Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.01.1857, Side 28

Skírnir - 01.01.1857, Side 28
30 FRÉTTIR. Damnörk. mabur og bezt a& sér í íslenzkri fornfræiji, hefir ritab í þýzku blaíii, er kemur út í Agsborg, um þjóbréttindi vor Islendínga. Hann hefir baft fyrir sér rit Jóns Sigur&ssonar og J. E. Larsens, en athugar málib sjálfur; hann leibir rök ab því, ab landife sé sjálfu sér rábandi og eigi þjóíjréttindi fyrir sig, engu síbur en Láenborg og hin hertogadæmin, og færir þab einkum til, aí) bæ&i sé þab mjög svo hæpib og vafasamt, hvort Dana konúngur hafi nokkurn tíma einvaldur or&ib, og þótt svo væri, þá hafi samt ísland aldrei verib hneppt inn í Danmörku, og hé&an af geti þa& ekki orbib ab lögmáli réttu, nema meb samþykki Íslendínga sjálfra, fyrst þab hafi eigi verib gjört híngab til. Konráb Maurer endar ritgjörb sína á þessum orbum: „I öllu tilliti má álíta þab sem rof á heityrbi kon- úngs 23. sept. 1848, verbi landinu lengur varnab þess, ab semja og koma sér saman vib konúng sinn um stjórnarskipun þess eptir- leibis á þíngi, því sem stefnt er saman til ab ræba stjórnarlög.” þab hlýtur ab glebja hvern Islendíng, ab slíkur mabur skuli halda uppi svari landsins fyrir öllum menntubum heimi, og efum vér engan veginn, ab ritgjörb hans muni sannfæra langtum fleiri menn um, ab vér höfum á réttu máli ab standa, en útleggíng sú, er stjórnin gaf Íslendíngum af ritlíngi Larsens, muni vinna marga á hans mál. þá er Napóleon kom aptur úr norburför sinni, kom hann vib í Kaupmannahöfn, kom hann þangab frá Stokkhólmi. Um sama leyti ebur litlu fyrr kom til Kaupmannahafnar Karl, elzti son Oskars konúngs, varakonúngur í Noregi. þeim konúngssonum var bábum vel tekib, þó einkum Karli. Meban hann dvaldi hér í Kristjáns- borg, höllu konúngs, gengu stúdentar fyrir hann, fóru í kyndlafór og fluttu honum kvæbi og erindi meb, bábu hann velkominn til Danmerkur og minntust meb vibkvæmu þakklæti á ferb stúdenta til Uppsala og á konúnglega gestrisni fóbur hans. Erindib endabi meb þessum orbum : (iMildasti konúngur, mebtaktu hyllíng vora!” þab má nærri geta, ab glatt var á hjalla mebal Skæníngja meban á þessu stób, því þeir fögnubu honum í hjarta sínu eins og til- vonandi konúngi sínum, og endubu líka á því ab hylla hann, þó þeir ynni honum ekki eiba, voru þeir þó varabir vib ab hafa sig í hófi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.