Morgunblaðið - 18.11.2000, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNB LAÐIÐ
PETUR WILHELM
BERNBURG
JÓHANNSSON
d. 3.11. 1994. Systkini
Péturs eru: Jón Páll
Andrésson, f. 28.2.
1951, hann á tvo synij
Olgeir Andrésson, f.
17.1. 1956, í sambúð
með Elísabetu Guð-
mundsdóttur og eiga
þau þrjú börn; Ágúst-
ína Andrésdóttir, f.
7.1. 1958, gift Stein-
þóri Gunnarssyni og
eiga þau þijú böm og
eitt bamabam; Elías
Birgir Andrésson, f.
6.11. 1964, í sambúð
með Örnu Helgadótt-
26.11. 1928. Fósturfaðir Péturs ur og eiga þau eina dóttur saman
var Andrés Pálsson, f. 9.11. 1930, og svo á Elías tvo börn úr fyrra
+ Pétur Wilhelm
Bernburg Jó-
hannsson, skipstjóri,
fæddist í Reykjavík
21. ágúst 1946. Hann
lést á Landsspítalan-
um, Vífilsstöðum, að-
faranótt fimmtu-
dagsins 9. nóvember
síðastliðins. Foreldr-
ar hans vom: Anna
C.B. Bernburg, hús-
móðir, f. 27.8. 1929,
d. 7.4. 1987, og Jó-
hann Helgi Ísíjörð,
kaupmaður í Birm-
ingham í Englandi, f.
hjónabandi. Háifsystkini Péturs
em: Jóhanna Jóhannsdóttir, f. 6.7.
1951; Jóna Ástríður Jóhannsdótt-
ir, f. 31.10. 1951; Þorfinnur Jó-
hannsson, f. 16.8. 1953; Kristján
Jón Jóhannsson, f. 2.12. 1956; Jó-
hann Helgi Jóhannsson, f. 5.12.
1957.
Pétur kvæntist hinn 27.12. 1974
eftirlifandi eiginkonu sinni, Hörpu
Hansen, f. 14.10. 1950 á Patreks-
firði, hárgreiðslumeistara. For-
eldrar hennar era Ólafur Daníels-
son Hansen og Ingibjörg Guð-
mundsdóttir.
Böm þeirra era: 1) Ólafur Ingi
Brandsson, f. 13.3.1969, búsettur í
Keflavík. 2) Halldóra Sigríður
Brandsdóttir, f. 21.11.1970, búsett
í Kópavogi. 3) Anna Katrín Bier-
ing Pétursdóttir, f. 9.11. 1974,
barn hennar Pétur Brim Þórarins-
son, f. 16.5. 1997, þau era búsett f
Keflavík. 4) Andrés Pétursson, f.
27.8.1977, búsettur í Keflavík.
Útfor Péturs fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi.
Þú hefur verið fastur punktur í allri tilveru
minni.
Ég man brosandi augu þín, hönd þína sem
leiðbeindi mér,
arm sem forðaði mér frá vá og ruggaði mér
ísvefn.
Ég sat á háhesti, þiýsti hönd þína, átti með
þérævintýr.
Hlustaði á sögumar þínar. Hló að
skrýtlunum.
Undraðist töframátt þinn.
W ert hluti af lífi mínu.
Hlutiafmér,
um eilífð.
(Pam Brown.)
Ég sendi þér kæra kveðju,
núkominerlífsinsnótt
Þig umvefji blessun og bænir,
égbiðaðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví.
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
éghittiþigekkiumhríð.
Þín minning er ijós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(ÞórunnSig.)
Ég kem ekki orðum að því sem mig
langar til að segja við þig, því það er
svo margt. Það sem skiptir mestu
máli er: Takk fyrir að vera pabbi
minn.
Þín
Halldóra.
Nafnið Pétur þýðir klettur og þú
ert í mínum huga eðalborinn og hinn
eini sanni klettur. Mér fínnst þú hafa
átt mestan rétt á að bera þetta mikla
nafn af öllum þeim nöfnum þínum
seméghefkynnst.
