Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 96

96
leggurinn fyrir ofan er aðeins eitt bein, sem svarar til
táarinnar, eins og eitt bein í miðhönd vorri eða ökla
svarar til hvers fingurs eða táar. Konungsnefið hjá
hestunum er ekkert hné, heldur svarar til hælbeins
hjá oss. Nú eru samt utan á þessu öklabeini hjá hest-
inum tvær iangar beinflísar, og virðast þær benda til
þess, að forfeður hestanna hafi haft fleiri öklabein, fleiri
tær og hófa. í Ameríku hafa menn fundið frá „tertiera11
tímabilinu langa röð af dýrum, sem hnýta hestinn við
ójafntáuðu dýrin ; frá byrjun þess tímabils hefir verið
hjá þeim dýrum eins og sífeld viðleitni, ef svo mætti
kalla, til að fækka tánum; einn flokkur hefir að lokum
komizt svo langt, að aðeins ein tá var eptir, og þaðan
eiga hestarnir kyn sitt að rekja1. Eins hafa i Ameríku
fundizt ótal liðir milli hinna jafntáuðu þykkskinnunga
og jórturdýranna. Á þessum millumliðum sést, að þar
hefir orðið lik breyting á tánum, og tannsetningin breytzt
um leið. A tertiera tímabilinu voru i Ameriku mjög
algengir hestar með mörgum hófum á hverjum fæti,
og jórtrandi svín. J»að er því ætlun manna, að hesta-
flokkurinn og jórturdýrin eigi beinlínis kyn sitt að rekja
til þykkskinnunganna, eða með öðrumorðum: að báðir
þessir dýraflokkar séu aðeins tvær greinar á sama stofni,
er ganga í mismunandi stefnu. þessar breytingar hafa
verið dýrunum mjög hentugar til hvatara hlaups til að
komast undan óarga dýrum. f>ó menn nú viti um
ætterni og uppruna þessara og nokkurra annara spen-
dýraflokka, þá er mönnum þó ókunnugt um marga
aðra; en slík þekking kemur vonandi með tímanum,
þegar steingjörvingar finnast í fjarlægum löndum og
verða rannsakaðir. Enn þá þekkja menn aðeins mjög
lítinn hluta jarðarinnar á jarðfræðislegan hátt, og það
eigi til fullnustu. Jarðfræðin er svo ung vísindagrein,
1) Sbr. Andvara 1880.