Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Side 120

120
fram; enn varla mundi hann i bardaga verið hafa, ef
hann hefði þá verið orðinn svo afar-gamall. Eptir
þann bardaga verður langt bil í sögunni, og er um
allmörg ár einskis atburðar getið, enda hafi enginn
stóratburður orðið, sá er Glúmur væri við riðinn. þetta
má ljóslega sjá af síðasta (XXVIII.) kap., er svo byrj-
ar: „þat var eitt sumar“. þ>á ljet Glúmur bjóða
heim þeim bræðrum, Guðmundi ríka og Einari, „ok
léz vilja at nú sættiz þeir heilum sáttum — „því at ek
em nú firir elli sökum til engiss færr““, sagði hann.
„Glúmr var þá sjónlauss“, segir sagan. þá ætlaði
hann að vinna geig þeim bræðrum, og hafði brugðið
sax undir skikkju sinni, og ætlaði, að eigi skyldi svo
fara, að hann missti beggja þeirra. Enn þeir bræður
þágu eigi boðið, „ok váru þau lok viðskipta þeirra
Glúms ok Eyfirðinga“.
Af þessu, er nú hefir sagt verið, ætla jeg víst
vera, að sex á eigi að taka saman við tigu vetra. Dr.
J. J>. sýnist hafa hugsað, að þessi orð ættu saman, með
því að hann segist eigi skilja orðið fjóra; en jegætla
nú auðséð, að saman eiga orðin; fjóra tigu vetra, og
að þessi orð eru setning sjer: (áðr) sátum fullkátir
fjóra tigu vetra. J>að má ætla, að sex hafi komizt inn
í vísuna á þann hátt, að ritarar hafa hugsað, að eitt-
hvert töluorð ætti að standa við tigu vetra, en eigi
komið til hugar, að það væri fjóra, og breytt svo ein-
hverju orði í sex, því er þar hefði verið, sem sex er
nú. f>að má eigi láta villa sjer sjónir, að svo langt er
milli orðanna fjóra og tigu vetra, að fjóra er í 5. vísu-
orði, en tigu vetra í hinu 8. vísuorði; því að það er
altítt í fornum vísum, að þeim orðum er eigi saman skipað,
er þó eiga saman eptir hugsununni, og eru þess mörg
dæmi. Dr. K. G. hefur bent á þess konar orðskipun
i fornvísum í Nj. II. 1. 202. fjóra tigu vetra er sam-
kvæmt skýlausum orðum sögunnar, að ríki Glúms og