Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 76

76
uninn og langt fram á dag var kyrt í svefnhúsi kon-
ungsins. Hurðir voru knúðar, en enginn gekk til
dyra. Brutust Húnar þá inn, og fundu konung sinn
fljótandi í blóði, en brúðurina (hina ,,skýrleitu“) sitjandi
alklædda hjá blóðugu líkinu. Enginn vissi, með hverj-
um atvikum þessi atburður hafði gjörzt. Sumir ætl-
uðu, að Atli hafi orðið bráðkvaddur, og blóðæð sprung-
ið innan í honum, aðrir, og þeir voru fleiri, að brúður-
in, af einhverjum orsökum, mundi hafa veitt brúðgum-
anum banatilræði, sem vel gat hugsazt, hafi hún verið
systir Gondekars (Gunnars) Borgundakonungs og dóttir
Ghibics (Gjúka), sem gömul lög Borgunda nefna
meðal Borgundakonunga1.
Óvarr Atli
Móðan hafði hann sig drukkit,
Vopn hafði hann ekki,
Varnaðit hann við Guðrúnu;----------
Hún beð broddi
Gaf blóð at drekka
Hendi helfússi.-------Atla kviða 40, 41.
þannig barst sagan til Miklagarðs. Segir Marce-
línus greifi og aðrir, að eptir undirlagi Aetiusar hafi
kona vegið að Atla2. Kemur þetta heim við hina
norrænu sögn að öðru leyti en því, að Edda lætur
Guðrúnu Gjúkadóttur vera búna að ala Atla börn, áð-
ur en hún fyrirkemur honum. Hvergi er þess getið,
að Ildico, Hildigunni eða Guðrúnu, hafi hegnt verið
fyrir þetta verk. En Rómverjar og heimurinn varð
1) Thierry, s. st. II, bls. 283 (Parísarútgáfan, 1856).
2) Attila, A'étii hortatu, noctu mulieris manu cultroque
confoditur.-—Marcellini comitis Chronica anni 453, og eptir
öðrum annálahöfundi hefir Thierry (I, c. 8): a pellice, ut vulgo
credebatur, (Attila) e medio sublatus; nam alii tradiderunt
Attilœ spatharium ab A'étio patricio corruptum dominum suum
confodisse.