Eimreiðin - 01.01.1901, Blaðsíða 56

56
Hvé óttinn og gráturinn ekkjuna hreif,
er óviðrið brimgnýinn hóf,
og stormurinn mjöllina reytti og reif,
en rjúkandi sæbrekinn hamrana kleif,
og hleinunum hrímskikkju óf.
Er svefnværðin lokaði barnanna brá,
í bæn snerist ekkjunnar raust.
En örvænting kom yfir andvaka þrá,
er óveðrið birtist á hrímloðnum skjá:
»Vort herfang vér látum ei laust«.
Er birti. var drepið á bæjarþils-lás;
þar brá fyrir gestum tveim:
þeir stefndu Árna frá Urðarbás’,
í umboði prestsins. En flogin var gás
á brott í hinn bláa geim.
Á sveitina ekkjan með afkvæmin fer
á öreigans skókreptu tám;
í grátskúrarofum hún sólina sér.
En séra Páll hempuna ranghverfa ber,
og snýr sér frá — kærleikans knjám.
Gudmundnr Frityonsson.
Ný aðferð við söngkenslu.1
íslendingar eru ekki taldir söngþjóð, og víst er um það, að
enn er tónlistalífið íslenzka á mjög svo ófullkomnu stigi, jafnvel í
höfuðstaðnum sjálfum. Á síðustu árum eru þó auðsæjar góðar
framfarir eins á þessu svæði andans sem öðrum. — En enn eru
flestir íslenzkir tónlistamenn og söngmenn (og líka tónskáld) ekki
nema viðvaningar; það er svo sem enginn á íslandi, er geti stundað
þessa fögru list nema að gamni sínu. En þó menn geri eitthvað
1 Grein þessi er rituð á íslenzku af höfundinum sjálfum.
RITSTJ.