Morgunblaðið - 29.12.2000, Side 53

oiffAjaMuoanM
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2000 5$
MINNINGAR
er að leiðarlokum viljum við þakka
þér af alhug samfylgdina og trygga
vináttu öll árin. Megi Guðs friður og
ljós umlykja þig og milda þessa erf-
iðu og sársaukafullu brottför þína.
Einar minn, við vottum þér, Ein-
ari Þór, Sólveigu, Þórði, Bergsteini
og Margréti svo og öðrum aðstand-
endum, okkar dýpstu samúð og biðj-
um ykkur Guðs blessunar í ykkar
þungu sorg.
Himneski faðir, umvef Stínu okk-
ar birtu þinni og ljósi í ríki þínu.
Með eftirfarandi erindi viljum við
kveðja Stínu okkar.
Við þökkum samleið á lífsins leið,
þar lýsandi stjömur skína
og birtan himneska björt og heil
hún boðar náðina sína.
En alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(V.E.)
Sólveig Guðmundsdóttir,
Guðrún Norðfjörð og
Sigurbjörg Norðfjörð.
Er dimma tekur drúpir höfði strá
er lifað hefur stormasaman vetur,
nú vorið hefur vakið mína þrá
á vogaskálar lífs og dauða setur.
Er dagsins ljómi lýsir dal og grund
geng ég ein - löngu troðna slóð,
þögul sest og horfi stutta stund
á staðinn þar sem litla stráið stóð.
Nú er þar ekkert nema landið kait
í lífi mínu myndast þáttaskil,
en gjöfin - hún var göfugri en allt
er gafstu mér með því að vera til.
(Bergþóra Guðmundsdóttir.)
Æskuvinkona mín, Kristín Þórð-
ardóttir, lést nú rétt fyrir jólin að-
eins 59 ára gömul, eftir harða bar-
áttu við illvígan sjúkdóm. Var fyrir
þó nokkru orðið Ijóst hver myndi
hafa sigur í því stríði, en samt sem
áður virðist það ætíð koma manni í
opna skjöldu þegar kallið kemur,
þótt nú sem oft áður hafi dauðinn
birst sem líkn frá þraut.
Við Stína, eins og hún var ætíð
kölluð, áttum saman margar yndis-
legar stundir í æsku og lengi fram
eftir aldri. Um og uppúr miðri öld-
inni voru það forréttindi að alast upp
í Vestmannaeyjum og það voru mikil
forréttindi að eiga hin áhyggjulausu
æskuár með Stínu og vera í kynnum
við hennar góða fólk. Sem ungar
stelpur fórum við oft saman út í
Krók eða á saumafundi í KFUM og
K, sem hann Þórður meðhjálpari,
pabbi hennar Stínu, starfaði við í
fjölda ára. Nú eða farið var austur á
sker að veiða murta eða bara að
ærslast, því þá þurftu krakkar yf-
irleitt að hafa ofan af fyrir sér sjálf-
ir. Síðar meir á unglingsárunum
voru farnar margar ferðir um landið
til að skoða sig um og svo síðar meir
til útlanda, að sjálfsögðu í menning-
arferðir, þótt ýmis uppátæki fylgdu,
sem við áttum aðeins með sjálfum
okkur.
Síðan æxlaðist svo til að við fórum
báðar til vinnu í henni Reykjavík og
ekki var fjörið minna þá og þar
kynntumst við um svipað leyti eig-
inmönnum okkar, sem voru skóla-
félagar frá Laugarvatni og þá sem
oft áður áttum við saman góðar
stundir, sem nú er gott að eiga í
sjóði minningana og ylja sér við.
Stína mín! Ég þakka þér sam-
fylgdina í öll þau góðu ár sem við
áttum saman og við Jón vottum Ein-
ari og bömum, svo og systkinum
þínum, þeim Ingu, Grími og Ellý og
fjölskyldum þeirra, okkar dýpstu
samúð um leið og við lýsum þeirri
staðföstu trú okkar að vel hefur ver-
ið tekið á móti þér á áfangastað.
Svala Hauksdóttir.
