Eimreiðin - 01.01.1907, Qupperneq 28

28
ingar sitja aftur heima að búum sínum, af því ekki tjái að berj-
ast gegn hinum unga konungi Norðmanna og hamingju hans.
Pannig myndast þessi þrjú ríki, er eiga sömu örlög og Norður-
lönd öll á komandi öldum: Dana og Svía, er fengu nöfn sín af
þeim þjóðflokkum, er voru kjarninn í ríkisheildinni, og Noregur
(Nor(ð)vegur), er hlaut nafn sitt af legu sinni, miðað við hið syðra
og eldra danska ríki, með því að enginn þjóðflokkur, heldur vilji
eins einstaks manns hafði orðið til að hefja það til sama vegs og
hin ríkin.
En þó þessi pólitiska framþróun sé harla merkileg, þá sætir
þó framþróunin í þjóðerni og tungu ekki minni tíðindum.
Pegar fyrst fara sögur af norrænum þjóðflokkum, er enginn
verulegur munur á þeim og öðrum þjóðflokkum af gotnesku kyni:
Söxum og Englum (Angler) við rætur Jótlandsskaga, Svevum á
Eystrasaltsströndinni og Gotum á Weichselbökkum. Eiginleg
takmörk að því er tunguna snertir hafa naumast átt sér stað.
Gotarnir á Gotlandi voru ekki einungis að nafninu til, heldur líka
að því er snertir málseinkenni náskyldir hinni miklu Gotaþjóð á
Weichselbökkum. Jótar hafa að minsta kosti í einu atriði staðið
mjög nærri hinum engilsaxnesk-frísiska tunguflokki. Pjóðernistilfinn-
ingin var því næsta reikul og flögraði fram og aftur eftir því sem
sambandið var í hvert skifti. Vesturhafsþjóðirnar (í Hannóver og
á Jótlandsskaga) skoðuðu sig sem Ingvína, er ættu einn sameig-
inlegan ættföður: Ingva; seinna færðist nafnið Ingvínar yfir á Dani;
og þegar komið er niður á víkingaöldina, eru Svíakonungar »Ingva
ættar«. Hinsvegar er ekkert fornt samnefni til fyrir Norðurlönd;
á víkingaöldinni fara menn að þreifa fyrir sér í því efni með nöfn-
unum »Norðurlönd«, »dönsk tunga«; en sagnir um sameiginlegan
uppruna myndast ekki fyr en á miðöldunum.1
Ejóðaflakkið varð fyrst til að skapa skilyrði fyrir sérstakri
norrænni framþróun; með henni brustu þau bönd, er tengdu hina
norrænu þjóðflokka við nábúana fyrir sunnan. Saxar og Englar
fluttust til Englands; Svevar og Gotar héldu suður á bóginn;
Eystrasaltslöndin voru um stund nálega í eyði, unz þau hægt og
bítandi fyltust nýjum þjóðflokkum. Slavneskir þjóðflokkar þokuð-
ust þangað að austan og settust að á Eystrasaltsströndinni, alt inn
1 Skandin-avja (Fjall-ey?) er fornt nafn á Skandínavíu-skaganum, en festist við
suðuroddann (Skadinavía—Skáney—Skáni).