Eimreiðin - 01.01.1907, Qupperneq 10

IO
áður en verzlunin brann, og þýddi á þá leið, að nú mundi »Húsa-
víkurverzlun« vera skammlíf á einhvern hátt. Pá hafði hún átt
lengi í hörðu höggi við Kaupfélag Pingeyinga og kom honum í
hug, að hún mundi verða lögð niður eða seld. En á þann hátt
rættist draumurinn, að eldurinn gleypti hana — um sinn.
Annan draum vil ég nefna, sem konu dreymdi um sama
leyti. Sú kona var Unnur Benediktsdóttir, skáldmær (»Hulda«).
Hún þóttist vera stödd í Húsavík, sem hún var þá, og ganga
suður brautina. Pegar hún kom suður fyrir verzlunarhúsin, mætir
henni maður, sem kom sunnan úr héraðinu, ferðmikill og gustillur
og stóð henni þegar stuggur af dólginum, svo að hún sneri við
og hörfaði undan, á þá leið sem hún kom. Pó spyr hún manninn
að nafni, en hann gegndi á þessa leið: »Pegar ég var á ferð
seinast, í desember, þá dró ég rauðan slóðann.«
Mikli bruninn (fyrri bruninn) á Akureyri hafði þá orðið, í næsta
desember á undan. —
Unnur sagði eigi drauminn svo ég viti, fyr en karlinn með
»rauða slóðann« var- genginn um garð á Húsavík. En svo er
hún merk kona í orðum sínum, að enginn maður, sem er henni
kunnugur, vænir hana þess, að hún hafi ort drauminn eða búið
hann til.
Aðra dóttur Benedikts á Auðnum dreymdi draum, sem var
álíka merkilegur, áður bærinn brann að Litlulaugum í Reykjadal.
Bar var húsfreyja þriðja dóttir Benedikts, systir draumkonunnar.
Hún þóttist vera stödd úti á Auðnum í Laxárdal og sá mann
koma vestan af heiðinni, sem er milli Litlulauga og Auðna. Eldur
lék um hár hans og höfuð. Hann nefndist Logi. Betta mælti
hann, þegar þau fundust:
»Nú er ég búinn að ganga um garð á Litlulaugum«.
Skömmu síðar brann bærinn.
I'orra manna dreymir helzt fyrir gestkomum og daglátum
veðranna, og hefi ég oft verið vottur að þeim draumsögum og að
því, að þær hafa ræzt.
En þó að draumar séu löngum smávægilegir, geta þeir verið
góðir og markverðir alt að einu.
Einu sinni, þegar ég var um tvítugt, svaf ég hjá húskarli
föður míns í framhýsi. Kvöld eitt sofnaði hann fyrri en ég og
lá ég vakandi við hlið hans. Begar hann heíir sofið um stund,
tekur hann snöggan kipp í rúminu, svo að hann vaknaði af. Ég