Skírnir - 01.12.1915, Side 96

432
Ritfregmr.
Arnórs um dauöa Haralds harðráða, sem höf. vitnar í á 42. bls.,
er bersínilega afbakaSur í handritunum. F. J. tekur saman
Heilög fold et efra hefr afreka (= afreksmann)
»d / r r i« ættaty'röndum. Hjer er e t tilgáta firir e n s og
»d / r r i« verSur eftir þessari skíringu aS breita í d/rra (þolfall).
Enn 01S1S a f r e k i = afreksmaSur er mjög vafasamt, kemur hvergi
firir annars staSar, og orðiS ættstýrandi nítur sín ekki í sinni
eSlilegu merkingu, ef svo er skírt. Hjer er bersínilega fleira úr
lagi fært. Skildi vísuhelmingurinn ekki hafa veriS einhvernveginn
svona frá upphafi:
Hefr afrekat jöfri
ættst/randi dyrri
(hnígr at hilmir frægri)
heilagr fold (til moldar).
Þ. e.: Heilagr ættst/randi hefr afrekat jöfri
d/rri fold osfrv. Heilagr ættst/randi er Olafr helgi,
höfuS og verndari konungsættarinnar á himnum (sbr. orS Steins
Herdísarsonar viS son Haralds í Ólafsdrápu 10. erindi, Skjalded.
I B 380. bls., og athugas. höf. viS þau á 15. og 46. bls.). ÞaS er
Ólafr helgi, sem (meS bænum sínum) hefur afrekaS jöfri (o: Har-
aldi bróSur sínum) »d / r r i f o 1 d«, þ. e. himnaríki (sbr. h a r r i
bjósk til heims en d/rra hjá Markúsi Skeggjasyni í Ei-
ríksdrápu 28. er.).
MeS árinu 1914 hóf nítt tímarit, sem nefnist E d d a, N o r-
disk tidsskrift for litteraturforskning, Kristiania
(Aschehoug & Co.), göngu sína. Eins og nafniS ber meS sór er
viSfangsefniS aSallega bókmentasaga NorSurlanda, eldri og ingri,
enn þó einnig bókmentasaga annara NorSurálfuþióSa. Ritstjóri er pró-
fessor Gerhard Gran meS aðstoS háskóla-»stipendiats« Francls
B u 11’s. í ritinu hafa staðið ímsar merkar ritgjörðir um norræn
fræði, t. d. um Mikjál höfuðengil, Sólarljóð o. fl. eftir F. P a a s c h e,
»Norsk historieskrivning under kong Sverre« eftir H a 1 v d a n
K o h t, »Episke grundlove« eftir M o 11 k e M o e, »Nokre is-
lendske folkvisor« eftir Knut L i e s 10 1. TímaritiS er mjög fjöl-
hæft og fróSlegt. ÞaS kemur út í 4 heftum á ári, samtals minst
i640 bls. í stóru broti og kostar 12 kr. árgangurinn.
Reikjavík 11. sept. 1915.
Björn M. Ólsen.