum því hann gat skrifað nafnið
sitt með skautunum á svellið og
dansað um eins og fasrasta skauta-
drottning. Þá eru minningar um
ferðir á rússneskar kvikmyndir í
MIR ekki síður skemmtilegar.
Bjartasta minningin er samt
hvernig hann talaði um hana
ömmu, sem hann elskaði út af líf-
inu og var tilbúinn að gera allt fyr-
ir.
Afi lifði næstum heila öld og
kynntist því lífinu í gegnum súrt
og sætt.
Saman höfum við rifjað upp
snjóflóðin á Siglufirði sem féllu er
hann var barn og ótrúlegar ævin-
týraferðir hans um hálendið í flug-
vél, gangandi og akandi. Sennilega
hefur hann verið með fyrstu mönn-
um sem vöndu komur sínar á há-
lendið og ég veit fyrir víst að hann
var sá fyrsti sem keyrði á bíl að
Surtshelli með 27 skáta á pallinum
hjá sér. Hann var mikið náttúru-
barn og sennilega er það honum að
þakka að við afkomendur hans er-
um það flest líka.
Þó að afi hafi þurft að vinna
hörðum höndum til að sjá fyrir
konu og fjórum börnum gaf hann
sér tíma í ferðalög innan lands
sem utan sem var ekki algengt
meðal manna af hans kynslóð. Og
ekki voru viðkomustaðirnir heldur
alltaf hefðbundnir. Rússland var
honum t.d. sérstaklega hugleikið
og fór hann þangað árið 1980,
sama ár og Ólympíuleikarnir voru
haldnir í Moskvu og færði barna-
börnunum ólympíubangsann, tákn
leikanna. En þó að afi hafi gefið
okkur veraldlega hluti sem okkur
þykir vænt um eru það samt aðrar
gjafir sem munu lifa í hjarta okkar
að eilífu: Hin óendanlega ástúð
hans og hlýja sem hann sýndi okk-
ur alla tíð. Auðvitað héldum við að
allir afar væru svona blíðir, góðir,
fórnfúsir og jákvæðir út í allt
mögulegt sem við tókum okkur
fyrir hendur. En sennilega hefur
an hring í varpanum með allan
krakkaskarann hlaupandi á eftir.
Guðmundur Snorri flutti tii
Reykjavíkur og vann við ýmis störf,
aðallega til sjós, þar til hann lærði
, húsasmíði og vann við það meðan
heilsan leyfði. Það er svo margt
sem léitar á hugann á kveðjustund-
“ inni, allar minningarnar frá æsku-
árunum, þú varst alltaf svo góður
og glettinn við okkur systkinin. A
meðan Gummi hafði góða heilsu
gekk hann oft til Guðrúnar systur
sinnar en hún bjó nærri alla tíð að
Mávahlíð 21. Honum var ekki þar í
kot vísað því Guðrún og Ófeigur
voru mjög góð heim að sækja.
ggj Gummi átti góða vini og ferðaðist
með þeim meðal annars til annarra
] landa.
Guð blessi allar góðu minning-
arnar. Eg og fjölskyldan votta Nínu
frænku og fjölskyldu hennar inni-
lega samúð.
Þú hafðir fagnað með gróandi grösum
og grátið hvert blóm, sem dó.
Mikið verður nú skrýtið að geta
ekki heimsótt afa lengur. Hann
sem er búinn að vera svo traustur
hluti af lífi okkar systkinanna.
Alltaf var tekið vel á móti okkur
hjá ömmu og afa með hlýlegum
orðum, við vorum öll blómin hans
bestu og Jón Garðar var litli prins-
inn eða hjartakóngurinn, enda eini
drengurinn í hópi barnabarnanna.
Minningarnar eru svo fjölda-
margar um góðar stundir sem við
áttum með honum afa. Hann var
svo einstaklega barngóður og til-
búinn að gera allt fyrir okkur
barnabörnin og öll önnur börn ef
því var að skipta. Margar helgar
fórum við með honum í laugarnar,
á veturna á skauta á Melavellinum
eða tjörninni og ófáar voru stund-
irnar sem við dútluðum með hon-
um í kjallaranum á Jörfabakka eða
í bílskúrnum á Digranesheiðinni.
Við systurnar munum sérstaklega
eftir listdansinum á skautunum.
Hann var orðinn vel yfir sjötugt
þegar hann kenndi okkur á skauta.
Það var svo ótrúlega gaman því
hann var svo flinkur, fór hvern
hringinn á fætur öðrum, stökk upp
í loftið og fór á hraðferð afturábak.
Jón Garðar og afi eyddu löngum
stundum í bílskúrnum við ýmislegt
bflastúss enda báðir miklir bfla-
karlar og afi fyrirmyndin í einu og
öllu. Má það öruggt telja að þessir
tímar hafi haft áhrif á hans starfa
og áhugamál í dag.
Afí var einstaklega góður maður
og sennilega fáir sem búa yfir eins
mikilli manngæsku. Hann var allt-
af tilbúinn að hjálpa þeim sem á
þurftu að halda og aldrei mátti
hann vita til þess að okkur vantaði
eitthvað. Hann og amma voru
stoðir okkar þegar við misstum
móður okkar fyrir þrettán árum,
og Jón Garðar átti þar alltaf at-
hvarf og beið spenntur eftir því að
gista hjá þeim um helgar. Þá var
búið að fylla búrið af ýmsum kræs-
ingum og var þeim óspart otað að
litlum munni. Oft urðu nú afi og
litli kútur að dveljast úti í bílskúr
við þá iðju sína að borða illa lykt-
andi osta og enn betur lyktandi
hákarl. Þetta var eitthvað sem
enginn annar hafði smekk fyrir.
