Morgunblaðið - 02.11.2000, Page 56

MORGUNBLAÐIÐ
56 FIMMTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2000
UMRÆÐAN
í BÓKHALDI fyrir-
tækja er búnaður
færður sem eign, en
allt sem við kemur
starfsfólki er sem
kostnaður og einnig
starfsmenntun. Oft er
það svo að starfs-
mannastjórar eru ekki
riíl í fyrirtækjum og ef
svo er þá eru þeir neð-
arlega í stjómstigan-
um eða þá að fjármála-
stjórinn sinnir því að
vera starfsmannastjóri
kl. 13-15 á föstudög-
um. Því er oft haldið
fram að launþegar og
stéttarfélögin séu
helsta ástæðan ef illa gengur í fyrir-
tækinu. Hver er ástæða lágrar
framleiðni? Óánægt og illa launað
starfsfólk. Ef starfsfólk er á svo lág-
um launum að þau dugi vart til hnífs
og skeiðar, þá hugsar starfsfólkið
ekki um annað en hvernig það eigi
að framfleyta sér, það er óánægt og
-jýnnir verkefnum sínum og fyrir-
tækinu í heild á neikvæðan hátt.
Það sýnir ekkert fram-
kvæði og framleiðni
verður lítil. Önnur
ástæða lítillar fram-
leiðni er þekkingar-
skortur, verkefni verða
aldrei betur unnin en
þekking viðkomandi
leyflr.
I starfsfólkinu er
fólgin þekking og orð-
stír fyrirtækisins. Þar
gilda sömu lögmál og í
íþróttum, fyrirtækið
með best þjálfaða
starfsfólkið sigrar.
Þeir starfsmenn sem
ekki sinna starfs-
menntun era orðnir of
einhæfir eftir 3-4 ár. Þetta skiptir
mjög miklu máli og hefur mikil áhrif
á viðhorf og vellíðan starfsmanna.
Það eru ekki einungis fyrirtækin
sem eiga að ráða hvaða starfs-
menntun starfsmenn sækja, þeir
eiga að geta ráðið því sjálfir. í
kjarasamningum rafiðnaðarmanna
er ákvæði um að starfsmaður geti
notað 12 klst. á ári eða 24 klst. ann-
Símenntun
Þeir starfsmenn sem
ekki sinna starfs-
menntim, segir Guð-
mundur Gunnarsson,
eru orðnir of einhæfír
eftir 3-4 ár.
að hvert ár í fagtengd námskeið að
eigin vali. I nýlegum könnunum er
áætlað að þau lönd sem ætla sér að
fylgja tækniþróuninni og viðhalda
þeim lífsháttum, sem við höfum
tamið okkur, verði að sjá til þess
innan 10 ára að um 20% af vinnuafl-
inu sé að jafnaði í starfsmennta-
námi.
í Bandaríkjunum og Japan hafa
verið gerðar kannanir þar sem at-
hugað _var hvaða fyrirtæki stóðu sig
best. í ljós kom að það vora þau
sem laða til sín besta starfsfólkið og
verðlauna góða frammistöðu og við-
urkenna starfsþróun sem fjár-
festingu. Þau viðurkenna að nýir
starfsmenn era drifkraftur framtíð-
arinnar. Hvetja þarf starfsfólkið til
dáða og láta það vita af möguleikum
til frekari starfsframa. í vinnumark-
aðskönnunum kemur fram að þrír af
hverjum fjóram starfsmönnum geta
aukið framleiðni sína. En til þess að
starfsmaðurinn geti það þarf hann
að vita að hverju er stefnt í fyrir-
tækinu og til hvers er ætlast af hon-
um. Til þess að ná fram fylgi við þá
stefnu sem fyrirtækið fylgir þurfa
þeir sem era í keppnisliðinu, þ.e.
starfsmennirnir, að vita að hverju er
stefnt. Þeir vita best hvernig er
hægt að hagræða og auka fram-
leiðni. Þetta krefst gagnkvæms
trausts og virðingar milli fyrirtækis-
ins og starfsfólksins.
