Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 150

150
NORÐURI.JÓSIÐ
Því meira sem ég bað, því vonlausari varð ég, en ég vildi
ekki að konan mín fyndi mig í þessu ástandi, svo ég gekk til
sængur. Þegar hún kom inn í herbergið, lést ég sofa. Hún féll
á kné og bað, og ég vissi að hún bað fyrir mér, því það hafði
hún gert í mörg ár. Mig sárlangaði til að fara ofan úr rúminu
og krjúpa við hlið hennar, en drambsemi hjarta míns aftraði
mér, svo ég lá grafkyrr, eins og ég svæfi, en mér kom ekki dúr
á auga alla þá nótt. Nú breytti ég bæn minni og sagði: „Ó,
Guð, taktu frá mér þessa óttalegu byrði.“ En ennþá trúði ég
ekki á Krist. Ég ætlaði sem sé beint til föðurins, en þess
lengur sem ég bað, því sárar fann ég til synda minna; byrði
mín varð æ þyngri. Morguninn eftir forðaðist ég að tala við
konu mína, og sagðist engan morgunverð vilja, því ég væri
hálf lasinn. Svo fór ég á skrifstofu mína, og sagði skrifstofu-
þjónunum, að þeir mættu eiga frí um daginn. Ég vildi helst
vera einn með Guði. Ég var alveg sinnulaus af hugarangri.
Ég hrópaði til Guðs að hann vildi taka burt syndabyrði mína.
Loks féll ég á kné og bað: „Ó, Guð! taktu þessa syndabyrði
frá mér, fyrir sakir Jesú Krists.“ Nú hugsaði ég með mér: „Ég
ætla að heimsækja presíinn, því hann hefir lengi beðið fyrir
mér.“ En þar sem ég gekk eftir götunni, komu mér til hugar
þessi ritningarorð: „Hvers sem pér biðjið og beiðist pá trúið að
pér hafið öðlast pað, og pá munuð pér fá pað. “ (Matt. 11, 24).
„Nú hefi ég beðið til Guðs,“ sagði ég við sjálfan mig, „en
ætla þó að leita hjálpar hjá mönnum. Ég fer ekkert til
prestsins, ég trúi þvi að ég sé frelsaður,“ og ég sneri við og
gekk heimleiðis. Þá mætti ég konunni minni í fordyrinu. Ég
greip í hönd hennar og sagði: „Nú er ég frelsaður." Hún
skipti litum. Hún hafði beðið fyrir mér í tuttugu og eitt ár, og
nú loks gat hún naumast trúað því, að hún hefði öðlast
bænheyrslu. Við gengum inn í svefnherbergi okkar, þar sem
hún hafði daglega beðið fyrir mér, og báðum í fyrsta sinni
sameiginlega.
Og ég get bætt því við, að þessir þrír síðustu mánuðir hafa
verið hinir lang sælustu mánuðir ævi minnar.