Seinna fengu langafabörnin að
njóta sömu athygli. Þó hann hefði
kannski ekki heilsu lengur til þess
að fara með þau á skauta, þá lá
hann með Viktoríu og Steinari Þór
hátt á níræðisaldri og lék við þau í
bílaleik á gólfinu. Hann átti líka
alltaf sætan mola fyrir þau inni í
skáp.
Og þér hafði lærst að hlusta um hjarta
í hverjum steini sló.
Og hvernig sem syrti, í sálu þinni.
Lék sumarið öll sín ljóð.
Og þér fannst vorið þitt vera svo fagurt
og veröldin ljúf og góð.
Samt vissirðu að dauðinn við dyrnar beið.
Þig dreymdi að hann kæmi hljótt
og legði þér brosandi hönd á hjarta.
Svo hvarf hann, en ljúft og rótt,
heyrirðu berast að eyrum þér óm
af undursamlegum nið.
Það var eins og færu þar fjallasvanir
úr fjarlægð með söngvaklið.
Og dagurinn leið í djúpið vestur
og dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum - andartak
sem ofbirta glapti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn - og sólina allt í einu
í austurátt rísa sjá.
(Tómas Guðm.)
Lóa frá Hvoli.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
b
Með trega í hjarta kveðjum við
og þökkum allar okkar samveru-
stundir. Afa verður sárt saknað.
Þóra Dögg, Una Ýr
og Jón Garðar.
Með örfáum orðum langar okk-
ur að minnast Jóns og Þóru. Hjá
þeim fengum við ávallt hlýjar mót-
tökur, Þóra var fljót að baka
pönnukökur og efna til veislu í
hvert skipti sem við heimsóttum
þau, Jón tók alltaf á móti okkur
eins og honum var einum lagið,
strauk okkur hlýlega um vangann.
Þau virtust alltaf hafa tíma fyrir
okkur og gætum við rifjað upp ótal
ánægjustundir.
Við vorum mjög lánsöm að
kynnast Jóni og Þóru snemma á
lífsleiðinni. Það huggar okkur í
sorg okkar að við vitum að nú hef-
ur Guð fært þau saman á ný eftir
þriggja ára aðskilnað.
Nú hafið þið bæði haldið burt,
horfin eins og sól um nótt.
En af hverju voruð þið ekki um kjurt?
Undarlegt hvað allt verður hljótt.
En hjá ykkur tekur nú annað við,
upphaf í nýjum heimi.
Oft ég hugsa, hvar eruð þið,
aldrei ég ykkur gleymi.
Takk fyrir samverustundirnar,
Dagbjartur og
Ingibjörg.
Við systkinin kveðjum með
söknuði yndisleg hjón sem voru
okkur ávallt svo góð. Sem börn
vorum við oft hjá þeim og voru
þau okkur sem amma og afi.
Þegar við fengum þær sorglegu
fréttir að nú væri Jón látinn líka,
fórum við að rifja upp ýmislegt um
tímann sem við eyddum í Nökkva-
voginum hjá þeim og munum við
ávallt hugsa hlýlega til baka.
Okkur langar að kveðja ykkur
með þessum ljóðlínum og um leið
þakka ykkur fyrir liðnar stundir.
Þó ég sé látinn,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta.
Ég er svo nærri
að hvert ykkar tár
snertir mig og kvelur,
þó látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug
sál mín lyftist upp í mót,
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur.
Og ég, þó látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.
(Höf. ók.)
Dagrún, Viktoría,
Inga Hanna, Þóra Jóna
og Dagbjartur
Dagbjartsbörn.
Frágangur af-
mælis- og minn-
ingargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (5691115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
t
Elsku hjartans eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Grundarlandi 11,
lést á Landspítalanum við Hringbraut að morgni
miðvikudagsins 1. nóvember.
Óskar Jónsson,
Guðrún S. Óskarsdóttir, Sigurgeir Jónsson,
Sólveig Óskarsdóttir, Hilmar Baldursson,
Gunnar Óskarsson, Dagný Brynjólfsdóttir,
Fanney Óskarsdóttir, Guðjón E. Friðriksson
og barnabörn.
t
Elskuleg systir okkar, mágkona, frænka og
amma,
MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
Funafold 55,
áður til heimilis
á Nýlendugötu 7, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn
3. nóvember kl. 13.30.
Birna Bjömsdóttir, Þorgeir Theodórsson,
Elfa Björnsdóttir, Ingimundur Jónsson,
Bonnie Laufey Dupuis,
Debora Susan Dupuis,
Linda Lee Dupuis,
Laufey Berglind Þorgeirsdóttir,
Hrund Þorgeirsdóttir,
Hlíf Þorgeirsdóttir,
Antony Vernhard Aquilar,
Bjarnheiður Margrét Ingimundardóttir,
Björn Birgir Ingimundarson.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
ÁSGEIR J. ÁGÚSTSSON,
Neðstaleiti 7,
Reykjavik,
andaðist fimmtudaginn 19. október sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fyrir hönd aðstandenda þakka ég innilega
auðsýnda samúð.
Ásdís Andrésdóttir.
t
Móðir mín,
LÁRA GUÐMUNDSDÓTTIR
Ljósvallagötu 18,
lést á Landspítalanum Fossvogi að kvöldi laugardagsins 21. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Mínar bestu þakkir fyrir hjálp, hlýhug, samúð og virðingu sýnda minningu
hennar.
Ella T. Guðmundsdóttir.
© ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Persónuleg þjónusta
EHF.
Höfum undirbúið og séð um útfarir
fyrir landsmenn í 10 úr.
Sími 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is
Rúnar Geirraundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri___________ útfararstjóri
Þegar andlát
ber að höndum
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
^ %
Önnumst alla þætti útfararinnar.
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja

ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.