Ég var bara bam þegar þú komst í
íjölskylduna, svo ég hef átt því láni að
fagna að hafa þig mér til halds,
trausts og gleði í ótalmörg ár.
Það var ekki sú rólegasta, húmors-
lausasta og sérhlífnasta fjölskylda
sem þú fékkst í kaupbæti með henni
Hörpu systur minm. Nei aldeilis ekki.
Þú féllst vel þar inn í, nema það voru
nokkur smáatriði sem pössuðu ekki
alveg, til dæmis voru hávaðinn og læt-
in ekki í þínu fari, húmorinn hafðir þú
hins vegar nægan og þá sér í lagi
sjálfshæðnina. Mér dettur líka í hug
hlátur, gleði og ánægja þegar ég
hugsa til baka til allra samverustund-
anna.
Jaxl, dugnaðarforkur og klettur
eru bara örfá orð af mörgum sem
hægt er að nota til að lýsa þér.
Umhyggja og hjálpsemi voru líka
ríkir eiginleikar í fari þínu. Alltaf þeg-
ar eitthvað var að hjá mér eða ég
þurfti á hjálp að halda voruð þið
Harpa fyrst á staðinn til að hjálpa og
styrlqa. Annaðhvort að byggja upp
það andlega eða veraldlega. Þú gafst
nefnilega miklu meira af þér en þú
þáðir og þar hafíð þið hjónin svo sann-
arlega verið samtaka í gegnum tíðina,
alltaf að gefa öðrum af hlýju, um-
hyggju og hjartagæsku.
Það hefur verið sátt, svo sárt að sjá
þig þjást og kveljast svona allan þenn-
an tíma og nú held ég að við trúum öll
að þjáningar þínar séu búnar og þú
fýlgist áfram með okkur.
Fylgist með litla augasteininum og
nafna þínum vaxa úr grasi. Fylgist
með henni Hörpu þinni og kannski
verður hún stjómarformaður hjá mér
(smáhúmor). Kannski áttu eftir að
fylgjast með okkur Önnu Katrínu
verða sammála þér í því sem þú varst
að reyna að sannfæra okkur bullu-
kollumar um sl. sunnudag. Þú fylgist
ömgglega með að honum Óla þínum
gangi vel í nýrri starfsgrein. Þú átt
örugglega eftú- að fylgjast með hon-
um Andrési þínum á sjónum og putt-
ast í hvað hann gerir þar. Og svo
reynirðu alveg ömgglega af öllum
mætti að fylgjast með hvað henni
Halldóru þinni dettur nýtt og spenn-
andi í hug til að hugsa um. Fyrir utan
allt annað sem þú átt eftir að fylgjast
með.
Mesti auðurinn er manngildið og í
mínum huga verður þú alltaf einn af
verðmætustu gimsteinunum sem ég
hef fyrirhitt.
Fyrir tæpum tveimur áram tókst
þú þér einn frítúr af sjónum og sá frí-
túr stóð þar til sl. fimmtudag. Ég trúi
að nú hafir þú bara fengið þér frí frá
þreyttum líkama og við hittumst aft-
ur. Á meðan segjum við Alda mín
takk fyrir allt og bless í bili.
Guðný.
Það ríkti talverður spenningur í
minni fjölskyldu þegar það heyrðist
að Harpa systir mín væri farin að slá
sér upp með strák á Vestranum. Það
var líka mikil spenna, sennilega ekki
síður hjá honum en okkur, þegar
Harpa kynnti hann fyrir ijölskyld-
unni. Um leið og hann var búinn að
kynna sig hvarf spennan og síðan hef-
ur Pétur verið einn af fjölskyldunni.
