Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 48

160
Þegnskylduvinna.
[Skírnir
sterkan, heiðvirðan kraft, er knýi þingið til að vinna með
áhuga og alúð' fyrir þjóðarheildina, en ekki sig og sína.
Og svipað er naggið um stjórnar- og framkvæmdarvöldin,
alt frá Stjórnarráði íslands og niður í hundanefndir og
salernahreinsun.
Eg ætla mér ekki að leggja hér dóm á það, við hve
mikil rök þetta hefir að styðjast. En eigi dylst mér, að
á ýmsum svæðum sé ástandið ískyggilegra en æskilegt
væri.
Ef líkt sleifaralag og hér hefir verið bent til, ætti
sér stað við þegnskylduvinnuna, þá væri hún betur
óstofnuð. En nú er það trú margra manna og von, að
mælirinn sé þegar fyltur. Allir betri menn þjóðarinnar
hljóta að vakna bráðlega og segja uieð festu: »Hingað og
ekki lengra«. Þeir treysta því, að núverandi ástand sé
að hruni komið, en af rústunum rísi upp vaxandi menn-
ing og framþróun í öllu, er til þjóðheilla og hagsælda
horfir. Væri nú þetta annað en tálvonir, sem fylsta ástæða
er til að ætla, að ekki sé, þá væri hagkvæm og rétt stofn-
uð þegnskylduvinna ein af hinum bestu lyftistöngum, sem
vér höfum yfir að ráða.
Við næstu almennar kosningar til Alþingis verður
það borið undir kjósendur, hvort þeir vilji, að reynt sé
að koma þegnskylduvinnunni í framkvæmd eða ekki.
Þetta er prófsteinn á menningarþroska þjóðarinnar og
ættjarðarástar og fórnfýsi hennar vegna. En eg er eigi
hræddur um það, að samþykkið fáist ekki og það með
miklum meiri hluta. Byggi eg það á því, að frá því
fyrsta hafa mikilhæfustu menn þjóðarinnar verið málinu
eindregið fylgjandi. Má þar á meðal annara nefnafyrstu
íslenzku ráðherrana, þá Hannes Hafstein og Björn Jóns-
son, og biskup landsins, Þórhall Bjarnarson, er allir hafa
opinberlega tjáð sig málinu fylgjandi með áhuga. 0g
Matthías alþingismaður Ólafsson og fleiri mætir menn hafa
og fylgt því drengilega, bæði í ræðu og riti. Og á síðasta
þingi, þegar málið var enn á ný til umræðu, þá var mik-
ill meiri hluti með því, þótt svona greindi á um leiðir, og