Skírnir - 01.01.1857, Blaðsíða 78

80
FRÉTTIR.
Ítalía.
heldur a& |iau sé langtum fremur komin undir þjóbunum sjálfum
og stjórnendum þeirra, þá viljum vér visa þeim á sögu ítala nú á
tímum og sögu Rómverja fyr á tímum. Himininn breiÖist eins
fagur nú yfir höfbum ítala, sólargeislarnir eru eins heitir, náttúran
er eins frjó og ávaxtarsöm, eins og hún var á dögum Cæsars og
Agústus; en velgengni og máttur og vísindi bera nú eigi þá ávöxtu,
sem þau báru í þá daga. þaí) virbist sem Italir hafi erft alla lesti
forfebra sinna, en eigi kosti þeirra; ítalir eru enn rángjarnir og
gripdeildasamir, en nú ræna þeir eigi abrar þjófcir, heldur hvor
annan innbyrbis; ítölum er enn laus höndin til manndrápa og víga-
ferla, en þeir heija nú eigi á aðrar þjó&ir og gjöra sér þær skatt-
gildar, heldur myröa þeir nú helzt hver annan. þab sé langt frá
oss ab vilja hæla svo mjög hinum fornu Rómverjum, eba álíta
þjóblíf þeirra og stjórnarabferb nokkra fyrirmynd annara manna nú
á dögum, enn þótt svo margar þjóbir hafi rétt lög sín eptir lögum
þeirra, og svo margir dáist enn ab fornskáldum þeirra, mælsku-
mönnum og öbrum fræbimönnum; en hitt getur engum dulizt, ab
mikill styrkur varb ab búa meb þeirri þjób, er meb fyrsta var lítil og
ómerkileg, en síban varb svo voldug, ab hún réb yfir því nær öllum
kunnum löndum í heimi, og drottnabi yfir þeim langa stund meb
líkamlegum og andlegum vopnum. En fyrir þá sök, ab þeir kunnu
eigi ab meta réttilega mannleg réttindi hjá sér né öbrum, eba ab
virba mannhelgi hvers einstaklíngs í mannfélagi sínu, fyrir ]iví, ab
þeir vildu eigi neyta braubs í sveita síns andlitis, heldur lifa á
eigum annara, ab þeir fyrirlitu ibn og ástundun verkmannanna:
þess vegna eyddist þessi mikli ránsfiokkur og varb öbrum hraustari
hermönnum ab herfangi.
í öllum ríkjum á Ítalíu öbrum en Sardiníu einni er eigi annab
til frásagna en rán og gripdeildir, morb og manndráp, er eiga rót
sína í megnri óánægju þjóbarinnar yfir harbstjórn, þúngum álögum
og svo smásmuglegum rannsóknum lögregluþjóna, ab enginn mabur
má í fribi fara, standa né sitja. þab er engin undur, þótt menn
verbi fantar, ]iar sem stjórnendurnir byggja alla stjórnarabferb sína
á því, ab þegnarnir sé stórglæpamenn, og setja flugumenn sína til
höfubs hverjum einum, því þab mun vera almennur mannlegur
breiskleiki, ab taka ab sérmáltækib: tlþab er illt ab heita strákur og