Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Page 52

5*
siðar kom fram. Nú leið og beið, Rómverjar fóru
marga áfanga, eptir því sem Húnar lögðu fyrir. Mun
meining Atla hafa verið sú, bæði að láta þá bíða
þess, að Esla og Vigilas væru aptur komnir frá Mikla-
garði, og svo hitt, að hann hafði gaman af, að láta
þá hitta sendiherra Valentiníans III. Rómverja keis-
ara, sem einnig var von á í herbúðir Atla. f>ykist
Priscus hafa farið yfir mörg vatnsföll, sem alt mun
hafa verið sama áin, Theiss (Tibiscus) á Ungverjalandi,
er þeir hafa farið yfir á ýmsum stöðum, þar hún renn-
ur mjög krókótt, enda kann Theissá þá að hafa haft
fleiri nöfn, en eitt. Nógur matur var þeim fenginn en
vín ekkert. í stað þess fengu þeir mjöð og bjór
(camos). Eina nótt, sem þeir höfðu tjaldað í nánd við
þorp, er ekkja Bledas, mágkona Atla, átti, sló regn og
stórviðri tjöldum þeirra um koll. En íbúar þorpsins
hlupu óðar til og hjálpuðu þeim, kveiktu elda upp
fyrir þeim, og buðu þeim allan greiða, jafnvel þann,
að senda þeim fríðar óg glaðlyndar konur til samvista
og skemtunar. Borguðu Rómverjar næturgreiðann
með silfurbikurum, rauðum purpurareifum, þurrkuðum
aldinum og indverskum pipar.
Hér um bil viku síðar — ferðin dvaldist nokkuð
við það, að Atli hafði á leiðinni tekið sér nýja konu—
komu þeir loks til höfuðborgar Húnalands:
Land sá þeir Atla
Ok liðskjálfar djúpa,
Bikka greppar standa
Á borg hinni há,
Sal um suðrþjóðum1
Sleginn sessmeiðum,
Bundnum röndum,
1) Ekki bendir þetta orð til Jótlands.