Eimreiðin - 01.01.1901, Blaðsíða 27

27
eins og annarstaðar. En hvað á líka að gera við þessi tillög,
þessar bækur og þennan sjóð? mér sýnist alt geta komist af án
þess.«
»Eg, aftur á móti álít, að það sé alt mjög mikils virði. Ef
einhver félagsskapur á að eiga sér stað, þá þurfa nú fyrst og
fremst að vera tillög, því ekkert félag getur staðist, nema hafa
fundi, en fyrir fundahöld þarf að borga.«
»í*að er nú einn af nýju siðunum ykkar ungu mannanna, að
selja alt ætt og óætt; þegar ég var ungur var ekki þessi sífelda
sala, við gerðum öðrum greiða og þeir okkur aftur. Svo jafnaði
alt sig; en nú er alt selt og þó eru allir á rassinum.«
fórði fór ekki að lítast vænlega á með erindið, að fá Sigurð
í félagið, en hann vissi, að honum reið á að fá Sigurð til að vera
með; því þó Pórður væri búinn að ná töluverðum ráðum í sveit-
inni, vissi hann vel, að ef Sigurður drægist aftur úr, þá mundu
líka flestir eða allir hinir eldri bændur draga sig í hlé, og
þar á meðal presturinn, því hann var meiri vin Sigurðar en
ungu mannanna; og ef félagið vantaði alla eldri bændurna, þá
vantaðí líka allan kraftinn. En Pórður var svo vel kunnugur Sig-
urði, að hann vissi, að hann gekst ekki fremur fyrir öðru en
mannvirðingum, og enda þótt hann hefði hugsað sér að hafa mest
ráðin í félaginu sjálfur, þá hugsaði hann sér nú að spila út sínu
síðasta trompi gagnvart Sigurði og sagði því með mestu rósemi:
»Mér þykir slæmt, hvað þú ert fráhverfur þessum félagskap,
Sigurður; ég hafði hugsað mér, ef þú fengist til að vera með, að
fá þá að hafa hér fundastað fyrir félagið, að minsta kosti í byrj-
un; því bæði er það, að hér er miðdepill sveitarinnar bæði að
vegalengd og öðru, og svo eru hvergi hæfileg húsakynni, nema
ef þú vildir Ijá stofuna hérna; það væri sjálfsagt að borga það.
Pá hefðum við líka vissu fyrir því, að fá að heyra þínar skoðanir
á málunum, ef fundurinn væri hér, og það þykir okkur mikils-
vert.«
»En mér finst þýðingarlaust að vera að vefa þetta bókafélag
inn í jarðabótafélagið, og ekki sé ég, að vetrarskoðanirnar ykkar
geti orðið til neins gagns. Pær vekja aðeins óþarfa hnýsni; það
er eins og þið haldið, að við stelum altaf svo eða svo miklu
undan tíund, og viljið því altaf vera að skoða og telja,« sagði
Sigurður og helti á staupið hjá Pórði.
IJegar Pórður hafði skolað hálsinn með helmingnum af inni-