Morgunblaðið - 13.12.2000, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 13. DESEMBER 2000 45
kaupstaðnum taka sér göngu á
Sandinum. A sumrin var oft safnast
saman við Vindheimshúsið því í
kringum það var allt slétt og hindr-
unar laust og því kjörinn staður til
margs konar boltaleikja. Enda aldr-
ei amast við því af fullorðna fólkinu
þótt hávaði og ærsl væru oft mikil.
Milli heimila foreldra okkar var sér-
lega frjáls og gott samband. Þar
gengum við krakkarnir inn og út og
þurftum aldrei að banka. Á haustin
og veturna var stundum á kvöldin
safnast saman og sungið eða farið í
leiki sem ekki kröfðust mikils rýmis.
En lífið var ekki einn leikur hjá
okkur krökkunum. Strax og við
stóðum fram úr hnefa fórum við að
hjálpa til við bústörfm. Feður okkar
voru báðir með dálítinn landbúskap
og smábátaútgerð. Fyrst árabáta og
síðan trillur. Aðalvinna okkar krakk-
anna var að stokka upp línu og síðar
að beita. Breiða fisk til þerris að
morgni og taka hann saman að
kvöldi.
I nágrenni við okkur var Gísli
Kristjánsson á Bjargi með kraft-
mikla útgerð þar sem flestir krakk-
arnir á býlunum við fjarðarbotninn
unnu meir og minna við. Þar unnum
við Lára lengi, en hún þó miklu leng-
ur en ég. Varð hún mjög handgengin
heimilinu á Bjargi og veit ég að
Láru og húsmóðurinni þar Fanneyu
Ingvarsdóttur var vel til vina sem og
börnum Fanneyjar og Gísla.
I beituskúrnum á Bjargi var oft
margt fólk og mikið fjör og jafnan
unnið af miklu kappi enda margir
sem þar unnu í ákvæðisvinnu. Þar
sló Lára öllum við í flýti bæði við að
stokka upp línuna og að beita. Við
strákarnir höfðum ekki roð við
henni hvernig sem við hömuðumst.
Þar hafði hún alltaf yfirburðasigur.
Þar sem Vindheimur og Nausta-
hvammur tilheyrðu sitt hvoru
sveitafélaginu á þessum árum, þá
gengu börnin ekki í sama barna-
skóla þótt þau væru svo til á sömu
torfunni. Börnin sem heima áttu í
Vindheimi og Miðhúsi gengu í
barnaskólann í Norðfjarðarsveit, en
við sem heima áttum utan við lækinn
sem skipti hreppunum, gengum í
Nesskóla. Þá var skyldunámið fjórir
vetur frá 10-14 ára aldurs.
Hér heima á Norðfirði var svo
hægt að stunda framhaldsnám í
Unglingaskólanum, síðar nefndur
Gagnfræðaskóli og vorum við Lára
samtímis í þeim skóla.
Að sumu leyti held ég að stúlk-
urnar hafi haft meii'a gagn af nám-
inu í þeim skóla en við strákarnir.
Bæði var að þær voru yfirleitt
þroskaðri og agi miklu betri í þeirra
hógi en hjá okkur strákunum.
Á þessum árum stóð félagslíf með
þónokkrum blóma hér á Norðfirði.
Barnastúkui’ voru bæði starfandi í
Neskaupstað og í Norðfjarðarsveit
og íþróttafélagið Þróttur og Ung-
mennafélagið Egill rauði. Við krakk-
arnir sem heima áttum inn við fjarð-
arbotninn vorum flest í félags-
skapnum í Norðfjarðarsveit og sum
okkar reyndar bæði í Agli rauða og
Þrótti. Lára var í nokkur ár mjög
virkur félagi í Agli rauða enda þá
sem og jafnan síðar enginn hálf-
velgja í hennar störfum.