Þetta var fyrir 27 áram og síðan hefur
aldrei borið skugga á vera hans í fjöl-
skyldunni. Hann varð strax pabbi
bama sem Harpa átti og sást aldrei
munur á viðmóti eða hlýju við bömin
hvort sem það vora hans eigin eða
hennar, hann var pabbi þeirra allra.
Pétur var þjarkur, allt sem hann
gerði var gert með ákafa. Þau hús-
næði sem Harpa og Pétur hafa átt
hafa alltaf fengið sérstakt viðhald;
aldrei mátti neitt fara úrskeiðis. I
landlegum var hamast við að slá, laga,
mála og ditta að og verið var að þótt
heilsan leyfði það ekki. Pétur var
óvæginn við sjálfan sig, vildi að hlut-
irnir gengju hratt og vel fyrir sig og
sjálfsagt hefur hann ætlast til hins
sama af skipshöfnum sínum. Upp-
skeran var líka góð, aflakóngur á Suð-
umesjum og slegist um pláss sem
losnuðu á bátnum hjá honum.
Pétur var ekki aðeins fengsæll sjó-
maður, hann var líka mikill veiðimað-
ur í ám og vötnum. Ég fór nokkrar
ferðir með honum í Sauðlauksdal,
Guíúdal og í nokkra árósa. Þar var
sami ákafinn, hamast við að veiða og
aldrei stoppað þó að samferðamenn
væru hundleiðir á veiðiskapnum og
fai’nir að gera allt annað. Hann veiddi
líka alltaf mest.
Sem ungur strákur fór Pétur í sveit
að Klukkufelli í Reykhólasveit og
ílengdist þar, gekk þar í skóla og
fermdist þaðan. Honum leið vel á
Klukkufelli og leit á Reykhólasveit
sem sína sveit. Hann var óþreytandi
að segja sögur úr sveitinni, mest
kímnisögur og gi-allarasögur sem
hann hafði upplifað eða hafðar eftir
Jóni. Margar af þessum sögum era
reyndar langt fyrir utan það sem kall-
að er trúlegt en skemmtilegar vora
þær. Pétur var nefnilega mikill háð-
fugl og sá jafnan það spaugilega í sínu
fari og annarra. Þegar hann sagði frá
leit út eins og Harpa og krakkamir
djöfluðu sér út þegar hann var í landi
en það var hans lag að _gera grín að
hamaganginum í sér. I góðra vina
hópi gat hann verið mikill æringi enda
laðaðist fólk að honum og vinahópur-
inn var stór.
Þó að Pétur hafí verið ákafamaður
og forkur og lifað hratt átti hann líka
sínar mjúku hliðar. Þær þekktu
Harpa og krakkamir best, hann vai'
þeim sérstaklega hlýr og góður. Síð-
ustu tvö árin vora honum erfíð, hann
þurfti að glíma við illvíga sjúkdóma.
Þá kom jaxlinn upp í honum, hann
barðist, sennilega lengur en nokkur
annar gat gert.
Eftir sitjum við ættingjar og vinir

ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Baldur
Frederiksen
úifararstjóri,
stmi 895 9199
Útfararstofa fslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringirtn.
www.utfararstofa.ehf.is
Sverrir Eimrsson útfararstjóri, sími 896 8242 1 Sverrir \Olsen útfararstjóri.
og söknum hans sárt. En við njótum
minninganna um hann og höfum þá
trú að honum líði betur núna.
Hvfl í friði.
Danfel.
í dag kveð ég æskufélaga minn og
vin Pétur Jóhannsson. Við kynntumst
ungir þegar hann flytur til Sandgerð-
is með móður sinni og stjúpföður og
bömum þeirra. Upp frá því höfum við
verið vinir og félagar þó svo að sam-
gangur hafi ekki verið mikill eftir að
við giftum okkur, samt höfum við allt-
af verið stutt frá hvor öðrum. Þá var
mikið líf á bryggjum og sjávarpláss-
um á þessum árum í kringum 1960, þá
var gaman að vera ungur drengur og
fylgjast með allri uppbyggingu sem
hefur verið síðan. Pétur var aðeins
eldri en ég þannig að hann hafði alltaf
frumkvæðið að því sem við gerðum.
