Skírnir - 01.01.1883, Qupperneq 61

FRAKKLAND.
63
byrjun ágústmánaðar. I hans sæti settist sá maður (úr öldunga-
deildinni), sem Duclerc heitir, háaldraður skörungur af hóf-
semdarflokki þjóðvaldsmanna, vinur Thiers sáluga, og hans
samvinnumaður. I ráðaneyti hans gengu nokkrir af Gambettu
flokki. þinginu var slitið þegar Duclerc var seztur við stýrið,
og hafði lýst yfir því, að hann mundi láta hvervetna til sín taka,
þar sem hagur og virðing Frakklands lægi við borð, en gæti-
lega vildi hann fara, sem atkvæðagreizla þingsins hefði tilvisað.
Englendingar voru þá að semja við Tyrki um atfarirnar á
Egiptalandi, en höfðu leiðarsundið i sinni vörzlu, enda viku
þeir ekki einu orði að samvinnu við Frakka. jþað eina, sem
lá eptir Duclerc í egipzka málinu, voru brjef hans til Gran-
villes um rjettarkvaðir Frakklands á Egiptalandi, hvað fjártil-
sjónina snerti (sjá 41. bls.). Menn hafa sagt með rjettu, að
ráðherraskiptin, sem urðu á Frakklandi árið sem leið, hafi
borið vott um, hvert los og ósamheldi var komið á þjóðveldis-
flokkana. Gambetta var sá eini, sem gat haldið þeim bezt
saman, þó svo færi fyrir honum sem áður er sagt. þegar
þingið tók aptur til starfa sinna (9. nóvembers), gerði hann sjer
sem mest far um að festa samband þjóðveldismanna, og það
var honum mest að þakka, að eigi sótti meir í sundrungar-
áttina, og að ráðaneytið hlaut betra þingfylgi, enn við var
búizt. Nú er Gambetta látinn, og þjóðin á að sjá á bak
miklum skörungi, en það heyrðist glöggast í öllum kveinstöfum
hennar um áramótin, að enginn atburður gæti hugsast, sem
minnti alla menn betur á enn fráfall slíks manns, að skipast í
þjetta og einarða fylkingu undir merkjum þjóðveldisins. Blöð
og tímarit apturhaldsmanna, bæði á Frakklandi og í öðrum
löndum (einkum á þýzkalandi og Norðurlöndum), hafa lengi
spáð þjóðveldinu hrakspám, og sagt svo opt, að það væri að
leysast í sundur eins og brimlostið skip á skeri, en aðrir líta
svo á, sem Frakkar hafi tekið sig saman með nýju ári, og að
þjóðveldi þeirra eigi nú að horfa á móti birtu og betri dögum.
Oss þætti vel fara, ef næsti „Skírnir“ ætti frá þvi að segja, að
svo hefði eptir gengið.
Vjer höfum minnzt á að framan skuggadeplana, sem