Eimreiðin - 01.01.1899, Síða 23

23
erfiðleikunum við lestur þeirra byrginn. Og svo verður afleiðingin
sú, að, þegar málfræðingarnir eru frá skildir, fæst enginn1 við
lestur grískra rita, úr því skólanum sleppir. Og með því að
griskan heldur ekki stendur í neinu sambandi við sérnám stúdent-
anna á háskólanum, missa menn skjótt algerlega þau lítilfjörlegu
skilyrði, sem rnenn höfðu fyrir að skilja gríska bók, hversu létt
sem hún kann að vera. Eigi allfáir geta meira að segja að nokk-
rum árum liðnum varla einu sinni lesið upp grískan texta. Slíku
er hvorki að gegna með latínuna né nokkurt hinna nýrri mála,
af því menn jafnan fá tækifæri til að hverfa að þeim á ný. Og
jafnvel þó einhverjar aðrar af námsgreinum skólans séu teknar til
samanburðar, munu menn tæplega geta nefnt neina, er ekki beri
langt um meiri og varanlegri ávexti fyrir eftirtímann.
Gætu menn, eins og gert er í latinuskólunum á Þýzkalandi,
varið 6 stundum á viku í 7 ár til grískukenslunnar, þá mundi
árangurinn geta orðið að verulegu gagni, þó því yrði reyndar ekki
neitað, að slík mentun fjarlægði lærisveinana alt of mikið frá
nútíðarlífinu, og það því hlyti að draga nokkuð úr gildi hennar.
En náttúrlega getur engum í alvöru dottið í hug að fara að grípa
til þeirra úrræða, til þess að bæta úr ástandi því, sem nú er og
litt er við unandi. Og að fara að bæta einum 4 stundum eða
þar um bil við hina núverandi stundatölu er algerlega gagnslaust.
Minki maður hins vegar hina núverandi stundatölu nokkuð, getur
grískukenslan ekki orðið annað en eintómt málfræðis og orðastagl,
og af því höfum við áður nóg bæði í latínunni og nýju málunum.
Þess vegna getum við heldur ekki með nokkru móti fallist á þær
tillögur, sem koma fram í sumum álitsskjölunum í þessa átt. Það
eru þá engin önnur úrræði eftir, en annaðhvort að láta alt haldast
eins og það er nú, eða að fara þá leiðina, sem ráðaneytið hefur
bent á. Því skal nú alls ekki neitað, að sá árangur, sem kenslan
— auk hinna málfræðislegu æfinga — í raun og veru ber, og er
sá eini, sem hún getur borið, eins og nú er á statt, geti verið þó
nokkurs virði, þó þekkingin sé ekki sérlega djúpsett, heldur mest
1 Guðfræðingarnir koma sem sé ekki til greina í þessu efni. Þeir fást að eins
af nauðsyn og algerlega einvörðungu við eitt einstakt grískt rit með frá-
brugðnu máli, og þeir munu hvorki fyrir það verða færari um að lesa áfram
í öðrum grískum ritum, né viðhalda hæfileika sínum til þess. Þær einstöku
undantekningar frá þessari reglu, sem eðlilega geta átt sér stað, geta alls
ekki komið til greina.