Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 72

72
NORÐURIJÓSIÐ
Þessir drengir voru þjófar og þeir voru samankomnir til að
æfa vasaþjófnað.
Margir þeirra voru vel þekktir á lögreglustöðvum í Lon-
don. Þótt þeir væru settir í fangelsi aftur og aftur, yfirgáfu
þeir það til að halda áfram við sína gömlu iðju. Einn þeirra
hét Dick Cave. Við skulum fylgjast með honum og kynnast
sögu hans.
Uppeldi hans var einkennilegt en því miður voru margir
drengir sem gátu sagt hina sömu sögu.
Móðir hans hafði kennt honum eitt, að betla. En þegar
hann var skilinn eftir sem munaðarleysingi þá var ekki
nokkur ættingi til að hugsa um hann, en hann var duglegur
að betla. Maður nokkur er hafði þjófagistihús tók hann og
var búist við að hann gæti betlað sér til framfæris. Mörgum
sinnum valdi vesalings litli Dick að gista á dyraþrepi heldur
en að snúa aftur til að mæta spörkum og höggum sem biðu
hans. Hann dróst þannig áfram í vesölu lífi þar til hann var
orðinn átta ára gamall, að hann strauk í burtu frá ofsækjanda
sínum. í þrjú ár svaf hann aldrei inni í húsi, nema þegar hann
var settur í fangelsi fyrir stuld. Venjulega svaf hann undir
brúarbogum ásamt öðrum drengjum sem voru í sömu
kringumstæðum. Hann vissi það ekki að Guð vakti yfir
honum er hann lá þar í hörðu köldu bæli. Enginn hafði frætt
hann um Guð eða eilífðina. Engin móðir hafði kennt honum
að biðja. Hann lifði í hinni kristnu London og samt var hann
eins ófróður um trúarbrögðin eins og villimenn í Afríku.
Eitt kvöld að vetrarlagi var Dick að reika um göturnar og
velta fyrir sér hvar hann gæti fengið kvöldverðinn sinn. Það
var rigning og honum leið mjög illa. Hann stóð dálítinn tíma
fyrir framan prentsmiðjuglugga og var að horfa á myndirnar
þar. Hann var sérstaklega gripinn af einni þeirra. Það var
mynd sem ég er viss um að sum ykkar hafa séð. „Laugar-
dagskvöld kofamannsins.“ Vesalings Dick horfði á hana þar
til augun flutu í tárum. Þó að hann gæti ekki lesið þá gat
hann skilið meininguna og samanburðurinn milli hinnar
hamingjusömu fjölskyldu sem sat kringum eldinn og hans
eigin lífs, stakk hann í hjartað.
Hann hrópaði hátt: „Ég vildi óska að ég væri þessi dreng-