Skírnir - 01.01.1857, Blaðsíða 74

76
FRÉTTIR.
Bel'’ía.
bætur |)ær, er menn hafa nú gjört, svo sem eru svo gób húsa-
gjörb fyrir heilsu manna, sem hún má bezt verba, hafa borgab til-
kostnab allan, svo ab menn fá heilnæmina ókeypis. — Fundi þessa
sóktu menn úr flestum löndum og voru þeir fjölmennir; slíka fundi
hafa menn ábur átt, bæbi í Belgíu og á Frakklandi, en þó nú fyrir
fám árum síban, munu þeir og enn meir tíbkast framvegis, því
þeir eru hinir gagnlegustu, sem þegar gefur raun vitni, svo eru og
allir sibabir menn orbnir svo fundræknir nú á tímum, ab þeir telja
eigi á sig ab sækja fundi langt út í lönd, þá ræba er um almenn
málefni, sem alla varbar.
Frá
Spánverjum.
Engin fagnabartíbindi höfum vér ab bera lesendum vorum frá
Spánverjum, heldur langtum fremur harmasögu. þíng Spánverja
hafbi ab eins lokib umræbunum um stjórnarlögin, þá er umræba
hófst í rábaneyti drottningar útúr einhverju ómerkilegu málefni, en
sem lauk meb því, ab Espartero bab um íausn, en drottníng veitti
honum hana óbara og fól O’Donnel á hendur ab velja menn í
rábaneyti meb sér; O’Donnel gjörbi svo, en Espartero fór frá. Nú
var úti friburinn, nú var og úti stjórnfrelsi Spánverja, ])ab leib
burt meb Espartero, en O’Donnel ónýtti á fám stundum þab sem
hann og svo margir abrir höfbu barizt fyrir í marga mánubi. Ekki
vita menn glöggt, hvernig allt þetta atvikabist, vegna þess ab af
þvi fara margar sögur, og þó engin áreibanleg; en nú skal sagt
þab er vér vitum sannast. Espartero og O’Donnel voru menn
óskaplíkir, Espartero er hollvinur þjóbar sinnar, iítillátur og gób-
látur, hinn vandabasti ab sibum og í dagfari öllu, hinn tryggasti
vin og öllum heilhuga, en jafnan hefir hann þótt tómlátur. þab
hefir verib sagt um Espartero, ab hann hefbi alla þá mannkosti til
ab bera, sem prýtt gæti spánskan mann, en hann hefbi og þjób-
galla Spánverja, tómlætib. Sakir þessara skapsmuna sinna kom
Espartero sér aldrei í mjúkinn hjá drottuíngu, því henni þótti hann
bæbi of spar á fé og helzt til umvöndunarsamur um alla hirbsibu,
en drottníng hefir alla stund þótt mjög svo ósibavönd og eybslusöm,