Eimreiðin - 01.01.1907, Qupperneq 9

9
með handskrá, sem hvorki lét undan fyrir sugi né harki. Verzl-
unarmennirnir vóru inni á skrifstofunni, þegar þetta skeði, og
rannsökuða þennan fyrirburð og urðu engu nær.
I'essum atgangi fór fram um all-langan tíma fyrir brunann.
Vorið áður en þessir atburðir gerðust, hafði Stefán Guðjóhnsen
tekið við verzluninni af föður sínum, harðskarpur maður og
lærður í tungumálum og verzlunarfræðum —- hégiljulaus og
vantrúaður á »yfirnáttúrlegar kreddur.« Hann var þarna land-
vanur frá barnæsku og hafði aldrei hvektur orðið á neinum glett-
ingum. Sögur þessar vóru orðnar héraðsfleygar áður en bruninn
varð, og reyndi enginn að ráða gátuna. Kvöld eitt fyrir brunann
þóttist ófreskur maður sjá þrjá útdauða verzlunarstjóra Orum
& Wúlfís standa undir búðarveggnum og benda stöfum sínum á,
eldsmatinn. — Haldið var eftir á að gamlir maurapúkar, sem
þarna vóru rótgrónir í mauramyglunni í lifanda lífi, mundu hafa
komið á kreik og óróast á undan eyðingu þessara gömlu gróða-
stöðva. —
Auðvitað er það, að enginn trúnaður er leggjandi á þessháttar
skýringu. En einn er sá atburður, sem gerðist þá um haustið,
sem verður ekki véfengdur, því að þar er vottum hægt við að
koma. Par er um draum að ræða, og er hann á þessa leið:
Maður hét Jósías Rafnsson. Hann bjó í Kaldbak við Húsa-
vík mörg ár, en nú var hann í Saltvík, sem er bæjarleið fjær
Víkitini, heldur en Kaldbakur. Jósías dreymir eitt sinn um haustið
áður en eldurinn blossaði, að hann þóttist vera í Kaldbak, svo
sem mönnum er títt í draumi, að þeir þykjast þar jafnan vera að
heimilisfangi, sem þeir hafa lengst dvalið og hugurinn hænst mest
að. Jósías þóttist ganga frá bænum norður á Kaldbakinn, sem
er hæð milli bæjar og kaupstaðar. Pegar þangað kemur, sér
hann norðaustur til Víkurinnar og þykist ekki koma auga á það,
sem honum var forvitni á að líta; gengur þessvegna út í Víkina.
þegar hann kemur þangað og er staddur ofan við verzlunarhús
Örum & Wúlffs, sér hann mann koma norðaustan frá Húsavíkur-
fjalli, ef mann skyldi kalla. Hann var tröll á vöxt og bar járn-
stöng í hendi, stikaði stórum og stefndi niður að verzlunar-
húsunum. Pegar þangað kemur hefur hann upp staf sinn og
lystur austan á stafnana og sópar öllum verzlunarhúsunum vestur
af snarbröttum bakkanum og út á sjó.
Jósías sagði drauminn Laxamýrarfeðgum og fleirum mönnum,