Eimreiðin - 01.01.1907, Side 42

42
landlæknir Guðmundur Björnsson og dócent Guðmundur Magnússon hafa
viljað fallast á skoðun mína um þetta efni.
Rcykjavfk 8. Desember 1906.
STEINGRÍMUR MATTHÍASSON.
Þorsteinn og þyrnar.
ÞYRNAR. Nokkur kvæði eftir
forstein Erlingsson. Önnur prentun
aukin. Reykjavík 1905.
Eg man altaf eftir fyrstu sennunni, er ég heyrði háða um
ljóðagerð Porsteins Erlingssonar. Pað var á prestsetri einu norð-
anlands. Gömul Sunnanfarablöð lágu á borðinu í herbergi einu
undir baðstofunni, er ég og heimilismaður einn fórum að blaða í.
Við rákumst þar á »Örlög guðanna« — og vórum heldur en ekki
hrifnir af. »Pað væri gaman að vita, hvað presturinn segir um
þetta kvæði«, sagði félagi minti og þaut upp á baðstofuloft með
blaðið. Var auðheyrt, að þeir höfðu fyr brugðið í bröndótta um
Porstein og kveðskap hans. Rétt á eftir heyrði ég hávaðamál
ofan úr baðstofu. Eg stökk upp að forvitnast um, hvað í efni
væri. Stóð klerkur þá á miðju gólfi og spurði í sífellu með mikl-
um móð og ákafa: »Hvað er skáldskapur? Hvað er skáld-
skapur?« Pað leyndi sér ekki, að félagi minn hafði hnotið ónota-
lega um spurninguna. Hann sat, kafrjóður og niðurlútur, úti í
horni, með vandræðin og læging ósigursins á öllu andlitinu.
Hann kom ekki upp nema hálfkveðnum orðum og setningum og
stundi og stamaði eftir presti: »Hvað er skáldskapur?«
Saga þessi sýnir, að kvæði Porsteins hafa velgt mönnum.
Pau hituðu sumstaðar næstum því betur en beztu ofnar. Menn
urðu svo hrifnir af list hans, að þeir ortu kvæði til hans. Hér er
eitt erindi:
»Láttu aldrei óðsneytt fley
ýta heim frá Sjálandsströndum.
Byrði dýrri bárur ei
borið geta þítium löndum«.