Skírnir - 01.08.1913, Qupperneq 74

266
Heimur versnandi fer.
heitu landarma, og létu loft og sól leika um bert hörund-
ið, en nú vefja menn sig klæðum, sem veikja húðina og
rýra mótstöðukraft likamans gegn kulda og ýmsum sjúk-
xlómum.
Börnin eru þvinguð til að sitja á skólabekkjunum í
óhollum skólahúsum, og gáfum þeirra ofþyngt með alls-
konar óþörfum andlegum lærdómi, í stað þess að þroska
líkamskrafta þeirra, og forða þeim frá líkaralegri hnignun.
I fyrndinni lifði mannkynið á jurtafæðu og valdi sér,
eins og dýrin, af náttúruviti sínu, ósjálfrátt þá fæðu, sem
hentugust var og hollust. En smámsaman hefir maðurinn
þaggað niður allar skipanir náttúrunnar um eðlilega fæðu,
og lagt sér til munns næstum því allar þær fæðutegundir
sem öll hin dýrin neyta, auk ýmsra skaðvænna hluta,
sem engin næring er í, eins og krydd og aðrar munaðar-
vörur.
Með uppgötvun eldsins tókst manninum að hagnýta
sér ýmsar fæðutegundir, sem áður voru ómeltanlegar, eins
■og ýmsir rótarávextir og kornið, og með suðu og steik-
ingu tókst honum að gjöra kjötið af dýrunum lystugt til
matar. En með suðu matvælanna eyðileggjast ýmiskonar
gerðarefni og önnur efnasambönd, sem hafa mikla þýð-
ingu fyrir næringuna. T. d. fá margir skyrbjúg af að
neyta aðeins niðursoðins matar, og börn fá tíðum bein-
kröm af soðinni mjólk.
Ein af aðalástæðunum til tannskemda hjá þjóðunum
er sú, að menn fá eigi nógu mikið af kalki í fæðunni.
Daglega missir líkami mannsins mikið af kalki með saurn-
um. Ef líkaminn fær ekki kalkið í fæðunni, þá missa
bein og tennur daglega meira kalk en þau þola án þess að
rýrna. I hýði korns og ávaxta er mikið af kalki, en lítið
af þessu hýði er borðað. Hinsvegar eta menn mikið af
sykri, í stað þess sem áður var neytt meira af ávöxtum,
on í sykri er lítið sem ekkert af kalki. Hinsvegar eta
•dýrin mikið af kalki í jurtafæðunni, en þegar vér etum
dýrin, þá fleygjum vér beinunum, sem einmitt hafa mest
að geyma af kalkinu.