Það er svo óraunverulegt að sitja
hér á hátíð ljóss og friðar og skrifa
kveðjuorð um Stínu mágkonu
mæðra okkar. Það er eitthvað sem
við héldum að við þyrftum aldrei að
gera á þessum tímamótum, þar sem
Stína var mikil jólamanneskja og
naut sín alltaf svo vel í kringum
þessa stærstu hátíð kristninnar. Það
er því ekki til þess að létta undir
þeirri þungbæru sorg sem fjöl-
skylda hennar glímir nú við þegar
hinsta kall er komið. Hvern hefði ór-
að fyrir því að þessi hrausta mann-
eskja yrði hrifin burt frá fjölskyldu
sinni á besta aldri á svo skömmum
tíma og á eins kvalafullan hátt og
raun bar vitni. Stína barðist þó eins
og hetja fram á síðasta dag og við
héldum lengi í þá von að hún myndi
að minnsta kosti lifa fæðingu fyrsta
barnabams þeirra hjóna, sem hún
beið eftir með eftirvæntingu og gleði
í hjarta. Á meðan Stína barðist við
hatrömm veikindi sín reyndi hún að
undh-búa fæðingu barnabamsins,
með því að hekla og prjóna flíkur
handa því, enda listakona mikil.
Þegar barnið fæðist verður það um-
vafið einstöku handbragði föður-
ömmu sinnar.
Hjá okkur bærast margar ljúfar
minningar frá Ósabakka 11, þar sem
ávallt var glatt á hjalla, enda bjó þar
stór og samheldin fjölskylda. Mikill
samgangur var á milli fjölskyldna
okkar og em þær því ófáar bernsku-
minningar er tengjast henni sem
koma upp í huga okkar á þessari
miklu sorgarstundu.
Stína var með eindæmum
skemmtileg manneskja, kærleiks-
rík, gestrisin og listræn. Lát hennar
er því mikill missir fyrir fjölskyldu
okkar en minningin um hana mun
lifa í hjörtum okkar um ókomna tíð.
Elsku Einari, Einari Þór, Möggu,
Sólveigu, Þórði, Begga, ömmu og
öðrum aðstandendum vottum við
okkar dýpstu samúð og biðjum Guð
um að veita ykkur styrk í þessari
miklu sorg.
Magnea, Ebba og Brynja.
Ég vil minnast Stínu með örfáum
orðum.
Mér er minnisstætt þegar ég var
yngri að þá voru alltaf uppáhalds
heimsóknimar mínar til Stínu, fjöl-
skyldu hennar á Ósabakka 11 og
Týru hundsins þeirra.
Þar sem ég er yngstur af okkur
frændsystkinum mannsins hennar
naut ég óneitanlega góðs af því.
Stína tók mér alltaf opnum örmum
þegar ég kom í heimsókn og dekraði
við mig. Um hver jól fékk ég ætíð
marga pakka frá Ösabakka 11 og
þar á meðal einn frá Týru. Mér hef-
ur aldrei þótt eins vænt um neitt dýr
eins og hana Týru og vorum við góð-
ir vinir.
Með þakklæti í huga kveð ég
Stínu með eftirfarandi versi.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
Einar Gauti.
Nú slær ei lengur hjartað heitt,
heimsins mynd er orðin breytt.
Nú er horfin sjónum sýnin,
sú eráðurveittiást.
Nú er kalin höndin hlýja,
höndin sem að aidrei brást
(Amar Einarsson.)
Hún Stína, litla systir hennar
mömmu, er dáin. Snarpri og erfiðri
orrustu við krabbamein er lokið.