Hröð tækniþróun í rafiðnaðar-
geiranum hefur leitt til þess að hluti
rafiðnaðarmanna verður að endur-
nýja starfsmenntun sína á 3-5 ára
fresti. Fyrirtæki í rafiðnaðargeiran-
um ráða einfaldlega ekki við þau
verkefni sem berast inn á gólf
þeirra, ef þar eru ekki starfsmenn
sem hafa nýlega endurnýjað mennt-
un sína. Rafiðnaðarmenn reka lang-
stærstu starfs- og símenntunarmið-
stöð í landinu. Þar er boðið upp á
yfir 200 gerðir af námskeiðum og
era þau frá 20 klst. upp í 300 klst. að
lengd. Um helmingur starfandi raf-
iðnaðarmanna fór á starfsmennta-
námskeið í Rafiðnaðarskólanum á
síðasta ári. Með öflugu starfs- og sí-
menntakerfi hefur rafiðnaðarmönn-
um verið gert kleift að aðlaga sig
breyttum aðstæðum. Forsvarsmenn
rafiðnaðarfyrirtækja hafa áttað sig
á því að afkoma þeirra ræðst alfarið
af því hvaða menntun starfsmenn-
irnir hafa og kalla í sífellu á aukið
framboð sérhæfðra fagnámskeiða.
Hratt vaxandi tölvunotkun, upp-
bygging og hraðaaukning Netsins
og þær breytingar sem era að eiga
sér stað munu valda því að upp-
bygging og skipulag náms mun
gjörbreytast á næstu áram og það
mun gerast mun hraðar en margir
gera sér grein fyrir. Grannnám í
tæknigreinum mun renna saman, að
því loknu fer einstaklingurinn út á
vinnumarkaðinn og sinnir tiltölulega
einföldum tæknistörfum. Hann mun
samfara starfsþjálfun velja sér sjálf-
ur námskeið og námsáfanga, m.ö.o.
byggja sjálfur upp og móta sína
starfsmenntabraut. Val á námskeið-
um og námsáföngum mun fara fram
í gegnum miðlara á Netinu. Sé leit-
að þekkingar á ákveðnu sviði er það
slegið inn og þá mun koma fram val-
kostur á námsefni, námskeiðum eða
fjai'námi. Fjarnám mun breytast í
það að vera gagnvirk samskipti. Við
sjáum vel á okkar starfsmenntakerfi
að þessi þróun er þegar hafin og
þróun hennar mun fara stigvaxandi
á næstu áram.
Höfundur er formaður Rafiðnaðar-
sambands Islands.
Starfsmenntun -
lífæð fyrirtækisins
Guðmundur
Gunnarsson
VIS o g sýslu-
mannsembættið
í Hafnarfírði
HINN 8. október
kom rökstuðningur frá
sýslumanninum í Hafn-
arfirði vegna kæra
minnar á VÍS um
þjófnað og rangfærslu
á örorkulífeyri og
tekjutryggingu minni
er VTS kallaði viljandi
dagpeninga til að villa
um fyrir mér. Rök-
stuðninginn fékk ég
vegna þess að ríkissak-
sóknari staðfesti í bréfi
til mín að þann rétt
jíjafði ég að lögum. Full-
trúi sýlumannsins í
Hafnarfirði segir í
rökstuðningsbréfinu.
Sú staðreynd, að löghfiaður
Guðmundur Ingi
Kristinsson
hins
kærða félags (VÍS) túlkar 2. mgr. 2.
gr. laga nr. 50/1993, á annan veg
heldur en þér gerið, getur á engan
hátt orðið tilefni afskipta lögreglu af
slíku. Þetta væri sennilega rétt hjá
honum ef lögmaður VIS hefði skrifað
þetta, en það gerði hann ekki. Ég
hafði samband við fulltrúa sýslu-

^mb l.i is
•Ja.—ALLTIAe e!TTH\SAO NVTl
manns og bað um afrit
af bréfi lögmanns VÍS
er hafði skrifað þessa
staðreynd. Þann rétt
eiga allir í samskiptum
við stjónsýslu vegna
stjómsýslu og upplýs-
ingalaga. Ekki fékk ég
afritið. Það var vegna
þess að það var ekki til
bréf frá lögmanni VÍS
hjá sýslumanninum' í
Hafnarfirði? Nei, það
var bara búinn til lög-
maður fyrir VIS og
þessi ímyndaði lögmað-
ur notaður til að vísa
málinu frá. Hvað á að
segja um svona rök-
stuðning? Hann -fer' í flokk með
Hafnarfjarðarbrönduram, er það
ekki? Þá er staðreyndin sú að
ímyndaður lögmaður VÍS ræður hjá
sýslumanninum í Hafnarfirði en bréf
lögmanns míns og staðreyndir frá
Tryggingastofnun ríkisins er þeir
hafa hjá sér, era ekki nothæf. Er
eitthvert vit í svona rökstuðningi?
