Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1978, Síða 66

68
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Hjörleifi Einai'ssyni (1831—1910) presti þar og lært hjá honum
ásamt syni hans Einari Hjörleifssyni, síðar rithöfundi.
I bréfinu eru einnig nefndir: Hjálmar Jónsson (1796—8. ágúst
1875) skáld sem mun vera þekktari undir nafninu Bólu-Hjálmar,
Helgi Hálfdanarson (1826—1894) sálmaskáld og kennari við presta-
skólann og „Símon Dalaleirskáld“ eða Símon Bjarnason Dalaskáld
(1844—1916). 1 bréfinu er höfðað til þýðingar á lítilli sögu í Alman-
aki Hins íslenska þjóðvinafélags 1876 (Kaupmannahöfn 1875) und-
ir titlinum: „Grímsbakkadysin. Frásaga á Dönsku eptir Karl Ander-
sen. Guðmundur Þorláksson íslenzkaði.“ Enn er í bréfinu minnst á
„Paris Mysterier efter Evgene Sué“ sem einhverjir munu kannast
við í íslenskri þýðingu undir nafninu Leyndardómar Parísarborgar.
Texti bréfsins er hér prentaður stafréttur, en þess skal getið að þar
er oftast en ekki alltaf skrifað i fyrir í, en hér er sá stafur alls staðar
prentaður sem í. Á bréfið er skrifað með annarri hendi en bréfritar-
ans: Jónas Jónasson (síðar pr. á Hrafnagili) til Guðmundar Mag.
Þorlákssonar þá í Khöfn. Enn fremur með sömu hendi að Einar sem
nefndur er í bréfinu sé Einar Hjörleifsson.
Bréf Jónasar Jónassonar er svohljóðandi:
Tunguhálsi 1—9—75.
Kæri vinur!
Hin eldþrungna, ísskrýnda móðir sendir þjer kveðju sína!
Kærar þakkir fyrir brjef þitt af 20. febr. næstl., ásamt ailri góðri
vináttu. Jeg ætti að afsaka mig fyrir þjer vegna undandráttarins
á því að skrifa þjer aptur og gjöra einhverja úrlausn bón þeirri,
er þú baðst mig, en þar til liggja margar orsakir: lestur í vetur,
suðurferð og ferðalög, og þar á ofan, ef til vill, leti og hyrðuleysi.
Frjettalítið er ennþá frá hinni gömlu fold, nema að Hjálmar
skáld Jónsson er dáinn. Svo er og eigi til neins að skrifa þjer frjett-
ir, því að blöðin færa þjer þær allar. Jeg hefi þó von um, að þau
fari aldrei að fylla heila dálka af frásögnum af mjer, svo jeg
held að jeg verði að gjöra það sjálfur. Jeg sat allur kreptur í lær-
dóminum í Goðdölum í vetur, og skrúfaðist upp í 2. bekk með
4,30 í vitnisburð. Það þókti mjer gott, því ómögulegt er að segja,
að tilsögnin hafi verið meira enn í meðallagi, því aldrei var mjer
hlýtt yfir eina grein í neinu ,,fagi“ frá því nokkru fyrir miðjan
vetur, og þar til kennararnir tóku við í vor, nema lítið eitt í stýl-
um. Hvernig' lízt þjer á þá kenslu? Einar náði 1. bekk, með vitnis-
burði 3,67, og lærði þó allt með mjer, og var byrjaður löngu fyrri.