Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1893, Blaðsíða 111

111
manni. Þat hafa menn ok markat, hversu þat hefir
horft eða fallit síðan á sjó, þá er þat hefir steypzt;
en ef þat hefir horft at skipi ok þángat steypzt, þá
hafa menn víst vitað sér manntjón á því skipi; en
ef þat hefir horft frá skipi ok þángat steypzt, þá
hafa menn verit í góðri vilnan, at þeir mundi halda
mönnum, þó at þeir hitti í stóran sæ ok storraa
mikla*. — Um margýgi segir Skuggsjá: »Þat hefir
ok enn géð verit þar eitt skrímsl, er menn kalla
margýgi; þess vöxtr hefir svo sýnzt, sem þat hafi
kvenmanni líkt verit upp frá linda stað, því at þat
skrírnsl hefir haft á brjósti sér stóra spena svo sem
kona, lángar hendr ok sítt hár, ok vaxit svo at
öllum lutum um háls ok höfuð sem maðr; hendr
hafa mönnum sýnzt miklar á því skrimsli, ok eigi
með sundr slitnum fíngrum, heldr með þvílíkri fit
sem tengjast saman á fitfuglum. jSTiðr í frá linda
stað hefir þat skrimsl sýnzt líkt fiski, bæði með
hreistri ok með sporði ok sundfjöðrum. Þetta skrímsl
hefir svo verit ’sem hið fyrra, at sjaldan hefir þat
sýnzt nema fyri stórum stormum. Þetta hefir verit
athæfi þessa skrímslis, at þat hefir opt kafat, ok
jafnan svo upp komit, at þat hefir haft fiska i hönd-
um sér, ok ef þat hefir horft at skipi ok leikit sér
við fiska eða kastað fiskum at skipinu, þá hafa
menn verit hræddir um þat, at þeir mundu fá stór
manntjón. Þat skrímsl hefir ok sýnzt mikit ok
hræðiligt í andliti, með hvössu enni ok breiðum aug-
um, mjök mynnt ok með hrokknum kinuum. En ef
skrímsl þat etr sjálft fiska, eða kastar á haf frá
skipi, þá hafa menn verit í góðri von um at þeir
mundi halda mönnum, þó at þeir fengi stóra storma«.
Þó að ýngri rithöfundar hafi ætlað það víst, að þessi
lýsíng komi heim við »haffrúr« eða »hafmeyjar«,