Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Síða 123

123
um vísuna, sem Dr. Jón forkelsson hafði gjört í brjefi til út-
gefanda sögunnar, sýndi fjelagsstjórnin Dr. J. |>. ritgjörðina,
og sendi hann síðan fjelagsstjóminnh nýja skýringu á vísunni,
sem hjer er prentuð á eptir.
Vísuna í Vígaglúms sögu, 26. kapítula, virðist
mega rita og taka saman þannig:
Málreifr manat sælu
menbrjótandi hljóta
(Oss kom breiðr í búðir
boggr af eino heggvi),
þá es (fleinmarar) fjóra
fullkátir vér sátom
(nú á mógrennir minna
met sér) tego vetra.
Málreifr1 menbrjótandi2 manat5 hljóta þá4 sælu,
es vér sátom fullkátir fjóra tego vetra. Nú á5 flein-
marar6 mógrennir7 sér8 minna met9. Breiðr boggr10
kom oss í búðir11 af eino hoggvi12.
1) tilgáta fyrir mál er. Orðin mál er virðast að
eins að finnast í Hóla útgáfunni, og munu vera tilgáta.
Mér sýnist hér eiga að standa lýsingarorð, og hefi eg
því til getið málreifr=málugr, að því leyti sem Glúmr
gaf í skyn í vísu einni, að hann hefði vegið þorvald
krók. Orðinu enn hefi eg slept, þvíað það er óþarft
og gerir samstöfur í vísuorðinu of margar. Sé það
látið standa, verðr það að þýða framar, framvegis.
2) maðrinn, Vígaglúmr. 3) mun eigi. 4) þá er þolfall
af sú, og á að taka saman þá sælu. 5) tg. f. er.
6) tg. f. fleymarar; marr, sjór, lögr; fleinmarr=fi.ein-
lögr, blóð; sbr. fleindegg, hjerlögr. 7) mór=már;
grennir, seðjandi; fleinmarar mór, blóðmár, hrafn;
fleinmarar mógrennir=hrafngrennir, hrafnfœðir, maðr,
Vígaglúmr. 8) tg. f. sex. 9) met er tg. fyrir mitt, er