Eimreiðin - 01.07.1919, Síða 1

EIMREIÐIN]
129
Orkugjafar aldanna.
Ný Paradís í vændum?
I.
Mig langar til að bjóða lesandanum með mér bæjar-
leið. Miklar kyrsetur eru óhollar. Eg ætla ekki óskaplega
langt, en þó svo langt, að vissara er að láta eitthvað á
höfuðið á sér. Hefði eg ætlað til þeirra alda, er eittgi var,
var at sól né sær, né svalar unnir, þá hefði eg ráðið les-
andanum til þess að láta sokkana utan yfir, og fara í ein-
hverja skjólflík. En eg ætla ekki nærri svo langt. Eg ætla
ekki lengra aftur í tímann, en svo sem 500,000 ár, og ekki
Iengra í rúminu, en suður á mitt Þýskaland. — Fjöllin
eru þá fædd fyrir langalöngu, grös og stórir frumskógar
klæða löndin, sem þá voru alt öðruvísi í laginu, en þau
nú eru. Sumstaðar þar, sem þá var land, er nú sær, og
djúpt til botns, en á öðrum stöðum er hafsbotninn, sem
þá var, orðinn að þurlendi. Þá voru mannanna börn fyrir
löngu komin á legg. Eg segi ekki, að mennirnir hafi verið
komnir til sögunnar, því saga, mannkynssaga, var þá ekki
til; og þó var þá til saga, jarðsaga, sem landritararnir
Eldur og Ægir og fleiri jötnar krotuðu með tröllaletri
sínu jafnóðum og hún gerðist; það letur eru vísindamenn
nútímans fyrstir að læra að lesa og þýða. Þetta tröllaletur
eru fjöllin og jarðlögin með ýmsum leifum dýra og jurta,
sem þar hafa geymst um þúsundir ára.
En erindið var dálítið annað, en að grúska í því letri.
Við beislum því gandinn og leggjum á stað. Þetta er ekki
lengi farið á slíkum gæðing. Við förum af baki í skógar-
rjóðri á árbakka suður á Þýskalandi. Skamt frá okkur er
eitthvað á hreyfingu; þar eru menn á ferð, en kyndugir
náungar eru það. Hár og skegg er mikið og úfið. Ennið
er lágt og afturdregið. Brýr eru miklar og loðnar, og er
sem kjöt eða fituklumpur hangi við þær; djúpt undir
þessum skúta liggja augun; eru þau þar vel geymd fyrir
9