Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1893, Blaðsíða 113

113
sjárinn ok vatnið, þetta skrímsl, er í bókum kallast
súrna eða hýrenus, ok lék sér í ósinum; ósinn var
bæði lángr ok breiðr; hún örglaðist upp úr sjónum
hátt ok allt at grunni neðan. Ok er skip Ólafs,
þat er furst fór, rendi at þessu skrímsli, þá tók hún
i stafninn ok hvelfdi, ok furfór allri skipshöfninni;
þeir vurðu hræddir, er síðarr fóru á öðrum skipun-
um, ok mæltu: bíðum vér Ólafs, ok vitum, hvat
ráða hann vill taka. Síðan viku þeir aptr skipun-
um, ok kölluðu Ólaf, þegar kall mátti heyra, ok
sögðu, at úhreint var í ósinum ok þar með þenna
atburð. Ólafr biðr þegar róa fram sínu skipi, ok
var svo gert. Síðan kom upp raargýgrin, ok fór
gapandi at skipinu; en Ólafr brá saxi, at sumra
manna sögn, ok hjó af henni höndina við stafninum;
sumir menn segja, at hann tæki eitt spjót ok skyti ♦
i brjóst henni, ok fengi henni með því bana . . .
En svo kvað margýgrin við hátt, er Ólafr veitti
henni skaða, at eigi þóttist slíkt heyrt hafa«. Frá-
sögnin í Flateyjarbók nefnir ekki »súrna« né »hý-
renus« (o: Sirena), en hugmyndin finnst í orðunum:
»heyrðu þeir at upp kom svá fögur raust með
saunghljóðum at alldri heyrðu þeir á sína daga
þessháttar hljóð fyr með svá sætum són ok undar-
ligum ym at innan lítils tíma fellr svefn at þeim...«
En útlitið svarar ekki til þessarar fegurðar, því svo
segir sagan: »hón er svá sköpuð at á henni er
liöfuð svá skapat sem á hrossi með standandi eyrum
■ok opnum nösum, hón hefir græn augu ákafliga stór
■ok kjapta ,gryfuiliga‘ stóra, hón hefir bógu sem
hross ok fram skapat sem hendr en aptr sköpuð at
öllu sem ormr með lykkju ákafiiga mikilli ok breið-
um sporði, drekkir hón svá mönnum ok skipum at
hón setr hendrnar upp á annat borðit en bregðr
8