Skírnir - 01.08.1913, Síða 90

Útlendar fréttir.
Balkanstríðið. Þegar siðast var fra þvi sagt í Skírni (1. h.
þ. á.), var að slitna upp úr fundinum í Lundúnum, sem saman
kom t desember til þess að semja frið milli Tyrkja og sambands-
þjóðanna. Tyrkir vildu þá ekki ganga að þeim kostum, sem sam-
'bandsþjóðirnar settu þeim. Adríanópel var einkum ágreiningsefnið.
Þar hóldu Tyrkir þá enn vörn uppi og eins í Skútarí, en aðalher-
stöðvarnar voru Tchataljavígin. Þeir buðu þá til friðar, að lína, er
takmarka skyldi framtíðarveldi þeirra óskert / Norðurálfu, skyldi
dregin frá Sarosflóa að sunnan norður til Svartahafs á þann hátt,
að hún lægi fyrir vestan Adríanópel. En landið þar fyrir vestan,
austan frá Sárosflóa og vestur fyrir Salonikí, yrði sjálfstjórnarhérað
undir yfirstjórn Tyrkjasoldáns. Sambandsþjóðirnar ueituðu þessu
og hófst svo ófriður að nýju.
Stórveldin róðu Tyrkjum eindregið til þess að afsala Adrían-
■ópel og taka þeim friðarkostum, sem í boði voru. Og svo kom,
að Kíamíls-ráðaneytið ætlaði að láta undan og semja frið. Það var
ákveðið á ráðherrastefnu 1' Konstantínópel 22. janúar. En þá varð
þar stjórnarbylting; Kíamílsráðaneytið var með upphlaupi neytt til
að biðjast lausnar, og Ungtyrkir tóku aftur við stjcrnartaumunum.
Enver bey, er undanfarið hafði verið suður í Trípólis og haft þar
aðalforustuua í mótstöðunni gegn ítölum, var nýkominn heim til
Konstantínópel og gekst fyrir upphlaupinu. En Mahmud Schevket
pasja, aðalforingi Ungtyrkjaflokksins, varð stórvezir. í upphlaupinu
var yfirforingi Tyrkjahers, Nasim pasja, tekinn af lífi, skotinn í
stjórnarhöllinni. Schevket-ráðaneytið svaraði nú málamiðlun stór-
veldanna um afsal Adríanópel o. fl. neitandi. Þó kvaðst það geta
farið svo langt í eftirlátssemi við þau og til þess að lengja eigi
ófriðinn, að afsala sór þeim hluta borgariunar, sem er vestan við
Maritzafljótið, er reunur í gegnum borgina. En eystri hluta borg-
arinnar, með kirkjunum, grafreitunum og hinum sögulegu og helgu