Eimreiðin - 01.01.1913, Qupperneq 13

13
Svipdags saga.* 1
Hann tók sig upp heiman með tólf menn í fylgd,
hann Svipdagur konungur Svía,
að Goðheimum leita um langræði bylgd.
Öll lönd vóru könnuð, öll höf vóru sigld
frá kveikingu morguns til kveldroða skýja.
Peir hvíldu sig aldrei í fimm ára ferð
um Miðgarð, frá enda til enda.
Og inn undir regnbogann gata var gerð,
upp gnæfandi tinda við sjöstirnin kerfð,
þars norðljósa-blikurnar blysunum henda.
feir samfarar komu þó svo búnir heim,
né gátu þeir Goðheima fundið. —
Hann Svipdagur undi ei úrslitum þeim,
í aðra ferð bjóst hann um náttstjarna-geim
og hugðist að kappsigla kveldmána-sundið.
í þrönglendu ríki hans steindrangur stóð,
sem hestasteinn gróinn á hlaði,
við alfara-braut fyrir útfara-þjóð.
feir Alsæll og Vesæll sér tróðu þá slóð —
þar hinkraði förin sem hik sé að vaði.
Pá opnuðust snögglega óvæntar dyr,
í þilið á blágrýtis bergi,
og út kom þar Dauðinn, — sem aldrigi fyr
til annars sig hafði en þegja sig kyr.
Hann skreiddist fram dulklæddur skuggsjá af dvergi.
Hann mælti til konungsins: »Marki er náð!
Kom, gakk þú í Goðheim hér inni.« —
Hann Svipdagur hlýddi og hafði það ráð,
og hvarf undir steininn, þess varð ekki gáð.
í átthögum létti hann leitinni sinni.
* *
____ *
1 Sbr. frásögn Snorra af Sveigði konungi í Ynglingasögu, k. n—12.