Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1978, Blaðsíða 67

NÝ HEIMILD
69
1 kosti verðum við hjá hr. Helga Hálfdanarsyni; hann er líka fjár-
haldsmaður okkar, hugsa jeg gott til hans.
Þá er að minnast á fjalirnar, sem að þú baðst mig að gefa þjer
lýsingu af, og jafnvel að draga upp fyrir þig, ef að jeg gæti. Jeg
fór einusinni í vor snögga ferð fram að Bj.st.hl. og skoðaði þá
fjalirnar lítið eitt, en hvergi til hlýtar. Svo fór ég í sumar yfir
að Silfrastaðakkju, og gjörði þá lykkju á leið mína fram að Flata-
tungu, til að skoða fjalirnar þar, og vita hvort að skurðurinn væri
hinn sami; virðist mjer að svo sje. Svo fór jeg nú aptur fram að
Bj.st.hl. og dróg upp fjalirnar, er jeg sá, og læt jeg uppdráttinn
fylgj a þessum miða. Það er galli, að fyrir fám árum hefir skemm-
an verið rifin, og skurðinum aptur verið snúið út að þekjunni á
fjölunum, til að varna fúa, svo að jeg fjekk eigi nema brot ein og
parta. — 1. myndin er heil fjöl, og hefir verið langfjöl í hliðar-
þili, vantar af endunum, og lítur út fyrir, að þeir hafi verið spor-
aðir í stoðir, svörtu deplarnir á fjölinni eru líka naglagöt. Skorið
stryk liggur eptir fjölinni, og standa á því mannshöfuð á öðrum
endanum, en á hinum endanum eru fætur, og standa líkast, og þeir
væru neðri hluti af mönnum er berjast, og hafi efri partarnir ver-
ið á næstu fjöl fyrir ofan. Svo lítur út, sem þeir sje berfættir, því
að tær sjást á fótunum, og þó eigi nema á öðrum fætinum, á
hverjum manni, og lítur svo út, sem smiðurinn hafi ætlað stóru
tánni að bera af hinum á þeim fætinum, er innan á sjer, en þá
verða fæturnir samt allir í ruglingi. — 2. myndin er stærri mynd
af fæti, sem jeg tók til að sýna tærnar eptir skurðinum. — 3.
myndin er brot af fjöl, sem er í árepti, á henni er apturfótur og
kviður af hesti, og tvær hendur. — 4. myndin er rósaverk af svo
fúinni fjöl, að illt var að sjá það. — 5. mynd er fjöl úr standþili
fyrir ofan bita, og er hún strykuð á röndinni. — 6., 7., og 8.
myndirnar eru skornar á fjalir, og þókti mjer ei þörf að draga
meira, því eigi sást meiri skurður á þeim. Eða var það ekki nóg?
Skurðurinn er fornlegur mjög; sagt er og að þær (nl. fjalirnar)
sje út Flatatungu skálanum, og hafi Þórður hreða höggvið
skurð þenna með axarhyrnu; og er það eigi ósennilegt, því skurð-
urinn ber það með sjer, að skorið hafi verið með stóru og óhand-
hægu verkfæri, því skurðurinn fláir víða svo, sem smiðurinn hafi
eigi vel ráðið við það og það hafi hallast til, en auðsjeð er, að það
hefir ekki verið gjört með vilja. Munnmæli gat jeg engi önnur
fengið. —
Lýsing þessi er nú sjálfsagt mjög ófullkomin, en jeg þykist hafa