Þegar Lára var 17 ára fór hún til
Vestmannaeyja. Hvað hún gerði svo
nokkur næstu ár. Þar átti hún margt
skyldfólk því móðir hennar var það-
an. Á þessum árum var mjög mikið
um það að unga fólkið færi upp úr
áramótunum til verstöðvanna á Suð-
ur landi og var oft fremur dauft yfir
mannlífinu hér heima seinni hluta
vetrar. En á vorin skiluðu flestir sér
heim og einnig kom þá margt ungt
fólk annar staðar frá. Þessu fylgdi
að sjálfsögðu mikið fjör. Dansleikir
um hverja helgi og stundum í miðri
viku. Lára hafði ákaflega gaman af
þeirri íþrótt enda dansaði hún sér-
lega vel.
Við Lára minntumst oft á það
hvað þá hafi verið gaman að lifa þótt
tími til svefns og hvíldar hafi oft ver-
ið knappur.
Hinn 5. febrúar árið 1937 gifti
Lára sig Bjama Guðmundssyni frá
Sveinsstöðum í Hellisfirði. Bjarni
var hinn glæsilegasti maður bæði í
útliti sem andlegu atgjörvi. Heimili
þeirra var í Dvergasteini sem er
Strandgata 10 hér í bæ. Heimili
þein-a var alveg sérstakt hvað gest-
risni snerti og elskulegheit. Heim-
ilisbragurinn minnti um margt á
heimili foreldra hennar. í það
minnsta var það svo að ég og fleiri
strákar af býlunum við fjarðarbotn-
inn vorum þar jafnan velkomnir eins
og við værum bræður Láru, enda
leit ég frekar á Láru sem systur
mína en frænku.
Bjarni maður Láru var sjómaður
og stundaði sjóinn til margra ára
bæði á togurum og vélbátum. Þá
eins og almennt gerist með sjó-
mannskonu gætti Lára bús og
barna. Fyrsta bam þeirra, Sigur-
björg, er fætt ári 1937, Bima Ósk
árið 1943 og Guðmundur árið 1949.
Þau Lára og Bjarni áttu miklu
barnaláni að fagna og eitt af því sem
gladdi Lám allra mest var að börnin
þeirra skyldu öll búa hér í Neskaup-
stað.
Eftir að þau Halldór og Guðríður
bragðu búi voru þau mikið hjá þeim
Bjarna og Lára. Halldór lést árið
1953 og Guðríður þremur áram síð-
ar. Gísli bróðir Lára var og einnig að
mestu þar til heimilis eftir að bú-
skap var hætt í Vindheimi. Gísli lést
árið 1989. Einnig var Guðmundur
faðir Bjarna um árabil þar í fæði.
Þessi upptalning sýnir ekki einungis
ræktarsemi og rausn þeirra hjóna
heldur og einstakan dugnað hús-
móðurinnai'. Eftir að börnin fóra að
sjá um sig sjálf og stofna sitt eigið
heimili fór Lára að vinna úti, eins og
það er stundum kallað. Aðallega
vann hún í Frystihúsi SÚN og urðu
verklok hennar þar ekki fyrr en hún
var komin vel á áttræðisaldurinn.
Lára tók og einnig þátt í síldaræv-
intýrinu mikla á árunum 1959 til
1967. Þetta voru mikil athafna ár
þar sem stór hluti bæjarbúa lagði
hönd að verki. Þai' naut Lára sín vel
þar sem hraði og úthald var það sem
þar gilti.
Lára var að eðlisfari mjög félags-
lynd og hafði yndi af því að vera í
hópi glaðra félaga hvort sem var á
vinnustað eða í félagssamtökum.
Hún stai'faði mikið í kvennadeild
Slysavamafélags íslands og var
einn af stofnendum deildarinnar og
var á sjötugasta og fimmta aldursári
kjörin heiðursfélagi þar.
Lára hafði mikið yndi af söng og
hafði góða söngrödd. Hún söng um
árabil með Samkór Neskaupstaðar
og einnig lengi með Kirkjukór Norð-
íjarðarkirkju.
Bjarni maður Lára hafði síðustu
starfsár sín unnið í landi eins og sagt
er þegar menn hætta á sjónum og
taka upp önnur störf. Síðari hluta
ævinnar gekk hann ekki heill til
skógar og lést eftir stutta sjúkdóms-
legu árið 1984.
Þetta var að sjálfsögðu erfiður
tími fyrir Lára sem og aðra vanda-
menn, en þá eins og alltaf stóð hún
sig eins og hetja.
