Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 93

93
úrufræðinga eru með því móti engan veginn lítilsvirt-
ar; þær verða ávalt sá grundvöllur, sem seinni tímar
verða að byggja á, en þær ályktanir, sem menn vilja
draga út af því, verða aðrar. Nú sem stendur er
það engin vísindagrein, sem þcirf eins margbreytta
þekkingu á allri náttúrunni, eins og einmitt jarðfræð-
in, og hvergi þurfa menn að vera jafn-natnir við
samanburð á ólíkum hlutum, eins og þar. Jarðfræð-
ingarnir verða nákvæmlega að bera hinar steingjörvu
leifar saman við þau dýr og þær jurtir, sem nú lifa,
sjá af samanburðinum lifnaðarhátt og alt eðli hlut-
anna og bera saman þá lífsskilmála, sem þeir hafa
áður haft, við þá, sem nú eru, eptir því sem ráða má
af jarðlögunum, sem þeir finnast í o. fl. Opt finnast
eigi nema einstök bein af dýrum eða skeljabrot, og
svo verður með skarpskygni að geta til, hvernig
hitt sé, sem á vantar. J>að hefir stundum sannazt,
að jarðfræðingur hefir lýst dýri eptir einu ein-
stöku beini, síðan hefir heil beinagrind fundizt,
og hefir hún verið alveg eins og til var getið;
þetta má sjá af sambandi því, sem optast er hjá
þeim dýruin, er nú lifa, á milli allra hinna smæstu
líffæra líkamans eptir lifnaðarhættinum; þó hefir
stundum farið svo, að menn hafa getið skakt til, af
því treyst hefir verið um of því „correlations“-lögmáli,
sem fyr var getið. Eptir þessu lögmáli má t. d.
segja, að hvert það dýr, sem hefir hófa, getur eigi
haft hvassar vígtennur. 011 hófdýr, sem nú lifa, lifa
af jurtafæðu, af grasi og öðru þess konar; en þau
dýr, sem svo lifa, hafa eigi vígtennur, því vígtennur
eru ætlaðar til þess að rífa sundur kjöt eða vöðva og
eru því að eins hjá rándýrum, er lifa á því að drepa
önnur dýr og eta, eða eta þau dauð. Hvert það dýr,
sem hefir horn, jórtrar líka. J>að er sagt, að einu
sinni hafi Cuvier verið spurður, hvort hann væri ekki