Við byijuðum snemma að vinna við
sjóinn, fá að fara einn og einn róður,
síðan fullgildir hásetar 14 ára gamlir.
Þá var rnikið brallað saman, meðal
annars fóram við á síðutogara 15 ára
gamlir og þótti okkur það svakalegt
ævintýri. Éinnig fóram við á fragt-
skip og sigldum út í heim og sáum
heiminn með augum unglings, einnig
fóram við saman á vertíð bæði á Rifi
og til Ólafsvíkur. Á þessum árum var
gaman að lifa og lífið þroskar alla.
Seinna keypti Pétur sér bfl af Ford-
gerð og fóram við margar ferðir á
honum og voru þær ferðir ógleyman-
legar. Pétur hafði mjög gott lag á því
að sjá spaugilegu hliðarnar á öllum
málum og hafði lúmskt gaman af að
gera grín af því sem honum fannst
fyndið, enda var hann einn af þeim
sem tók sig ekki allt of hátíðlegan.
Pétur gerði sér Jjóst að öllum leik lyki
fyrr en seinna. Það var ekki mulið
undir hann komið í æsku þannig að
hann lærði snemma að standa á eigin
fótum, þess vegna fór hann í Stýri-
mannaskólann og upp írá því var
hann stýrimaður og síðan skipstjóri.
Hann var stýrimaður á Vestra BA
þegar hann kynntist eiginkonu sinni
Hörpu Hansen frá Patreksfirði og
gekk tveimur bömum hennar í föður
stað og eignuðust þau tvö böm sam-
an. Fjölskyldan fluttist suður til
Grindavíkur og síðan til Keflavíkur.
Pétur varð 1. stýrimaður og skipstjóri
á togara og gekk honum vel að fiska,
vora margir hissa þegar hann hætti
þar og stofnaði eigin útgerð. En öllum
leik skal hætta þá hæst hann stendur
og sannaðist það vel í þessu tilviki. í
eigin útgerð gekk honum vel að fiska
og var aflakóngur Keflavíkur árið
1982. Eftir að hafa selt útgerðina fór
hann sem skipstjóri á Skarf frá
Grindavík sem hann var með er hann
hætti fyrir tveimur áram, þá orðinn
mjög veikur. Á Skarfinum sýndi hann
hversu laginn hann var bæði við veið-
ar og ekki síður við meðferð á afla
sem var til mikillar fyrirmyndar í alla
staði. Hann var aflakóngur Grinda-
víkur 1988 og einnig aflakóngur Suð-
umesja sama ár, einnig hafði hann
mesta aflaverðmætið á bátum á Suð-
umesjum, þannig að árið 1988 var eitt
af hans bestu áram. Var hann yfirleitt
með hæsta verð á Fiskmarkaði Suð-
umesja og fékk viðurkenningu fyrir
það. Pétur lagði metnað sinn í að
halda skipinu í góðu lagi og snyrtilegu
og fékk fyrir það viðurkenningu frá
Siglingamálastofnuninni. Ég heim-
sótti Pétur fyrir mánuði og þá sagði
hann mér að hann vildi fá að deyja,
það væri komið nóg enda var hann
þannig að hann vildi ekki láta hafa
fyrir sér. En það er léttir í sorginni að
vita að hann vildi fá að fara og var
sáttur úr því sem komið var, þar sem
þrekið minnkaði smám saman. Eftir
því var tekið hversu vel Harpa eigin-
kona hans annaðist hann vel í veikind-
unum og var hjá honum flestum
sttmdum. Það er sárt fyrir eiginkonu
að sjá á eftir manni sínum og bömum
að sjá á eftir föður sínum á besta aldri
og fullum af fjöri veikjast. Kannski
eigum við eftir að ræða meira um
æskuárin og okkar áhugamál við aðr-
ar aðstæður. Við vitum að þér líður
vel þar sem þú ert núna vinur, það er
sárt að sjá á eftir góðum dreng og sár-
astur er missir fjölskyldunnar. Eigin-
konu, bömum, bamabami og föður
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Þinn vinur,
Sigurður Friðriksson.
