Skírnir - 01.01.1857, Blaðsíða 73

Belgía.
FRÉTTIR.
75
tí&abragur var á öllu, og svo samhuga samfognubu allir konúngi
sínum, enda er þab og náttúrlegt, þvi hann hefir alla tíb verib hinn
mildasti og frjálslyndasti mabur, og svo er þjófefrelsi Belga jafn-
gamalt konúngstign hans.
þab er hvorttveggja, aí) Belgar hafa orb á sér fyrir ab vera
hinir nákvæmustu og víbfróbustu hagfræbíngar, enda hafa þar. í
landi verib haldnir tveir fundir hagfróbra manna þetta sumar. A
öferum þessara funda voru rædd tollmál og kaupskapar; en mef) því
allir játa, en enginn stjórnfróbur eba skynsamur mabur neitar, nyt-
semi kaupfrelsis, og allir voru um þab einhuga á þessum fundi, þá
athugubu þeir þab mál, hverjar tálmanir á því væri, ab almennt
kaupfrelsi kæmist á manna á milli í landi hverju og ianda og þjóba
á milli í gjörvöllum heimi. Á hinum fundinum var rætt um gób-
gjörbasemi og gustukaverk, og þá athugab, hver ráb væri til ab
bæta úr líkamlegum þörfum fátækra manna og ab létta þeim kaup
á naubsynjum sínum; sagbi þá hver fundarmabur frá, hver ráb væri
höfb til þessa í hans landi, og í annan stab, hver ráb honum þótti
bezt til þess fallin, annabhvort til ab afstýra og girba fyrir fátækt,
hallæri og sóttir, eba þá til ab bera þessar þrautir, er þær væri á
fallnar. Umræbur um þetta mál voru bæbi langar og merkilegar,
þó vér getum eigi sagt frá þeim á þessum stab, sem vert væri.
þó skal þess getib, ab enskur mabur, Ward ab nafui, mælti á fund-
inum hérumbil á þá leib: uAb miuni hyggju getur góbgjörbasemin
komib fram á tvennan hátt, annabhvort í þvi ab afstýra bágindum og
volabi, eba þá í því ab rába bót á þeim. Englar hafa nú álitib,
ab þab væri hægra og kostnabarminna ab girba fyrir volabib, því
optast kemur þab af sóttum og sjúkleika, en sóttir koma annab-
hvort af skabvænu sjúkleiksefni ebur af fátækt manna, er af sér
getur lesti og misgjörbir. Fyrir því hafa Englar tekib þab ráb upp
ab eyba og afstýra sóttum”. Síban telur hann upp þessi ráb, og
Iúta þau öll ab því, ab burtrýma öllum óþverra og óhreinindum frá
híbýlum manna, ab byggja loptgób og rúmgób hú§ og hafa stöbugt
eptirlit á heilnæmum lifnabi. Sagbi hann, ab meb abferb þessari hefbi
þab áunnizt, ab nú dæi þribjúngi til helmíngi færri í þeim bæjum
á Englandi, þar sem ráb þessi væri bezt stundub. þab er og enn
merkilegt vib sögn þessa hagfróba Englendíngs, ab margar endur-