Morgunblaðið - 28.12.2000, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 2000 35
Sigurveigar Jónsdóttur og Björns
Jörundar sem dregur upp skemmti-
lega skopmynd af yfu’valdinu. Hins
vegar verður séra Jón að hálfdauð-
yflislegum pokapresti í meðförum
Magnúsar Ragnarssonar. En hand-
ritið býður vissulega ekki upp á ann-
að og gerir lítið sem ekkert fyrir aðr-
ar persónur sem fram koma.
Utlit Ikíngut er sjálfu sér sam-
kvæmt í heild sinni og brellumeist-
ui-um tekst dável að framkalla trú-
verðugt snjóflóð. Ikíngut ber þess
merki að leikstjórinn, Gísli Snær
Erlingsson (Benjamín Dúfa), hefur
gott lag á ungum leikurum og virðist
eiga auðvelt með að setja sig inn í
hugarheim barna. í því felst styrkur
myndarinnar, sem er prýðisgóð af-
þreying fyrir börn, með hollustu-
samlegu ívafi.
Sæbjörn Valdimarsson
„Aðaláherslan er lögð á drengina tvo sem Hjalti Rúnar og Hans Tittus
leika ljómandi vel. Hjalti Rúnar fær það vandasama verkefni að bera
myndina nánast uppi og tekst það vonum framar."
Grunsamlegur
gestur
KVIKMYJVDIR
Háskólabíó
IKINGUT ★★'/2
Leikstjóri Gísli Snær Erlingsson.
Handritshöfundur Jón Steinar
Ragnarsson. Tónskáld Vilhjálmur
Guðjónsson. Kvikmyndatökustjóri
Sigurður Sverrir Pálsson. Leik-
mynd Jón Steinar Ragnarsson.
Búningar Þórunn Sveinsdóttir.
Hljóðhönnun Kjartan Kjartansson.
Klipping Sigvaldi J. Kárason og
Skule Eriksen. Brellur Martin Gant
og Eggert Ketilsson. Aðalleikendur
Hjalti Rúnar Jónsson, Hans Tittus
Nakinge, Pálmi Gestsson, Elva Ósk
Ólafsdóttir, Magnús Ragnarsson,
Freydís Kristófersdóttir, Finnur
Guðmundsson, Pétur Einarsson,
Sigurveig Jónsdóttir, Gunnar
Hansson, o.fl.Framleiðendur Frið-
rik Þór Friðriksson og Hrönn
Kristinsdóttir. Islenska kvikmynda-
samsteypan ehf. Argerð 2000.
hefðu gefið Ikíngut ægifagran, ógn-
vekjandi og raunverulegri blæ. Þá er
lítið reynt að skilgreina Ikíngut,
hvaðan hann kemur, hver hann er,
utan forneskjumas Þorkels. Utskýr-
ingar í blálokin látnar duga.
Leikararnh- eru misjafnir, aðal-
áherslan er lögð á drengina tvo sem
Hjalti Rúnar og Hans Tittus leika
ljómandi vel. Hjalti Rúnar fær það
vandasama verkefni að bera mynd-
ina nánast uppi og tekst það vonum
framar. Þriðji burðarásinn er snagg-
aralegur Pálmi Gestsson sem „vondi
kallinn í samfélaginu", Þorkell. Þá er
ástæða að nefna ágæta frammistöðu
FRAMLEIÐANDI Ikíngut, nýj-
asta afraksturs íslenskrar kvik-
myndagerðar, lét svo ummælt í að-
gangsorðum að í fyrsta sinn stæði
hann á bak við mynd með sannköll-
uðum jólaboðskap á jólahátíðinni.
Ikíngut flytur þau fallegu skilaboð,
að öll erum við eins þrátt fyrir ólíkt
litarhaft, stöndum jöfn frammi fyrir
Drottni voi-um. Gott að vekja máls á
því í veröld sem virðist alls ekki á því
að hjörtun slái eins í „Súdan og
Grímsnesinu. Það fer ekki á milli
nála að Ikingut er ætluð börnum. Út-
koman duggunarlítil mynd sem ætti
að hugnast vel yngstu börnunum á
bænum.
Fyrr á öldum, á miklum fimbul-
vetri þegar hafís fyllti voga og flóa,
kúrir lítið sjávarþorp inni í fjarðar-
botni fyrir vestan. Ibúarnir farnir að
líða skort þar sem þeir komast ekki á
sjó vegna ísalaganna. Þá ber ókunn-
an gest utan af hvítri auðninni.
Prestssonurinn Bóas (Hjalti Rúnar
Jónsson) verður fyrstur til að sjá
hann og gera sér grein fyrir að þetta
er lítill stráksnáði eins og hann. Kall-
ar hann Ikíngut (Hans Tittus Nak-
inge). A því staglast sá aðkomni sem
mælir á framandi tungu.
Þega gýs upp sá kvittur í þorpinu
að veran sé ekki af þessum heimi,
öllu frekar sending, uppvakningur
eða ófreskja, drísildjöfull í manns-
mynd sem sé valdur að harðindunum
og annarri óáran þeim samfara. For-
svarsmaður úrtölumannanna er Þor-
kell (Pálmi Gestsson) og vill hann Ik-
íngut feigan. Bóas er á annarri
skoðun og sömuleiðis faðir hans,
séra Jón (Magnús Ragnarsson) sem
heldur yfir honum hlífiskildi. Svo fer
þó að Ikíngut er fluttur í fangelsi
sýslumanns (Björn Jörundur) og út-
litið ekki sérlega bjart. Nú verður
Bóas að láta sér detta snjallræði í
hug til að bjarga vini sínum.
Bak við myndina býr góð hug-
mynd um fáfræði og fordóma gagn-
vart því óþekkta, reynt að skyggnast
inn í miðaldamyrkrið og hjátrúna og
staðsetja hana í hjarta forneskjunn-
ar á íslandi - á Vestfjarðakjálkan-
um. Ikíngut virðist ætlað að gerast í
tímaleysi en er þó með sterkar tilvís-
anir í galdrabrennur 17. aldar, í
ágætu atriði sem gerist í þorpskirkj-
unni. Það virðist sem myndin hafi
lagt upp með þá tímasetningu en far-
ið út af sporinu því aðrir þættir eru
mun nær í sögunni. Sem fyrr segir er
lkíngut ætluð fyrst og fremst börn-
um og fyrirgefst margt fyrir það.
T.d. búningar og leikmynd sem eru
frekar einhæf. Hins vegar er öllu
verra að áhorfendum er aldrei gefin
kostur á að sjá næsta nágrenni
þorpsins og það sem mestu skiptir í
myndinni, örlagavaldinum, „landsins
forna fjanda sem ógnar öllu lífi og
flytur með sér hinn undarlega gest.
A hann þó að vera við bæjardyrnar.
Hefði mátt ráða bót á því með nokkr-
um myndskeiðum af raunverulegum
hafísþekjum við Grænland, sem
8 íi 8.8 8888
0
Síðustu forvöð
að gera góð
kaup fyrir áramót
InnX BÍLDSHÖFÐI16
SÍMI 577 1170