VIGDÍS
ÓLAFSDÓTTIR
+ Vigdfs Ólafsdóttir
fæddist í Haga á
Barðaströnd 15. sept-
eniber 1908. Hún lést
á Dvalarheimilinu
Barmahlíð hinn 13.
nóvember síðastlið-
inn, þar sem hún naut
hjúkrunai' siðustu
ævimánuðina. For-
eldrar hennar voru
Ólafur Ingimundar-
son, vinnumaður í
Hergilsey, og _ kona
hans Ólfna Ágústa
Jónsdóttir, vinnu-
kona, fyrst hjá
Snæbimi Kristjánssyni og sfðan
hjá Þórði Benjamínssyni. Vigdís
flutti barn að aldri úr Hergilsey að
Brekku og átti þar heima alla tið.
Fósturforeldrar hennar voru þau
Andrés Ólafsson, hreppstjóri, og
kona hans Guðrún Halldórsdóttir.
Þegar þau vom látin héldu fóstur-
böm þeirra áfram búskap á
Brekku. Þau voru auk Vigdísar
Siguijón Jónsson og Gunnhildur
Sigurðardóttir. Ævi-
starf þeirra allra var
að vinna Brekku-
heimilinu og fóstur-
foreldrunuin það sem
þau gátu og halda
síðan áfram búskap
meðan stætt var.
Árið 1934 eignað-
ist Vigdís soninn
Boga Siguijónsson.
Ömmubörnin em
þijú, Gunnhildur
Vigdís, Andrés og
Máni. Það vom sól-
skinsdagar hjá Vig-
dísi þegar þau komu
með langömmubömin í heimsókn
að Brekku.
Síðustu 25 árin hefur Theodór
Guðmundsson verið sambýlismað-
ur Vigdísar. Þau hafa ekki verið
með búskap, en hann unnið hjá
Vegagerðinni. Hann var stoð henn-
ar og stytta.
Útför Vigdísar fer fram frá
Gufudalskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Vigga var sérstakur persónuleiki.
Á bernskuárunum ólst hún upp á
fjölmennu heimili í Hergilsey. Þar
var ábyggilega ekki töluð nein tæpi-
tunga og börnin snemma látin fara
að vinna. Ung að áram flyst hún að
Brekku, frá foreldram sínum í Herg-
ilsey. Það hefur verið henni mikil
lífsreynsla. En lán hennar umfram
suma, sem slíkt reyndu á þeim áram,
var að hún lenti hjá góðu fólki.
Það var þó ekkert sældarlíf bú-
skapurinn. Allt slegið með orfi og
rakað með hrífu fram undir miðja
öldina. Oft í misjöfnun veðrum á
blautum engjum.
Vigga var harðdugleg á meðan
heilsan leyfði. Gestrisni var á
Brekku í tíð fósturforeldra hennar,
sem hún hélt uppi alla tíð eftir að þau
féllu frá. Kynni okkar voru orðin
löng. Hún kom og hljóp undir bagga
þegar veikindi bar að á heimili mínu
og alltaf lét hún sér annt um náung-
ann.
Hún var bundin sterkum böndum
við Brekku og sætti sig illa við að
þurfa að fara þaðan í lokin, en nú er
sú þraut liðin, og ég kveð með þessu
ljóði Guðmundar Böðvarssonar.
Á himni sínum hækkar sól.
Um heiðblá loft og tær
hún lýsir enn þitt land í náð,
og Ijóma sínum slær
um hina mjúku, hljóðu gröf.
Og hljóta loks þú skalt
eitt kveðjuljóð svo litla gjöf
að launum fyrir allt.
Kristinn Bergsveinsson.