Skírnir - 01.08.1915, Síða 32

256
Vopnahlé.
Leið til guðs síns eftir bezta viti,
Eða þurka allar samvizkurnar
Út, með smiðum lærðra kirkjufeðra.
Nú er líka önnur almenn kirkja
Uppi, sem að drotnar yfir heimi,
Hinni verri, ríkari en sú í Rómi.
Róm og páfi er nú i hverju landi
Æðsta ráðið, þau eru, véla valdið!
Vitið misbeitt: hefndargjöf þeim ríku,
Þrælkun fjöldans, þurfamanna smiðjan.
Þjóðríkjanna haturs-kapp um markað,
Til að fleyta ómegð sinni á öðrum
Alsþurfandi og smærri — svo þau býtast,
Ekki um frelsi, en villimanna verzlun.
Vitið, okkar dáðu uppfundingar,
Það á skuld í skelflngunum hérna.
Skaðræðið í höndum óvitanna,
Gæðalistin beitt til verstu vonsku.
Verða kannske endalokin manna
Sálgun undir sinum handaverkum?
Setja þeir jafnört brellur móti hrekkjum
Unz þeir komast hvorki fram né aftur,
Kurlast niður sigurvonalausir,
Neyðast til að bjargast undan byrði
Rákna-vits síns, þreyttu að eyðileggja?
Hefir ei þjóð þín hlynt að þessu valdi
Helzt og mest, og tekið lof sitt fyrir,
ögrað svo með eftirdæmi sínu
öðrum fram, að keppa sömu brautir?
Kannske þessi bylur af manna-blóði
Brjóti okið. Hver sem nú vóg fyrstur!«
»Þetta minnir mig á lítilræði:
Manntjón, sem við biðum hér um daginn,
Okkar-megin, við að verja ykkur
Vígvél okkar beztu í skothríðunum.
Það var Helgrind, stórkýlan vor stælta,