Þegar við tvö eldri systkinin vorum
lítil var Stína unglingur í heimahús-
um og oftar en ekki var það hún sem
gætti okkar þegar foreldrar okkar
fóru út að skemmta sér. Alltaf var
þessi elska jafn Ijúf og þolinmóð
gagnvart litlu frændsystkinum sín-
um. Stína tók í arf dásamlega eig-
inleika frá ömmu og afa. Hún var
alltaf jafn róleg og blíðlynd eins og
afi og frá ömmu fékk hún einstöku
launkímnina sem einkennir svo
marga úr Sandfellsættinni. Þá var
hún frænka okkar einnig mjög list-
ræn, teiknaði og málaði gullfallegar
myndir. Hún fór á þónokkur mynd-
listarnámskeið en sennilega hefði
Kristín Karítas orðið þekkt nafn í ís-
lenska listaheiminum hefði hún
„hellt“ sér út í listnámið. Það fór
aldrei mikið fyrir Stínu, en hún hafði
sérlega góða nærveru. Hún hafði
einhvem veginn róandi áhrif á þá
sem voru nálægt henni. Hún hafði
sérstaklega dillandi hlátur og hún
hló oft. Hún hafði yfirleitt ekki mörg
orð um hlutina en þegar hún talaði
var hlustað, og hlustað vel. Hún
stjórnaði, án þess að vera stjómsöm,
átti auðvelt með að gleðjast með
glöðum og sýna hryggum áþreifandi
samúð. Hún var eins og amma, góð
kona. Einari sínum giftist frænka á
gamlársdag árið 1967 í Landakirkju
í Vestmannaeyjum. Brúðkaupið er
einkum minnisstætt vegna þess að
veðurguðirnir sáu til þess að ein-
göngu ættingjar og vinir Stínu í Eyj-
um gátu mætt. Einar kvæntist án
þess að nokkur honum nákominn
væri viðstaddur, það gerði samt
ósköp lítið til, hann var nefnilega að
kvænast henni Stínu.
Hjónaband Stínu og Einars var
ekki bara gott heldur líka farsælt.
Þau eignuðust fjóra „gullmola" sem
em, eins og foreldrarnir, notaleg,
hlýleg og indæl. Stípa var búin að
bíða og vonast lengi efth- að verða
amma.
Örlögin ollu því að hún kvaddi
skömmu áður en fyrsta barnabarnið
leit dagsins Ijós.
Stínu frænku kveðjum við með
söknuði og virðingu og kæru þakk-
læti fyrir alla þá alúð og gæsku sem
hún sýndi foreldrum okkar þegar
heilsa þeirra fór að bila. Einari,
börnunum og fjölskyldu sendum við
innilegar samúðarkveðjur með ósk
um að englar Guðs græði sárin og
hjálpi þeim að sjá ljósið á ný.
Pér kæra senda kveðju með
kvöldstjömunni blá.
Þau hjörtu sem þér unna en sem era
langtþérfrá,
þar mætast okkar augu, þó ei oftar
sjáumst hér,
Guð minn ávallt gæti þín, við gleymum
aldreiþér.
(Þýð. Árni Arinbj.)
Snorri, Jóna og Gylfi.
Kær vinkona mín Kristín Þórð-
ardóttir er fallin frá löngu fyrir ald-
ur fram, eftir erfiða baráttu við ill-
vígt krabbamein sem hún greindist
með sl. vor. Fram að því var Stína
mikil gæfumanneskja.
Hún ólst upp í Vestmannaeyjum
hjá góðum foreldrum, þeim sæmd-
arhjónum Þórði meðhjálpara og
Jónu konu hans, ásamt þremur eldri
systkinum sínum.
Leiðir okkar Stínu lágu fyrst sam-
an við störf á Símstöðinni í Vest-
mannaeyjum þar sem ríkti sérstak-
ur starfsandi, bæði kærleiksríkur og
skemmtilegur, það má segja að þar
hafi allir staðið saman bæði í sorg og
í gleði.
Síðar fluttumst við báðar til
Reykjavíkur og urðum þá aftur
vinnufélagar á símstöðinni þar. Það
er vart hægt að hugsa sér betri
vinnufélaga en Stínu. Hún var ávallt
reiðubúin að hjálpa og verða að liði,
auk þess sem hún var einstaklega
skemmtileg og gat alltaf séð og bent
manni á jákvæðar og skoplegar hlið-
ar á tilverunni, sem gátu oft breytt
ei’fiðum vinnudegi í skemmtun. Öf-
undsýki eða illt umtal átti hún ekki
til. Ég veit að hennar er nú sárt
saknað á vinnustað. Eftir að Stína
fluttist til Reykjavíkur kynntist hún
Einari Norðfjörð tæknifræðingi sem
varð hennar lífsförunautur og var
þeirra samband mjög kærleiksríkt
og gæfusamt. Þau eignuðust fjögur
mannvænleg börn og fallegt heimili í
raðhúsi við Ösabakka.