Áfram bjó hún ein í Dvergasteini
til ársins 1990 að hún flutist í
Breiðablik, íbúðir aldraðra. Þar
kunni hún fljótlega vel við sig og féll
strax vel inn í hópinn þar. Þar gat
hún farið svo til daglega í sund og
stundaði handavinnuna og föndrið
þar af kappi og það alveg til síðasta
dags. Hin síðari árin fór heilsu henn-
ar nokkuð hrakandi þótt hún héldi
sinni lífsgleði og tæki þátt í félagslífi
aldraðra, en það var henni mikils
virði sem og margra annara. Sjúk-
dómslega Láru var ekki nema
nokkrar klukkustundir. Einhvern
veginn finnst mér eins og það hafi
verið í stíl við störf hennar á lífsleið-
inni. Við kveðjum hana með ást og
þakklæti. Hún hefur svo sannariega
skilað sínu dagsverki.
Við Guðrún vottum börnum henn-
ar og fjölskyldum þein-a sem og öðr-
um vandamönnum okkar dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Stefán Þorleifsson.
Nú þegar Lára frænka mín kveð-
ur, síðust systkinanna frá Vindheimi
í Norðfirði, finnst mér sem ákveðn-
um kafla í lífsbók minni sé lokið, svo
nátengd vora þau móðursystkin mín
barnæsku minni og vegferð allri.
Bai-nahópurinn, sem ólst upp í
Vindheimi á öðram og þriðja tug ný-
liðinnar aldar, bjó við allt aðrar að-
stæður en við þekkjum í dag. Húsa-
kostur var þröngur og aðstæður
allar erfiðar. Foreldrarnir, Guðríður
amma og Halldór afi, þrn'ftu að
leggja nótt við dag til þess að sjá
fjölskyldunni farborða. En barnssál-
in er aUtaf sú sama og krakkahóp-
urinn var kátur og samstilltur. Þau
nánu og góðu tengsl sem sköpuðust
milli systkinanna í bamæsku entust
þeim til æviloka.
Lára fór ung að létta undir með
heimilinu og vann öll algeng störf
sem til féllu á þeim tíma. Ung kynnt-
ist hún Bjarna Guðmundssyni, mikl-
um öðlingi, sem síðar varð eiginmað-
ur hennar. Þau eignuðust þrjú börn,
þau Sigurbjörgu, Birnu og Guð-
mund. Heimili þeirra stóð í Dverga-
steini í Neskaupstað. Mér sem barni
þótti Dvergasteinn ævintýrahús,
hvítt með grænu þaki og fyrir fram-
an uxu falleg há tré. Eins fannst mér
litla húsið þein-a alltaf fullt af gest-
um, enda þau hjón góð og gestrisin.
Bjarni faðir minn hafði oft á orði
hvað honum hefði liðið vel í heim-
sóknum í Dvergastein og sofið þar
vel. Lára var afar dugleg húsmóðir
og starfaði einnig utan heimilisins
og þar fyrh' utan átti Gísli bróðir
hennar hauk í horni, þar sem hún
var, en hann var þar nánast heim-
ilismaður. Hún var mikil hannyrða-
kona og meðal annars prjónaði hún
yndislegar barnaflíkur. Því fékk ég
að kynnast.
Tíminn er fugl sem flýgur hratt,
er stundum sagt. Börnin urðu full-
orðið fólk og eignuðust sínar fjöl-
skyldur. Bamabörnin fóra að birtast
og nú síðustu árin barnabamabörn-
in. Lára var glöð og þakklát með
hópinn sinn. Nokkra eftir að Bjarni
eiginmaður hennar lést flutti hún í
íbúðir aldraðra í Neskaupstað og
undi hún hag sínum vel, enda mikil
félagsvera. Við hjónin minnumst
með gleði ánægjulegra samveru-
stunda með Láru, á heimili hennar í
Neskaupstað, við heimsóknir henn-
ar hér sunnanlands, og síðast en
ekki síst þegar þær systur, hún og
Rúna, móðir mín, komu til okkar í
sumarbústaðinn. Þá vora rifjaðar
upp ýmsar skemmtilegar æsku-
minningar og mikið hlegið.
