Eimreiðin - 01.01.1899, Qupperneq 104

104
en þær eru litt fallnar til verklegra framkvæmda og þeirra athafna, er
nú á dögum reynast drjúgastar til uppgangs og auðæfa. Pær virðast
hafa náð þeim þroska, sem þær geta náð og sumum þeirra hrakar ár
frá ári. Spánn og Italía eru svo gjörsamlega á heljarþröminni, að eng-
um kemur til hugar, að þau lönd muni rétta við aftur sem stórveldi,
og jafnvel Frakkland má sin miklu minna nú en áður á timum. Aðal-
ástæðan til þess er sú, að frakkneskir stjórnmálamenn láta það, sem þeir
kalla þjóðarheiður — gloire — sitja í fyrirrúmi fyrir öllu öðru. Peir
gæta miklu siður sannra hagsmuna landsins og má nærri geta, að slikt
getur eigi orðið velmegun nokkurrar þjóðar notadrjúgt. Verzlunarfloti
þeirra er hlutfallslega stórum minni en herflotinn. Og af tómri löng-
um eftir »heiðri« hafa þeir ráðist í hið alkunna, kostnaðarsama nýlendu-
brall sitt, sem hefur orðið landinu til hinna mestu óþæginda og tjóns.
Um germönsku þjóðirnar1 er alt annað að segja; þær hafa lífskraft,
vinnuþol og sterkar framtíðarvonir. þessum þjóðum fer fram að sama
skapi sem rómönsku þjöðunum hnignar. Pær dreifast um alla jörðina
og taka undir sig hvern byggilegan blett, sem þær geta fest hendur á.
Meðal þessara þjóða er ein þjóð2, sem hefur það til síns ágætis, að
hún er engri þjóð skuldug um eyrisvirði, en aftur á móti skulda aðrar
þjóðir henni meira en hundrað þúsund miljónir króna. Og i öllum
iðnaði standa germanskar þjóðir langfremstar, en hitt getur verið álita-
mál, hver hinna germönsku þjóða sé fremst í þeirri grein.
Um slafnesku þjóðirnar3 er eigi unt að fullyrða neitt að svo komnu
máli, því að enn er eigi sýnt, hvern menningarþrótt þær kunna að hafa.
Það eitt er vist, að í verzlun og iðnaði standa þær germönskum þjóðum
langt að baki enn sem komið er, en einmitt á þeim sviðum verður
snarpasta hriðin háð.
Að nokkrum öldum liðnum hafa rómönsku þjóðirnar að öllum lík-
indum mist sjálfstæði sína og Þýzkaland, sem eigi á neinar landeignir í
öðrum álfum, þær er byggilegar séu Evrópumönnum, verður vafalaust
komið langt aftur úr þeim þjóðum, sem eiga mikil lönd í öllum jarð-
beltum. Alt bendir til þess, að baráttan um veröldina verði háð af
Slöfum og Engilsöxum.
Slafar eiga geysimikil lönd; þau eru öll samföst og hver öðrum
lík; það er því eigi að óttast, að hið slafneska þjóðerni muni liðast i
sundur, en við hinu er hættara, að menning þeirra verði eigi svo breyti-
leg og margháttuð,- sem æskilegt væri. Engilsaxar eiga lönd um heim
1 o: Engilsaxar (Englendingar og Ameríkumenn), Þjóðverjar, Norðurlanda-
búar o. fl.
2 3: Englendingar.
3 0: Rússar, Ungverjar, Pólverjar o. fl.