Það er sárara en orð fá lýst að hún
skuli nú vera burt kölluð frá þessum
ástvinum sínum sem hún elskaði og
lifði fyrir, og þráði að fá að vera hjá.
Stína hafði marga listræna hæfi-
leika, svo sem góða frásagnargáfu
og gat þá gjarnan brugðið sér á
gamansaman hátt í gervi þeirra sem
hún sagði frá. Einnig var henni mjög
sýnt um að mála bæði með olíu og
vatnslitum, og hafði stundað nám-
skeið á því sviði hjá þekktum mál-
urum. Við skemmtum okkur oft við
þá hugmynd að einhvern tíma fær-
um við saman til Vestmannaeyja og
settum upp málverkasýningu. Hún
skaffaði myndirnar og ég sæi um að
hengja þær upp. Ég harma að þessi
hugmynd okkar verður ekki að
veruleika.
Að lokum vil ég þakka minni góðu
vinkonu fyrir samfylgdina. Ég mun
sakna hennar.
Einari, börnum þeirra og öðrum
ástvinum hennar votta ég mína
dýpstu samúð og bið þeim og Stínu
Guðs blessunar.
Stella Sigurðardóttir.
SIGURÐUR
ÞORBJÖRNSSON
+ Sigurður Þor-
björnsson fæddist
að Stafholtsveggjum
í Stafholtstungum 20.
mars 1912. Ilann lést
á Landspítalanum við
Hringbraut 18. des-
ember siðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Margrét G.
Sigurðardóttir og
Þorbjörn Jóhannes-
son bóndi. Sigurður
átti sex systkini, Sig-
ríði, Ólöfu, Þórdísi,
Valgerði, Jóhannes
og Guðbjörgu. Syst-
urnar eru allar látnar en eftir lifir
bróðirinn Jóhannes. Einnig ólst
upp á heimilinu sem þeirra systir
Hulda Ingvarsdóttir, dóttir Sig-
ríðar systur hans.
Sigurður fluttist með foreldrum
sínum í Borgarnes 1928 og átti þar
heima til 1945. Hann vann við
vegagerð og var sjómaður 1934-
1946 á Eldborgu frá Borgarnesi
sem sigldi með fisk öll stríðsárin
og komst klakklaust úr öllum
þeim ferðum.Árið 1946 ákvað Sig-
urður að hætta sjómennsku og
réðst til heildsölufyrirtækisins
Nathan og Olsen. Vann hann þar
sem bflstjóri og síðar
verkstjóri í rúm 50
ár.
Sigurður kvæntist
7. aprfl 1945 Jónínu
Kristínu Kristjáns-
dóttur frá Nesi í
Grunnavík, f. 13. júlí
1907, d. 2. janúar
1979. Foreldrar
hennar voru Krist-
ján Jónsson bóndi og
kona hans Sólveig
Magnúsdóttir. Barn:
Halldóra Kristín, f.
24. júní 1947. M.I:
Stefán Steingríms-
son. Þau skildu. Börn: Ásta Sól-
veig, f. 1968 og Sigurjón Már, f.
1979. M.II: Guðmundur Heiðai-
Guðjónsson. Dóttir hans og fóst-
urdóttir Halldóru Heiðrún Asta, f.
1978. Fóstursonur Jónínu og Sig-
urðar er Jón Þór Hjaltason f. 16.
september 1953. Kona hans er
Ragnhildur Guðjónsdóttir. Börn
þeirra eru Hrefna Björk, f. 1972,
gift Stefáni Ágústi Magnússyni og
eiga þau þrjú börn; Arnar Þór, f.
1981 og Ragnar Þór, f. 1990.
Útför Sigurðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at- *
höfnin klukkan 13.30.
Mitt í svartasta skammdeginu
koma blessuð jólin með birtu sína
og yl til okkar allra. Að þessi sinni
blandaðist jólagleðinni nokkur
söknuður í fjölskyldu minni af því
að vinur minn og mágur, Sigurður
Þorbjörnsson, kvaddi hinstu kveðju
hinn 13. desember.
