Eimreiðin - 01.01.1901, Blaðsíða 25

25
hann mátti ekki til þess hugsa og það skyldi heldur aldrei við-
gangast.
Pegar Sigurður hafði stundarkorn gengið um gólf, rauf Pórður
þögnina og sagði með hægð: »Heldurðu að þú hefir nú yfirvegað
uppástungu mína nógu vel.« Hann vildi sízt af öllu hleypa meiri
æsing í Sigurð, en þegar var orðið.
»Já, ég held ég hafi séð þau, þessi félög; þeir stofnuðu nú
eitt í Dalnum í fyrra, og hann Friðgeir í Tungu, sem stóð fyrir
því, hann hafði talað nógu fallega fyrir því, það vantaði ekki —
en hvernig fór? varð annarhvor maður þar heylaus í vor og
Friðgeir sjálfur varð að drepa aðra kúna, af því töðuna drap hjá
honum, daginn sem hann var í dansleiknum á Hjalla. Nei, vertu
ekki það barn að nefna þetta félag á nafn hér; ég er orðinn of
gamall til að glæpast á slíku.«
»Pað getur altaf komið fyrir, að menn verði heylausir og
þurfi að drepa kýrnar sínar; eða dettur þér í hug, að það hafi
stafað af félagsskap eða dansleikjum heyleysið hérna í sveitinni
núna fyrir 17 árum, þegar allir gáfu upp nema þú?« sagði Fórður
með áherzlu.
»Nú raunar var það nú ekki; en ef þeir hefðu verið komnir
á þá dansleikirnir, þá hefði áreiðanlega allur sauðpeningur gjör-
fallið, því það fer ekki hjá því, þeir eru eiturmein þessir leikir.«
»Við skulum nú sleppa þeim, en tala meira um félagið,«
sagði Pórður. »Hvort heldur þú að sé betra, að hafa þýfð eða
alslétt tún, og hvað reynist þér um túngarðana, heldurðu að þú
fengir jafnmikla töðu núna af túninu þínu og þú fær, ef þú hefðir
aldrei girt það?«
»Veit ég það, Sveinki! . Betra er að túnin séu slétt, og mikið
ríður á að verja þau vel; en geta menn ekki gjört það, án þess
að ganga í félög, karl minn? Jú ég held það,« sagði Sigurður og
gekk að skáp í stofunni, tók út úr honum áttstrenda flösku fulla
af víni og tvö staup og settist síðan niður á móti Pórði við borðið,
sem stóð undir glugganum, og bauð honum að fá sér kaffi. Pað
hafði komið inn meðan hann var að þylja yfir hausamótunum á
Pórði, og fengu þeir sér nú báðir samanvið úr flöskunni.
Pegar þeir höfðu sötrað úr bollunum, segir Pórður: «Hvað
heldurðu að þyrfti mörg ár, til þess að gjöra öil túnin hérna í
sveitinni slétt, ef sléttaðir væru 150 ferhyrningsfaðmar í túni á
hverjum bæ árlega?«