Þar sem heimilis- og varnarþing
hið kærða félags er í Reykjavík, en
ekki í Hafnarfirði, þá hefði ég skv.
meginreglu átt að leggja kærana
fram í Reykjavík. Þetta kom einnig
fram í þessum dæmalausa rökstuðn-
ingi sýslumanns. Ef varnarþingið og
heimilið hefði verið í Grímsey eða
Peking? Hefði ég þá orðið að fara
norður í eyju eða til Kína? Ef þetta
væri nú rétt, því var mér þá ekki sagt
strax frá því eins og stjómsýslulög
segja og væri þá ekki þjóðráð fyrir
sýslumanninn í Hafnarfirði að fá þau
lög fyrir skrifstofu sína?
Þriðji rökstuðningur fulltrúans er
að af fyrirliggjandi gögnum málsins
sé ekki kominn fram rökstuddur
granur um refsiverða háttsemi og
því eigi efni til að byija opinbera
rannsókn. Það er alveg eðlilegt álit í
stöðunni, því eitt aðalgagnið er um
ímyndaðan lögmann og það því ekki
löglegt. Því er ekki hægt að senda
raunveralegt bréf til VÍS og fá þá til
að leggja fram gögn er þeir segjast
hafa um dagpeningagreiðslur mín-
ar? Það er ekki gert því VÍS getur
ekki lagt þau fram, því þau era ekki
til og því ímyndun ein.
Tryggingar
/
Eg hef þegar kært, seg-
ir Guðmundur Ingi
Kristinsson, rökstuðn-
ing og málsmeðferð
sýslumannsins í Hafnar-
firði til ríkissaksóknara.
Gestur Jónsson lögmaður sagði í
fréttum Stöðvar 2 um nýtt skaða-
bótaframvarp fyrir 1999 að vegna
hækkunar á margfeldisstuðli gætu
tryggingafélög dregið frá nær allar
aðrar bætur við uppgjör, en þetta
var ekki hægt í gömíu lögunum. í 5.
gr. segir frá skaðbótakröfum drag-
ast greiðslur sem tjónþoli fær frá al-
mannatryggingum, slysatryggingu
ökumanns og bætur samkvæmt lög-
um um sjúklingatryggingu. Þetta er
ekki í gömlu lögunum og þess vegna
rangfærir VIS uppgjörið við mig og
kallar örorkulífeyrinn og tekju-
trygginguna dagpeningagreiðslur.
Er þetta ekki rétt hjá mér lögmenn
VÍS? Þögn er tekin sem samþykki.
Þegar dómsmálaráðherra og fyrr-
verandi formaður allsherjarnefndar
Alþingis, er ber að stóram hluta
ábyrgð á nýjum skaðabótalögum,
sagði í viðtali að eitt af hiutverkum
nýrra laga væri það að koma í veg
fyrir að slasaðir færa að græða pen-
inga á líkamstjóni sínu, þá hef ég
ekki nokkra trú á því að hún hafi ver-
ið að gefa VÍS rétt á að rangfæra
uppgjör þannig að við mikið slasaðir
töpum og tvíborgum sama hlutinn til
þess að VÍS græði peninga? Þá hef
ég þegar kært rökstuðning og máls-
meðferð sýslumannsins í Hafnarfirði
til ríkissaksóknara með smávon um
að hann taki á þessu máli og að ís-
lensk stjórnsýsla virki einu sinni.
Ráðheirar, þingmenn, að ég þurfi að
fara fram á gjafsókn til þess eins að
VIS fari að augljósum lögum og fara
með svona fáránlegt mál fyrir dóm-
stóla á ekki að eiga sér stað. Kostn-
aður vegna dómsmálsins er sóun á
skattpeningum, en réttlætanlegur til
að koma í veg fyrir augljóst og ólög-
legt fjártjón mitt. Óska því eftir að-
stoð ykkar við að koma þessu dæma-
lausa máli í lag og að sjá til þess að
VIS fari að lögum og reglum strax.
Þá er ég tilbúinn að sýna ykkur allt
um þetta mál hvar og hvenær sem
er, því ég hef ekkert að fela né er
með rangfærslur eða ímyndaðar
persónur í þessu dæmalausa máli.
Höfundur er öryrki.
Að gefnu tilefni
FYRIR skömmu var
Jónína Benediktsdóttir
ír viðtali hjá Steinunni
Ólínu Þorsteinsdóttur í
nýjum sjónvarpsþætti
þeirrar síðamefndu í
Ríkissjónvarpinu. Um-
mæli Jónínu í þættinum
era tilefni skrifa minna.