Þegar ég hugsa til baka finnst
mér að mesta gæfa Jónínu systur
minnar hafi verið að eiga samleið í
lífinu með þessum öðlingsmanni,
sem allt vildi gera henni til ánægju
og gleði. Hann gerði sér grein fyrir
hversu hún þráði að komast til
æskustöðva sinna í eyðibyggð
Grunnavíkur og lagði á sig nær
ótakmarkað erfiði til að þessi
draumur hennar mætti rætast svo
oft sem verða mætti.
Umhyggja hans og prúðmannlegt
viðmót glæddi vináttu margra í
hans garð og þá ekki síst barnanna
okkar, sem öll voru vinir hans. Sig-
urður og Jónína áttu aðeins eina
dóttur barna, Halldóru, en auk
hennar áttu þau fósturson, Jón Þór
Hjaltason, og nutu þau bæði sömu
umhyggju og ástúðar á heimilinu.
Þar ríkti mikil gestrisni og oft leit-
aði þangað fólk sem átti við erf-
iðleika að búa. Á meðan ég var við
nám í Reykjavík var ég stundum
nær daglegur gestur hjá þeim á
Rauðarárstígnum og jólaboðin eftir
að ég hafði eignast fjölskyldu eru
okkur rík í minni.
Þó að teljast megi eðlilegt að nær
níræður öldungur ljúki þegar
minnst varir vegferð sinni vekur
ætíð nokkurn söknuð að kveðja góð-
an dreng.
Samt veit ég með vissu að góðar
minningar um Sigurð Þorbjörnsson
munu oft og lengi ylja mér í sinni.
Sigffús Kristjánsson.
I dag kveðjum við fyrrverandi
starfsfélaga okkar og heiðursmann,
Sigurð Þorbjömsson. Sigurður Wr
af störfum hjá Nathan & Olsen hf. í (
desember 1997 eftir að hafa unnið
hjá fyrirtækinu í 51 ár. Nær alla
starfsævi sína vann hann í vöruhúsi
félagsins og gegndi þar ýmsum
störfum, svo sem útkeyrslu, tiltekt á
pöntunum og umsjón með tjónavör-
um. Verkstjóri var hann í tvo ára-
tugi. Það er óhætt að segja að menn
eins og Sigurður hafi munað tímana
tvenna, svo löng var starfsævi hans
hjá fyrirtækinu. Hann kunni marg-
ar sögur af mönnum og málefnum
og var óspar á að miðla til yngri og
óreyndari starfsfélaga lýsingum á
samverkamönnum í gegnum tíðina.
Vinnubrögð breyttust mikið á langri
starfsævi og yngri samstarfsmenn
áttu oft erfitt með að trúa sögunr
Sigga gamla um verklag og erfiði
fyrri tíma. Sigurður leit oft inn á
gamla vinnustaðnum eftir að hann
lét af störfum, þáði kaffisopa og
ræddi um daginn og veginn. Við
starfsfélagar hans munum sakna
þessara heimsókna. Aðstandendum
sendum við samúðarkveðjur.
Starfsfélagar hjá
Nathan & Olsen hf.
GUNNARÁGÚST
HELGASON
+ Gunnar Ágúst
Helgason fædd-
ist á Hamri í Vest-
mannaeyjum 22.
janúar 1923. Hann
lést á Landspitalan-
um við Hringbraut
23. nóvember síðast-
liðinn og fór útfor
hans fram frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 2. desember.
Égsendiþérkæra
kveðju,
núkominer lífsins nótt.
þigumvefjiblessunog
bænir,
égbiðaðþúsofirrótt.
Þósvíðisorgmitthjarta,
þásælteraðvitaafþví
þúlausertúrveikinda
viðjum,
þínveröld erbjörtáný.
(ÞórunnSig.)
Elsku Lóa og fjöl-
skylda. Ástarþakkir
fyrir alla þá vinsemd og
virðingu sem þið hjónin
hafið sýnt okkur jafnt á
Kanarí sem á Islandi,
Guð veri með ykkur.
Guðbjörg og
Örvar.
Handrit afmselis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1116, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fyígi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmad^
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega iínulengd — (ðGf
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.