Skírnir - 01.12.1915, Qupperneq 72

40S
Hægri og' vinstri.
þroskist talstöðin einungis þeim megin, sem hreyfistöð’
þeirrar handar er.
Þegar rétthendir menn frá heilablóðfall vinstra megin,
lamast löngum hægri hlið líkamans og fylgir því oft mál-
helti eða jafnvel málleysi. En dæmi eru til þess að slikir
menn hafa fengið málið aftur með því að iðka skrift með
vinstri hendi. Einn af þeim er fengið hafði málið þannig,
fekk á ný heilablóðfall, svo hægri höndin, sem farin var
að koma til, lamaðist aftur, en hann misti ekki málið á
ný, og bendir það á að hin nýþroskaða talstöð hægra
megin hafl verið orðin nógu öflug til að annast ein stjórn
talfæranna.
Ymsir hafa haldið því fram, að slik reynsla ætti að
hvetja til að láta öll börn frá upphafi vega temja báðar
hendur jafnt, með því móti fengju báðar hliðar manns-
líkamans jafnari þroska, og hagurinn af þvi að hafa tvær
hendur jafntamar, og þar með tvær talstöðvar, sé auðsýnn.
Reyndar væri það hugsanlegt, að meiri leikni fengist með
einhliða þroskun, en sumir af mestu sniilingum heimsins
hafa að sögn verið jafntamir á báðar hendur, t. d. Michel-
Angelo, Holbein, Leonardo da Vinci, Landseer, Adolf
Menzel, og þeir sem eru jafnhendir telja sér það mikinn
kost en engan löst. Þá má og minna á það, að beztu
íþróttamenn meðal forfeðra vorra tömdu báðar hendur við
livers kyns vopnaburð. Um Olaf Tryggvason er sagt, að
»hann var jafntamur báðum höndum og skaut tveim spjót-
um senn«. Og um Ounnar á Hlíðarenda, að »hann hjó
báðum höndum og skaut, ef hann vildi«. Líkt var um
fleiri, enda segir Konungsskuggsjá: »En forðum var sá
siður, að allir þeir menn, er fullkomnir vildu vera í þess
kyns íþróttum að vera vel lærðir til vopna og riddara-
skaps, þá vöndu þeir báðar hendur jafnkringar í öllu vopna-
skifti til að grípa, og viður það leita þú ef þú þykist það
finna að þú heflr til þess náttúru; því að þeir eru bezt
að sér gjörvir í þeirri íþrótt og hættastir sínum óvinum,.
er svo eru lærðir«.
Þessar hugsjónir lifa enn þá. Baden-Powell yfir-