Ég tók viðtal við Jón-
ínu í helgarblaði DV
sumarið 1999 og bar
þar af leiðandi ábyrgð á
efni viðtalsins. Viðtalið
varð til þess að Jónína
skrifaði heHsíðugrein í
Morgunblaðinu þar
sem hún tíundaði
„ákærur" sínar gegn
DV, Súsönnu Svavarsdóttur og mér.
Ég ákvað að láta kyrrt liggja og lét
vera að svara Jónínu enda varð ég
mjög undrandi á viðbrögðum hennar.
Súsanna svaraði hins vegar grein
Jónínu sem umsjónarmaður helgai'-
blaðs DV. Fyrir það fékk hún að
gjalda í fyrrgreindum þætti Stein-
unnar Ólínu þar sem Jónína og Stein-
unn stóðu saman í því að veitast að
Súsönnu með ótrúlega ósmekklegum
hætti.
Þáttur Súsönnu
Svavarsdóttur enginn
Að gefnu tilefni vil ég því taka eft-
irfarandi fram: Ég tók þetta viðtal
ein og það á við engin rök að styðjast
að ég hafi verið skrifuð fyrir annað
viðtal en ég tók. Að halda því fram að
Súsanna hafi átt við efni viðtalsins
eftir að ég skrifaði það upp eftir seg-
ulbandsupptöku er hrein fjarstæða.
Jónína lét að því liggja í sjónvarpsvið-
talinu að ég hafi verið strengjabrúða
Súsönnu. Súsanna Svavarsdóttir
kom á engan hátt nálægt þeim texta
sem ég skrifaði.
Hið sanna í málinu er að ég las við-
talið fyiir Jónínu og hún samþykkti
það án athugasemda. Það veit Jónína
mætavel. Eftir yfirlesturinn vora
engar breytingar gerðar á efni text-
ans. Það er hið sanna í málinu og
stöðugar staðhæfingar Jónínu um
annað breyta engu þar um. Eins og
venja er setti ég síðar millifyiirsagnir
inn í textann og vora þær í samræmi
við efni textans. Fyrirsögn viðtalsins
bar ég undir Jónínu og samþykkti
hún hana. Fyrirsögnin birtist auk
þess í föstudagsblaði DV þar sem
helgarblaðið var auglýst án þess að
Jónína gerði við hana nokkrar at-
hugasemdir.
Menn verða að vera ábyrgir fyrir
orðum sínum og það á við Jónínu
Benediktsdóttur eins og aðra. Þótt
hennar eigin orð valdi
henni síðar bakþönkum
er ekki við blaðamann
að sakast.
Y fí rlýsingagleði
Jónínu Bene-
diktsdóttur
„Svona skrif era
hættuleg okkar litlu
þjóð“, skrifaði Jónína í
Morgunblaðsgrein
sinni þann 10. ágúst
1999. Eg leyfi mér að
efast um að viðtal, þar
sem umfjöllunarefnið
er draumur um hótel í
Öskjuhlíð og þar sem
viðmælandinn segir frá
sambandi sínu við þjóðþekktan
mann, teljist hættuleg skrif. Jónína
sagði ennfremur í grein sinni að hún
vilji ekki ræða sín einkamál í fjölmiðl-
um. Sjónvarpsviðtal Steinunnar
Ólínu við Jónínu Benediktsdóttur
sýndi hins vegar mjög yfirlýsinga-
glaða konu sem sagði þjóðinni meðal
Blaðamennska
Að halda því fram að
Súsanna hafí átt við við-
talið eftir að ég skrifaði
það,.segir Þorbjörg S.
Gunnlaugsdóttir, er
hrein fjarstæða.
annars frá því að henni finnist best að
stunda kynlíf á morgnana. Það gefur
augaleið að ekki þarf að skálda fyrir-
sagnir þegar Jónína er annars vegai'.
Raunar var Jónína mun berorðari um
einkalíf sitt í viðtali sínu við Steinunni
Ólínu en í DV-viðtalinu í fyrra. Vakti
það óneitanlega athygli mína og
furðu svo mjög sem hún hefur reynt
að sverja innihald DV-viðtalsins af
sér.
I grein sinni í Morgunblaðinu þann
10. ágúst 1999 segir Jónína: „Siða-
nefnd Blaðamannafélagsins hefur
fengið greinargerð frá mér um með-
ferð þessa máls og vonast er eftir
úrskurði frá henni, almenningi til
varnaðar."
Þess ber að geta að Siðanefnd
Blaðamannafélagsins sá ekki ástæðu
til þess að aðhafast neitt vegna þessa
máls.
Höfundur er laganemi við Háskóla
Jelanda.
Þorbjörg S.
Gunnlaugsdóttir