Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1895, Side 48

Eimreiðin - 01.01.1895, Side 48
48 Þar lágum við Pjetur í leiðinda-ró og lifið og syndina þráðum, og dagsljósið út til sin augun hans dró, nú átti’ hann að kveðja það bráðum, þvi Pjetur var skrifli, þvi munaði mest, en mjer gáfu læknarnir vonir um frest, þó margt væri bilað i báðum. Við reyndum að stytta’ okkar raunir með því, að rifja’ upp það allt sem við mundum; hver augnabliks skemmtan varð aptur sem ný frá æfinnar glöðustu stundum. Þó smátt væri nokkuð um nægtirnar þar, við nutum þess saman það lítið það var, og eins konar bræðralag bundum. Við vorum um lifið og leguna’ að spá, hve lengi hann myndi nú hjara, og hvort hún ei dignaði dirfskan hans þá, er dauðanum ætti’ hann að svara; en hann hafði litið þær helgreipar fyr og horft á þær opnar, þær kolsvörtu dyr, þar inn kvaðst hann óhræddur fara. Pvi Pjetur á Dybböl um eldganginn óð, svo allur varð blóðrokinn skallinn, og sveitin, sem áður þar umhverfis stóð, var annaðhvort sár eða fallin; og þegar að dauðinn með þrymjandi raust úr þjóðversku fallbyssukjöptunum brauzt, þá kynntist hann Pjetur við kallinn. Og eilifa sælu og eilífa kvöl og almættið saman við bárum; oss fannst, er þeir heilögu horfðu’ á vort böl, þeir hlytu að fljóta i tárum: að sjá okkur slöngvað til Helvítis heim og hrökklað um eilífð á glóðunum þeim af Satan og öllum hans árurn. Hún ægði’ ekki Pjetri sú andskota þröng, sú úttroðna kristninnar vofa; hann óskaði’ ei heldur í eilífum söng sinn ókunna drottin að lofa; hann kvaðst hvorki fagna nje kvíða við því, hann kvaðst ekki trúa’, að hann vaknaði’ á ný, og gott væri sjúkum að sofa.

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.