Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1895, Blaðsíða 65

Eimreiðin - 01.01.1895, Blaðsíða 65
65 má segja um það, að »lítið er ungs manns gaman«; en eigi er þetta i raun og veru eins saklaust gaman og margur hyggur. Má að vísu segja að lif þetta sje glæsilegt og örvandi að ýmsu leyti, en hjer sem optar verður sú raunin á, að að baki stórbæjarglysinu felst stórbæjarlauslætið. Eigi rjenar umferðin stórum, þótt rökkva taki, en hamskiptum tekur strætalifið um það bil. Pykir eigi uggvænt fyrir kvennfólk, sízt ungar stúlkur og friðar sýnum, að vera mikið á ferli um þessar mundir, »því margt býr i þokunni«.. Fari svo, að þær eigi biýmt erindi úti við, þykir þjóðráð að gefa það til kynna með því að bera i höndum sjer böggla og pinkla og greiða sporið eptir megni; má þá vera að þær sleppi óáreittar. Nú» er slæpingjaliðið aptur komið á kreik og eru margir þeirra örir i kolli. Hefja þeir nú fyrst dagsverk sitt, en það er i þvi innifalið, að þeir ginna konur til fylgdar við sig; virðist svo sem þeim eigi fyrri en um þetta leyti dags verði að fullu ljós sannindi hins forn- kveðna, að »það er eigi gott að maðurinn sje einn«. Beita þeir til þessa starfs öllum klækjum sinum og brellum og leggja snörur sínar með hinni mestu varmennsku og undirhyggju. Verður mörgum kvennmanninum á, þótt hálfnauðugt sje, að veita þeim blíðu sína, og hafa margar þeirra eptir á mátt naga sig í handarbökin fyrir ljettúð sína, sem opt og tíðum eigi er af öðra sprottin en forvitni og nýjungagirni. Jafnframt því, að siðprýðiskvennfólki fækkar á strætunum, eykst umferðin af öðrum kvennsniptum, er tínast fram á sjónarsviðið i ljósa- skiptunum og leggja veiðibrellur sínar fyrir unga menn. Eru þær á ýmsum aldri og ólikar ásýndum, en í ýmsu eiga þær sammerkt. Flestar eru þær svo skreyttar og skafnar upp, að taka mætti þær fyrir hefðar- konur, ef eigi væru augnatillit þau og frekjubros, er þær kasta óspart til þeirra, er framhjá ganga. Allar eru þær óbragðlegar ásýndum af litar- efnum þeim, er þær rjóða í andlit sjer til þess að lita blómlega út. Gefi menn sig á tal við konur þessar, eru þær, eins og líklegt má þykja, viðmótsblíðar og kumpáulegar, en brátt verða menn þess jafnframt varir, að þær eru ófyrirleitnar og láta sjer eigi allt fyrir brjósti brenna. Smátt og smátt tínast menn af strætunum, og er á kvöldið liður, er þar fremur mannfátt. Mannvaðurinn og lífið og fjörið safnast nú að skemmti- og veitingahúsunum. Sjónleikjahúsin smáfyHast, en allur fjöldi þeirra, er hafa i hyggju að gjöra sjer glatt kvöld, streymir þó fyrst og fremst að skemmtihúsum þeim, er trúðar leika listir sinar, lesa sig eptir lausum köðlum hátt í lopt upp, hoppa og dansa á örmjóum þráðum yfir höfði áhorfenda, henda beitta hnifa á lopti og sýna margs kyns töfra- brögð. Sitja áhorfendur við smáborð og geta jafnframt því, er þeir njóta skemmtunarinnar, fullnægt munni sinum og maga eptir lyst og efnahag. Eptir hvern leik kveður við lófaklapp, óp og háreysti, svo brestur og gnestur i salnum. Margir leita og til veitingahúsanna og er þar hægur nærri, þvi drykkjustofur eru að heita má í þriðja, fjórða hverju húsi. Er drykkjuhúsum þessum svo margvíslega háttað, að hver maður getur sniðið sjer stakk eptir vexti-og kosið eptir geðþótta sínum og efnahag. Par eru drykkjustofur með logagyltum og rósmörkuðum veggtjöldum, mjúkum legubekkjum, silkiklæddum hægindum, snjóhvitum marmaraborð- um og hvers kyns skrauti. Baða rafmagnslampar þeir, er hanga þar til og frá, allt í hvítu, skinandi töfraljósi. Þrýsti gestirnir með fingri sínum >
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.