Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 34

162
VONDAFLJÓT
IEIMREIÐIN
og flæddi yfír alla bakka, og rakaði með sér öllu, sem
varð á vegi hennar: engjum, skepnum, mönnum.
Þetta vor varð ríkasta óðalsetrið í dalnum fyrir áföll-
unum. Herramaðurinn var að koma úr borginni, var rétt
kominn að ánni og átti ekki eftir nema nokkur hundruð
metra að bænum, þegar hvellurinn heyrðist. Hesturinn
fældist, hljóp beint upp með ánni, og eftir örlitla stund
hafði æðandi fossfallið tekið bæði mann og hest og skol-
að þeim út í sjó. Úti á bæjarhlaðinu stóð herramannsfrúin
og tvö börn þeirra og horfðu á slysið.
— Hvílíkur voða þorpari er þetta fljót, sagði lítill hver
við annan stærri hver, sem lá við hlið hans og þeytti
sjóðandi vatnsboga þriðju hverja minútu tólf metra í loft
upp. Þeir lágu rétt fyrir ofan dalbrúnina og höfðu séð
alt, sem fram fór.
— Hvers er að vænta, svaraði stærri hverinn, hvers er
að vænta af þessum skrælingjum. Úessi hráu, köldu, hörðu
vötn vantar alla siðmenningu. Eg átti nýlega tal við Óðins-
hanann, sem syndir stundum hér á læknum fyrir framan
okkur. Hann er vatnseðlisfræðingur, skiljið þér, og hefir
ferðast um alt og rakið feril ótal glæpafljóta, meðal ann-
ars þessa, og flutt svo um það erindi í Vatnsglæpafræðis-
félaginu, þar sem hann er heiðursforseti. Hann sagði að
foreldrar Vondafljóts hefðu verið úrkynjað illþýði: einhver
lauslát og subbuleg madama Jökullind og einhver rudda-
legur og bjartalaus herra Bergstraum. Þess háttar glæpa-
tilhneigingar eru alt af arfgengar, sagði prófessor Óðins-
hani.
— Óskiljanlegt, sagði litli hverinn, að þeir skuli ekki
refsa fantinum. Haldið þér ekki að friðdómarinn í þessu
héraði sé langt of linur að siðferði? Ef það hefði verið
maður, sem hefði framið svona andstyggilegt morð, þá
hefði þeir höggvið af honum höfuðið. En þessum þorpara
gera þeir ekkert. Það inætti þó varpa honum í æíinlangt
fangelsi. Það mætti reisa svo háan múr, að hann gæti
ekkí brotist yfir hann. Nei, hann er bara latinn valsa laus