Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 16

-128
[Jm Þorleif Guðmundsson Repp.
[Skírnir
;En þótt Þorleifur væri snjall í lifandi málum, þá mun
honum þó hafa verið enn léttara um fornmálin, og þó
einkum latínu, sem hann talaði og skrifaði viðstöðulaust,
og svo segir Þorleifur eitt sinn sjálfur í latínsku bréfi einu, er
hann ritaði höfðingja nokkurum skozkum,að nú riti hann hon-
um ekki á ensku, af því að illa liggi á sér og margt ami
að, heldur riti hann á latínu, þvi að þá tungu geti hann
jafnan skrifað, hvernig sem á sér liggi. En þá hafði
Þorleifur verið sjö ár í Skotlandi, er hann ritaði þetta
bréf, og má af þessu marka lærdóm hans í latínu; mun
ekki þurfa að telja þetta skrum hjá Þorleifi, því að hann
virðist hafa verið maður yfirlætislaus og ósjálfhælinn. Um
1818 er Þorleifur orðinn vel að sér i þýzku, ensku, frakk-
nesku, ítölsku og spönsku. Þá hafði hann og talsvert lagt sig
eftir Austurlandamálum, einkum serknesku og persnesku.
En síðar miklu var það, að hann lagði sig eftir ungversku
(magýarisku) og þeim málum, er þeirri tungu eru skyld.
Þorleifur fekk þegar mikið orð á sig í Kaupmanna-
höfn fyrir fróðleik og lærdóm, en þó einkum fyrir
tungumálaþekking. Svo var orðstír hans mikill, að hinn
frægi danski rithöfundur, Knud Lyne Rahbelc, prófessor,
fekk hann til þess að kenna sér íslenzka tungu. Og í
vitnisburði, sem Rahbek gefur Þorleifi og finna má meðal
eftirlátinna skjala Þorleifs (dags. 13. ágúst 1821, á latínu),
telur Rahbek hann allra manna lærðastan og skarpvitr-
astan, og getur þess jafnframt, að Þorleifur sé hið ástúð-
legasta og vandaðasta ungmenni. En i latínu varð Þor-
leifur til þess að veita tilsögn sjálfum háskólakennurunum.
Skáldið Oehlenschlager fekk Þorleif til þess að segja sér
til í latínu, er hann var prófessor og skyldi rita ritgerð
í ársrit háskólans og halda latínska ræðu á minningar-
hátíð háskólans um siðabótina. Oehlenschláger farast sjálf
um svo orð um þetta:
»Árið 1820 hlotnaðist mér sem prófessor að skrifa
háskólaboðsritið og halda hina latínsku ræðu við siðabót-
arhátiðina. Eg hafði um nokkurn tíma áður aftur tekið
að leggja mig eftir Rómverjamálinu, er eg hafði vanrækt