Nú er aðeins eftir að kveðja og
þakka. Við systkinin og fjölskyldur
okkar kveðjum Láru með ást og
virðingu og þökkum henni sam-
fylgdina og hversu mikil stoð hún
var móður okkar á hennar síðustu
áram. Einnig vottum við börnum
hennar og fjölskyldum þein'a inni-
lega samúð.
Líður að dögun léttir af þoku,
pðin sín kveða fuglar af snilld.
Sönginn og daginn, Drottinn ég þakka,
dýrlegt er orð þitt, lind sönn og mild.
Risinn til lífsins, lausnarinn Jesús,
leið sinni beinir, hvert sem ég fer.
Indæl er jörðin, eilíf er vonin,
allt skal að nýju fæðast í þér.
(Þýð.: Sigríður Guðmarsdóttir.)
Blessuð sé minning þín.
Ragna Bjarnadóttir.
Ég horfi yfir hafið
um haust af auðri strönd,
í skuggaskýjum grafið
það skilur mikil lönd.
Sú ströndin strjála og auða,
er stari eg héðan af,
er ströndin stríðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða.
og hafið dauðans haf.
Þar sé ég sólu fegri
á súlum standa höll
í dýrð svo dásamlegri,
hún drifin gulli er öll.
Þar sé ég fýlking fríða
og fagurbúna sveit
um pssins sali líða
með pssins ásýnd blíða
í unaðs aldinreit.
Er þetta hverfúl hilling
og hugarburður manns?
Nei, það er fógur fylling
áfyrirheitumhans,
er sýnir oss í anda
Guðs eilíft hjálparráð,
og stríðsmenn Guðs þar standa
við stól hins allsvaldanda.
Þar allt er eilíf náð.
(V. Briem.)
Elsku amma, takk fyrir allt.
Hrönn.
t
Ástkær unnusti minn, faðir, sonur og bróðir,
JÓN ELÍS GUÐMUNDSSON,
„Jón Massi"
Suðurhólum 20,
Reykjavík,
lést laugardaginn 9. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sara Reginsdóttir,
Tristan Alex Jónsson,
Kristín Kristensen, Guðmundur H. Jónsson,
Edvard H. Guðmundsson,
Fjóla Hrönn Guðmundsdóttir.
t
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma okkar
JÓANNA SÆMUNDSDÓTTIR,
Hólabraut 19,
Hafnarfirði,
lést á Landspítala við Hringbraut mánudaginn
11. desember.
Steinn Sævar Guðmundsson,
Guðmundur G. Guðmundsson, Helga Haraidsdóttir,
Jóhann A. Guðmundsson, Katrín Ingibergsdóttir,
Ásdís Harpa Guðmundsdóttir, Kristinn A. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
KRISTÍN SOFFÍA JÓNSDÓTTIR,
Vesturbergi 138,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fíladelfíukirkjunni fimmtu-
daginn 14. desember kl. 13.30.
Trausti Pétursson, Anna M.
Pétur Kr. Pétursson, Sigríður
Elín Pétursdóttir,
Esther Pétursdóttir,
Rut Pétursdóttir, Guðmann Þór Guðmannsson,
María Pétursdóttir, Svanur Magnússon,
barnabörn, barnabarnabörn og systkini.
t
Ástkær fósturmóðir mín, mágkona og frænka,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR
frá London,
Vestmannaeyjum,
Stigahlíð 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn
15. desember kl. 15.00.
Magnúsdóttir,
Ólafsdóttir,
Magnús E. Kolbeinsson,
Guðrún Gunnarsson
og systkinabörn.
t
Ljúfur frændi okkar,
ELLIÐI GUÐMUNDUR ÚLFAR (ÚLLI)
SKÚLASON NORÐDAHL,
frá Úlfarsfelli,
andaðist á Reykjalundi sl. laugardag, 9.12.2000.
Útför hans fer fram frá Lágafellskirkju föstu-
daginn 15. desember nk. kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en þeir, sem
vilja minnast hans, eru beðnir um að láta Reykjalund njóta þess.
Systkinabörnin.
t
Ástkær eiginmaður minn,
ÞÓRIR GUÐMUNDUR ÁSKELSSON,
Norðurgötu 53,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn 10. desember.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Dóra Ólafsdóttir
og börn.